Autismespectrumstoornis (ASS) en aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD) zijn steeds vaker voorkomende neurologische ontwikkelingsstoornissen in de Verenigde Staten. ASS wordt gekenmerkt door moeilijkheden in de sociale communicatie en beperkt, repetitief gedrag, terwijl ADHD gepaard gaat met aanhoudende onoplettendheid en/of hyperactiviteit-impulsiviteit die het functioneren of de ontwikkeling verstoort.
Van 2002 tot 2020 is de prevalentie van autisme jaarlijks met 6% tot 15% gestegen. Wat ADHD betreft, wordt wereldwijd ongeveer 6% van de jongeren en 2,5% van de volwassenen getroffen. De toename van deze aandoeningen is alarmerend, en er zijn aanwijzingen dat interacties tussen genen en omgeving een belangrijke bijdrage leveren aan hun ontwikkeling.1
Recent onderzoek benadrukt de chemische intolerantie van ouders als voorspeller van het risico op autisme bij kinderen, waarbij de nadruk wordt gelegd op de rol van omgevingsfactoren naast genetische predisposities. Het begrijpen van de wisselwerking tussen deze factoren biedt mogelijkheden voor preventieve maatregelen en interventies gericht op het verminderen van de incidentie en het verzachten van de effecten van deze uitdagende omstandigheden.
De rol van genetica en omgevingsblootstelling bij autisme
De oorzaken van autisme zijn complex en omvatten zowel genetische als omgevingsfactoren. Chemische intolerantie van ouders is naar voren gekomen als een belangrijke omgevingsfactor bij de ontwikkeling van autisme, en deze intolerantie wordt vaak in verband gebracht met door toxische stoffen geïnduceerde verlies van tolerantie (TILT), waarbij blootstelling aan bepaalde chemicaliën tot verhoogde gevoeligheid leidt.
Mestcelactivatie, een proces waarbij immuuncellen overmatig reageren op stoffen, wordt voorgesteld als een mechanisme achter deze intolerantie. Deze reactiviteit leidt tot ontstekingen en andere immuunreacties die de ontwikkeling van de hersenen beïnvloeden. Wanneer mestcellen worden geactiveerd door eerder getolereerde stoffen, geven ze ontstekingsmediatoren vrij die de neurologische functie beïnvloeden.2
Conventionele autismebehandelingen, waaronder gedragstherapieën en medicijnen zoals aripiprazol en risperidon, pakken voornamelijk de symptomen aan, maar richten zich niet op de onderliggende oorzaken. Ze hebben ook bijwerkingen, zoals gewichtstoename en metabolische problemen, wat de noodzaak benadrukt van uitgebreidere strategieën waarin milieu- en genetische overwegingen zijn verwerkt.
Het diagnosticeren van autisme is een uitdaging vanwege de variabiliteit van de symptomen en de overlap met andere aandoeningen zoals ADHD. Traditionele methoden zijn sterk afhankelijk van gedragsbeoordelingen, waarbij soms subtiele signalen over het hoofd worden gezien of gedrag verkeerd wordt geïnterpreteerd. Het ontbreken van een definitieve biologische marker voor autisme bemoeilijkt de vroege identificatie nog verder.
Een beperkte focus op genetische of gedragsfactoren sluit vaak omgevingsfactoren zoals chemische intolerantie uit, wat leidt tot onvolledige evaluaties. Een breder begrip van de risicofactoren voor autisme, inclusief de rol van blootstelling aan het milieu, is essentieel voor het verbeteren van de diagnostische nauwkeurigheid en het ontwikkelen van effectieve, holistische behandelplannen.
Nieuw onderzoek onthult een sterk verband tussen chemische gevoeligheid van ouders en het risico op autisme
Een recente studie gepubliceerd in het Journal of Xenobiotics3 onderzocht de relatie tussen chemische intolerantie bij ouders en de waarschijnlijkheid dat hun kinderen autisme of ADHD ontwikkelen. Voortbouwend op hun bevindingen uit 2015 versterkten de onderzoekers niet alleen de associatie tussen chemische intolerantie en het risico op autisme, maar identificeerden ze ook de belangrijkste categorieën van giftige stoffen en onderliggende epigenetische mechanismen.
Voor het onderzoek werden 4.691 Amerikaanse volwassenen van 18 jaar en ouder ondervraagd, waarbij gebruik werd gemaakt van de Quick Environmental Exposure and Sensitivity Inventory (QEESI), een gevalideerd hulpmiddel voor het beoordelen van de gevoeligheid voor blootstelling aan chemische stoffen. Deelnemers met zeer hoge scores op chemische intolerantie werden vergeleken met degenen met lage scores en werd gevraagd het aantal biologische kinderen bij hen te rapporteren waarbij door gezondheidswerkers de diagnose ASS of ADHD was gesteld.
Ouders in het hoogste deciel van chemische intolerantiescores bleken 5,7 keer meer kans te hebben op een kind met autisme vergeleken met ouders in het laagste deciel. Concreet meldde 24,2% van de ouders die geclassificeerd waren als mensen met een hoge chemische intolerantie een kind met autisme, vergeleken met slechts 5,5% van de ouders in de groep met een lage intolerantie. Voor ADHD was het risico 2,1 keer hoger in de groep met de hoogste chemische intolerantie.
De bevindingen brachten een dosis-responsrelatie aan het licht, waarbij de prevalentie van autisme en ADHD toeneemt in combinatie met hogere scores voor chemische intolerantie door ouders. De odds ratio voor autisme, die in 2015 3,01 bedroeg, is in dit onderzoek toegenomen tot 5,29, wat het toenemende belang van chemische gevoeligheid als risicofactor onderstreept. De onderzoekers stelden voor dat chronische activering van mestcellen het verband tussen chemische intolerantie en autisme verklaart.
De studie ondersteunt het concept van door toxische stoffen geïnduceerde verlies van tolerantie (TILT), dat beschrijft hoe initiële blootstelling aan toxische stoffen het vermogen van het lichaam om chemicaliën, voedsel en medicijnen te tolereren, verstoort. TILT begint met een initiatiefase, waarin giftige stoffen afkomstig uit fossiele brandstoffen, zoals pesticiden, vluchtige organische stoffen (VOS) en verbrandingsproducten, evenals biogene giftige stoffen zoals schimmels en algen, chemische intolerantie initiëren.4
Deze blootstellingen verstoren het immuunsysteem en veroorzaken blijvende epigenetische veranderingen die de neurologische ontwikkeling beïnvloeden. Eenmaal geïnitieerd, veroorzaken zelfs lichte blootstellingen aan voorheen onschadelijke stoffen wijdverbreide symptomen, waaronder neuro-inflammatie, een kenmerk van autisme. Het TILT-model verklaart ook de waargenomen transgenerationele effecten. Milieugiftige stoffen veranderen de regulatie van mestcelgerelateerde genen die essentieel zijn voor de neurologische ontwikkeling door epigenetische veranderingen te veroorzaken.
Deze veranderingen worden doorgegeven van ouders op nakomelingen, waardoor de effecten van blootstelling aan chemische stoffen over opeenvolgende generaties worden versterkt. De bevindingen van deze studie komen overeen met de hypothese van TILT dat ontregeling van mestcellen een centrale rol speelt in de ontwikkeling van chemische intolerantie en de stroomafwaartse effecten ervan, waaronder een verhoogd risico op neurologische ontwikkelingsstoornissen zoals autisme en ADHD.
De auteurs wezen op het belang van het screenen van toekomstige ouders op chemische intolerantie om vroegtijdige interventies te vergemakkelijken om de blootstelling aan schadelijke chemicaliën, zoals pesticiden, geurstoffen en bepaalde huishoudelijke producten, te verminderen, vooral tijdens de zwangerschap en de vroege kinderjaren. Door de blootstelling aan giftige stoffen te verminderen en chemische intolerantie aan te pakken, kunnen initiatieven op het gebied van de volksgezondheid de risico’s aanzienlijk beperken en de resultaten voor toekomstige generaties verbeteren.5
Andere factoren die bijdragen aan autisme en ADHD
Terwijl genetica en blootstelling aan chemicaliën zoals pesticiden, zware metalen en chemicaliën voor voedselverpakkingen autisme en ADHD veroorzaken, dragen andere omgevings- en fysiologische factoren aanzienlijk bij aan hun ontwikkeling. Eén belangrijke factor is een slechte darmgezondheid in het vroege leven, waardoor de hersenontwikkeling via de darm-hersen-as wordt verstoord.6
Onderzoek toont aan dat kinderen die later de diagnose autisme of ADHD krijgen, vaak belangrijke darmbacteriën missen, zoals Akkermansia muciniphila, Bifidobacterium en Faecalibacterium. Deze nuttige microben zijn essentieel voor het reguleren van ontstekingen en het produceren van neurotransmitters die de stemming en hersenfunctie ondersteunen. Tegelijkertijd zijn de niveaus van pro-inflammatoire bacteriën, zoals Citrobacter, bij deze kinderen vaak verhoogd, wat de neurologische ontwikkelingsproblemen verder verergert.7
Frequent antibioticagebruik tijdens de vroege kinderjaren is een andere factor die de darmgezondheid verstoort. Herhaaldelijk gebruik van penicilline voor oorinfecties is bijvoorbeeld in verband gebracht met hogere percentages ADHD, spraakstoornissen en verstandelijke beperkingen. Andere invloeden, zoals moederstress, zwangerschapscomplicaties en keizersneden, belemmeren ook de ontwikkeling van een gezond darmmicrobioom bij zuigelingen, waardoor ze kwetsbaarder worden voor neurologische ontwikkelingsstoornissen.8
Elektromagnetische velden (EMV’s), zoals die van wifi-routers, mobiele telefoons en slimme meters, vormen een ander groeiend probleem. EMV’s activeren spanningsafhankelijke calciumkanalen (VGCC’s), wat leidt tot oxidatieve stress, mitochondriale disfunctie en ontstekingen in de hersenen. Deze effecten interfereren met de ontwikkeling van de hersenen, vooral bij zwangere vrouwen en jonge kinderen, van wie de zich ontwikkelende zenuwstelsels bijzonder gevoelig zijn voor omgevingsstressoren.9
Voedingstekorten dragen vaak bij aan deze uitdagingen. Diëten boordevol bewerkte voedingsmiddelen, geraffineerde suikers en inflammatoire omega-6-vetten zoals linolzuur (LA) beroven het lichaam van voedingsstoffen die cruciaal zijn voor de gezondheid van de hersenen. Slechte voeding schaadt niet alleen de cognitieve functie, maar versterkt ook de impact van andere omgevingsstressoren, waardoor een versterkend effect op de ontwikkeling van de hersenen ontstaat.
Stress tijdens kritieke ontwikkelingsperioden – zowel prenataal als in de vroege kinderjaren – verhoogt het risico op autisme en ADHD verder. Maternale stress tijdens de zwangerschap verhoogt de cortisolspiegel, wat de ontwikkeling van de hersenen van de foetus verstoort. Bij kinderen beïnvloedt de aanhoudende stress als gevolg van trauma of negatieve ervaringen de hypothalamus-hypofyse-bijnier (HPA)-as, wat leidt tot systemische ontstekingen en ontwikkelingsachterstanden.10
Verminder het risico van uw kind op autisme en ADHD met deze strategieën
Er zijn effectieve, uitvoerbare stappen die ik u aanbeveel om uw gezin te beschermen tegen blootstelling aan schadelijke chemicaliën en andere factoren die bijdragen aan de ontwikkeling van autisme en ADHD, waaronder:
1. Schakel over naar biologisch voedsel en natuurlijke producten — Kies biologische producten, maar ook grasgevoerd vlees en zuivelproducten om de blootstelling aan pesticiden, herbiciden en andere landbouwchemicaliën die de darmgezondheid en de hersenfunctie verstoren, tot een minimum te beperken.
Kies voor natuurlijke huishoudelijke producten, zoals schoonmaakmiddelen op basis van azijn en essentiële oliën, ter vervanging van met chemicaliën beladen schoonmaakmiddelen en luchtverfrissers. Dit verlaagt de chemische belasting van uw gezin aanzienlijk en bevordert een gezonder thuisklimaat.
2. Creëer een chemicaliënvrije thuisomgeving — Elimineer luchtverontreinigende stoffen binnenshuis door synthetische tapijten en PVC-vloeren te verwijderen, waarbij schadelijke chemicaliën zoals ftalaten vrijkomen. Kies in plaats daarvan voor tapijten van natuurlijke vezels of houten vloeren. Vermijd kaarsen en luchtverfrissers met synthetische geurstoffen, omdat deze vaak hormoonontregelende chemicaliën (EDC’s) bevatten. Investeer in een hoogwaardige HEPA-luchtreiniger om de blootstelling aan gifstoffen zoals schimmels, stof en VOS te verminderen.
3. Minimaliseer het plasticgebruik — Vermijd plastic voedselopslagcontainers, flessen en keukengerei. Gebruik in plaats daarvan glas, roestvrij staal of siliconen om te voorkomen dat schadelijke chemicaliën zoals bisfenol A (BPA) en ftalaten in uw voedsel en dranken terechtkomen. Verwarm voedsel nooit in de magnetron of verwarm het niet in plastic, omdat dit de afgifte van giftige stoffen versnelt.
Houd het bij verse, onbewerkte voedingsmiddelen in plaats van bewerkte of verpakte artikelen, die vaak chemicaliën uit plastic voeringen bevatten. Gebruik tijdens het koken veilige materialen zoals roestvrij staal of gietijzeren kookgerei om de blootstelling aan schadelijke antiaanbaklagen en andere synthetische materialen te verminderen.
4. Vermijd onnodige medicijnen – Beperk het gebruik van vrij verkrijgbare medicijnen en antibiotica, tenzij dit absoluut noodzakelijk is. Deze chemicaliën hopen zich in de loop van de tijd op in lichaamsweefsels en beïnvloeden de cellulaire functie. Werk samen met zorgverleners die begrijpen hoe belangrijk het is om de algehele blootstelling aan chemische stoffen te verminderen door middel van natuurlijke alternatieven en die zich richten op het aanpakken van onderliggende problemen in plaats van een te grote afhankelijkheid van geneesmiddelen.
5. Verminder blootstelling aan elektromagnetische velden — Beperk de blootstelling van uw gezin aan elektromagnetische velden door wifi ’s nachts uit te schakelen en bekabelde internetverbindingen te gebruiken. Houd mobiele telefoons en andere draadloze apparaten uit de buurt van kinderen en plaats ze in de vliegtuigmodus wanneer ze niet worden gebruikt.
Vermijd draadloze babyfoons en kies in plaats daarvan voor alternatieven met weinig elektromagnetische velden of bekabelde alternatieven. Kleine veranderingen zoals deze verminderen de cumulatieve blootstelling van uw huishouden aan elektromagnetische velden, die verband houden met oxidatieve stress en neuro-inflammatie.
6. Ondersteun de darmgezondheid — Geef uw gezin een gevarieerd, darmvriendelijk dieet dat rijk is aan gefermenteerde voedingsmiddelen zoals yoghurt, kefir, zuurkool en miso. Borstvoeding, indien mogelijk, en natuurlijke geboorteprocessen dragen ook bij aan een gezonder darmmicrobioom tijdens de vroege ontwikkelingsstadia.
7. Stress en emotioneel welzijn aanpakken — Als u zwanger bent, is het geven van prioriteit aan stressmanagement een van de belangrijkste stappen die u moet nemen voor de ontwikkeling van uw baby. Oefen mindfulness-, yoga- of ontspanningstechnieken om het stressniveau te verlagen en de hersenontwikkeling van uw baby te beschermen.
Richt u voor uw kinderen op het creëren van een stabiele, verzorgende omgeving die emotionele veiligheid biedt. Dit helpt de effecten van stress en trauma in het vroege leven te bufferen, waarvan bekend is dat ze de gezonde neurologische ontwikkeling verstoren. Door stress voor uzelf en uw gezin aan te pakken, ondersteunt u zowel het emotionele als het fysieke welzijn en legt u de basis voor gezondere resultaten.
Source link
