Voor sommigen gaat er niets boven een krachtige training om jezelf voor te bereiden op een stevige maaltijd. Maar in feite kan het tegendeel waar zijn: lichaamsbeweging kan de honger onderdrukken. Nieuw onderzoek wijst op de wetenschap achter hoe lichaamsbeweging – één soort lichaamsbeweging in het bijzonder – het verlangen om te eten kan beteugelen.
A nieuw artikel vandaag gepubliceerd in de Publicatieblad van de Endocriene Vereniging Onderzoekers van de Universiteit van Virginia (UVA) hebben ontdekt dat intensieve lichaamsbeweging ons hongergevoel moduleert, vooral bij vrouwen. In het kleine onderzoek onder 14 gezonde mensen werd specifiek gekeken naar de relatie tussen fysieke activiteit, waargenomen honger en een hormoon dat onze eetlust controleert. De bevindingen tonen aan dat dit type training de honger kan beïnvloeden en mogelijk kan helpen bij een gezond gewichtsverliesprogramma op de lange termijn.
Bij het onderzoek werden acht mannen en zes vrouwen tussen de 18 en 55 jaar oud onderzocht. De deelnemers voltooiden drie testdagen, waarbij ze de avond ervoor vastten. Bij elk bezoek voerden de deelnemers geen oefeningen, oefeningen met matige intensiteit of oefeningen met hoge intensiteit uit. De onderzoekers observeerden ze elke keer gedurende 3 uur, namen bloedmonsters af en hielden enquêtes over eetlust, honger, tevredenheid, volheid en verlangen om te eten.
Het belangrijkste was dat de onderzoekers bloedmonsters gebruikten om twee moleculen te volgen. Eén ervan is lactaat, dat het lichaam produceert tijdens het sporten. Het lactaatgehalte in het bloed dient als maatstaf voor de conditie, of hoe goed iemand een intensieve inspanning kan verdragen en voor hoe lang. De andere is het hormoon ghrelinedat afkomstig is van een lege maag en een signaal naar uw hersenen geeft wanneer het tijd is om te eten.
Het team ontdekte dat de eetlustscores bij beide soorten lichaamsbeweging hetzelfde waren, en terwijl mannen hogere hongerscores vertoonden tijdens matige lichaamsbeweging vergeleken met krachtige, hadden vrouwen hogere scores tijdens matige lichaamsbeweging vergeleken met geen lichaamsbeweging. De vrouwen hadden de ghrelinespiegels echter aanzienlijk verlaagd na intensieve training. De onderzoekers stellen dat er mogelijk een lactaatniveau moet worden overschreden om ghreline-onderdrukking te veroorzaken.
Hoewel grotere onderzoeken naar sekseverschillen met betrekking tot lactaat en ghreline nodig zijn, biedt deze studie een eerste inzicht in hoe lichaamsbeweging gewichtsverlies kan beïnvloeden en de mechanismen waarmee dat werkt.
“Beweging moet worden gezien als een ‘medicijn’, waarbij de ‘dosis’ moet worden aangepast op basis van de persoonlijke doelen van een individu”, aldus de eerste auteur van het onderzoek. Kara Andersoneen postdoctoraal onderzoeker op het gebied van endocrinologie aan de University of Virginia School of Medicine, in a persbericht. “Ons onderzoek suggereert dat lichaamsbeweging met hoge intensiteit belangrijk kan zijn voor het onderdrukken van de eetlust, wat vooral nuttig kan zijn als onderdeel van een afslankprogramma.”
