Zwarte Muziekzondag is een wekelijkse serie waarin alles wat met zwarte muziek te maken heeft, wordt belicht, met meer dan 245 verhalen over artiesten, genres, geschiedenis en meer, elk met zijn eigen levendige soundtrack. Ik hoop dat je een aantal bekende deuntjes zult vinden en misschien een introductie tot iets nieuws.
Maandag zullen Amerikanen in het hele land de federale en nationale feestdag vieren die ter ere van Dr. Martin Luther King Jr. wordt gehouden – en mensen zullen samenkomen om zijn principes in de praktijk te brengen. Als Dat maakte het Koningscentrum bekend:
Ons strategische thema voor 2025 is ‚Mission Mogelijk: Bescherming van Vrijheid, Rechtvaardigheid en Democratie in de Geest van Geweldloosheid365′. Dit thema definieert de evenementen en programmering van de Koningsvakantie in 2025 en dient tegelijkertijd als kompas voor al het werk dat we dit komende kalenderjaar en daarna zullen doen. Het baanbrekende werk van Dr. Martin Luther King jr. heeft aangetoond dat Kingian Nonviolence (Nonviolence365™) de duurzame oplossing is voor onrecht en geweld in onze wereld, wat uiteindelijk leidt tot de oprichting van de geliefde gemeenschap, waar onrecht ophoudt en liefde de overhand heeft.
Laten we in die geest onze stem verheffen in zang en lof, en genieten van een muzikale soundtrack ter ere van King, de strijd waarmee we worden geconfronteerd, en de geest van verzet die hij belichaamde.
Een van mijn favoriete vocale groepen die activisme belichamen is Zoete honing in de rots. In Carnegie Hall op in november 1987 de groep voerden hun interpretatie uit ‘Brief aan dokter Martin Luther King’ dat is geschreven door een dichter Sonia Sánchez. Sanchez publiceerde het oorspronkelijk in haar collectie ‘Homegirls & Hand Grenades’ in 1984.
Een brief aan dr. Martin Luther King
Terwijl ik mijn gezicht naar een nieuw decennium richt, Martin, wil ik dat je weet dat het land nog steeds de geest overspoelt. Ik wil dat je weet dat we je voetstappen nog steeds horen op een weg gecementeerd met zwarte botten. Ik wil dat je weet dat het stotteren van geweren je licht er niet van kan weerhouden om tegen kathedralen te botsen die vroomheid zingen terwijl ze de wereld bestormen.
Grote God, wat een land, Martin!
(…)
Terwijl we op ons verleden zitten, zien we het nieuwe decennium aanbreken. Dit zijn vreemde dagen, Martin, waarin de kleur van de vrijheid discokoorts wordt; wanneer soapseries onze Zoeloe-vlechten bevolken; terwijl de wereld zich naar conservatief rechts keert en algemene ziekenhuizen in zwarte wijken sluiten en jongeren en rustelozen worden gedrogeerd door koelbloedige peuken in de vroege ochtend. En huizen trillen.
Dit zijn gevaarlijke dagen, Martin, waarin cowboy-rijdende presidenten Zwarten (en anderen) in een gemeenschappelijke doornenkroon bijeenbrengen; wanneer generaals met nucleaire wapens een alfabet van bloed reciteren; wanneer multinationale ondernemingen oude culturen vermoorden terwijl ze nieuwe beschavingen inluiden. Kom naar buiten, kom naar buiten, waar je ook bent. Zwart land. Wachten om geboren te worden. .
(…)
Martin. Ik heb ook geleerd dat angst geen zwarte man of vrouw is. Angst kan de lengte van degenen die strijden tegen materiële winsten voor zelfverheerlijking niet verstoren. Angst kan het welzijn van mensen die zijn verhuisd naar een ontmoetingsplaats waar vrijheid en gerechtigheid voor het universum kloppen, niet verstoren.
Hier is dat optreden uit 1987:
Uit geboren Bernice Johnson-Reagon’s ambtstermijn in de SNCC Vrijheidszangersheeft Sweet Honey In The Rock aan liedjes geen gebrek om ons te inspireren om terug te blijven vechten – wat er ook gebeurt. En we hebben die terugvechtende muziek meer dan ooit nodig in deze gevaarlijke tijd van Donald Trump en zijn racistische handlangers.
Wij kunnen en willen niet dat iemand ons omdraait.
Ontmoeten het Resistance Revival-koor, A collectief van ruim 60 vrouwen en non-binaire zangersdie samenkomen om vreugde en gezang in het verzet te blazen, en om de stem van vrouwen te verheffen en te centreren.”
Ik weet zeker dat je het met de vrouwen van de RCC eens kunt zijn als ze zingen: ‚Everybody Deserves to Be Free‘. Deva Mahal(wie is dat toevallig de dochter van bluesicoon Taj Mahal) neemt het voortouw.
Het kan tegenwoordig moeilijk zijn om vreugde te vinden. Ik hoop dat dit lied, uit een andere moeilijke tijd, helpt.
Van de YouTube-videonotities van Resistance Revival Chorus:
Dit lied is dichtbij en dierbaar voor ons hart en onze missie. De video komt naar ons toe via de Black Church van gospelmuzieklegende Shirley Caesar en we zijn er trots op onze versie aan te bieden in een tijd waarin vreugde en genezing zo nodig zijn. Deze video, zelf gefilmd tijdens quarantaine op het hoogtepunt van de pandemie, is geregisseerd door Geneva Peschka en gemonteerd door Maximilla Lukacs met animatie door Jenny Scales – illustreert hoe onze intrinsieke individuele en collectieve vreugde nooit kan worden opgesloten, afgesloten of weggenomen, zelfs niet tijdens onze donkerste worstelingen.
Veel van onze grootste jazzinstrumentalisten en componisten werden geïnspireerd door King en de Civil Rights Movement.
Duke Ellingtons “King Fit The Battle of Alabam” is daar een voorbeeld van. Zoals Paul Devlin schreef voor Leisteen in 2013:
Duke Ellington’s eerbetoon aan Martin Luther King, 50 jaar later
In 1963 regisseerde en vertelde Duke Ellington Mijn volkeen zang-en-dansrevue die hij schreef over de Afrikaans-Amerikaanse geschiedenis, die in Chicago werd gepresenteerd als onderdeel van de Century of Negro Progress Exposition. Het album kwam afgelopen september eindelijk weer beschikbaar, twintig jaar na de laatste heruitgave. (De nieuwe versie heeft ook 15 nummers meer dan eerdere releases.)
Het meest opvallende nummer van de revue is een prachtig eerbetoon aan Dr. Martin Luther King, Jr., “Koning Fit de Slag bij Alabam.” Ellington, verontwaardigd over de acties van Bull Connor en de politie in Birmingham, Alabama, in april 1963, stelde King opnieuw voor als de hoofdpersoon van ‘Joshua Fit de slag om Jericho”, waarmee hij een krachtige, toekomstgerichte groet schreef, niet alleen aan King, maar ook aan de moedige zwarte inwoners van Birmingham. In het liedje van Ellington trekt een van Connors honden ‚de jas van zijn oom Bull‘ aan en zegt: ‚Die baby doet alsof het hem niets kan schelen. Weet je zeker dat we nog steeds in Alabam zijn?
Hier is ‚King Fit The Battle Of Alabam‘, gezongen door de Irving Bunton Singers.
Van Herinneringen ophalen in Tempo’s YouTube-videonotities:
Opgenomen in de Universal Studios in Chicago. 20 augustus 1963. Duke componeerde My People voor Abraham Lincoln’s Emancipation Proclamation Centennial Celebration ‚A Century of Negro Progress Exposition‘ en de uitgebreide productie liep van 16 augustus tot 2 september 1963 in het Arie Crown Theatre op McCormick Place in Chicago. In 1963, Robert Morris was een jonge student muziek aan de DePaul University’s School of Music en lid van de Irving Bunton Singers. Duke benoemde hem tot arrangeur voor alle koormuziek voor My People.
My People werd opgevoerd in Chicago… toen de historische Mars naar Washington plaatsvond op 28 augustus 1963, waarin Dr. Martin Luther King, Jr. de legendarische ‚I Have a Dream‘-toespraak hield.
Jazzsaxofonist en componist John Coltrane was diep ontroerd door King en de beweging voor burgerrechten en componeerde het krachtige stuk ‘Alabama’ in de nasleep van het dodelijke bombardement op Baptistenkerk aan de 16th Street in Birmingham– of beter gezegd, Konings toespraak dat volgde.
(Pianist McCoy) Tyner vertelde jazzhistoricus Ashley Kahn voor zijn boek uit 2002 A Love Supreme: het verhaal van het kenmerkende album van John Coltrane De melodische lijn van het stuk is afgeleid van de ritmes van een toespraak van Martin Luther King Jr. die Coltrane in een krant las.
Hier staat Coltrane’s volledige uitvoering van “Alabama” op De openbare televisieserie van Ralph J. Gleason, “Jazz Casual.”
Voor degenen die niet bekend zijn met King’s lofrede voor de vier kleine zwarte meisjes die omkwamen bij de aanval, hier is de audio.
Van Koning “Lofrede voor de gemartelde kinderen”:
Deze kinderen – onschuldig, onschuldig en mooi – waren het slachtoffer van een van de meest wrede en tragische misdaden ooit tegen de mensheid gepleegd.
En toch stierven ze nobel. Zij zijn de gemartelde heldinnen van een heilige kruistocht voor vrijheid en menselijke waardigheid. En dus hebben ze vanmiddag in werkelijkheid iets te zeggen tegen ieder van ons bij hun dood. Ze hebben iets te zeggen tegen iedere prediker van het evangelie die stil is gebleven achter de veilige beveiliging van glas-in-loodramen. Ze hebben iets te zeggen tegen elke politicus (Publiek:) (Ja) die zijn kiezers heeft gevoed met het oude brood van haat en het bedorven vlees van racisme. Ze hebben iets te zeggen tegen een federale regering die een compromis heeft gesloten met de ondemocratische praktijken van de zuidelijke Dixiecrats (ja) en de flagrante hypocrisie van het rechtse noordelijke noorden. Republikeinen. (Spreek) Ze hebben iets te zeggen tegen elke neger (ja) die passief het kwaadaardige systeem van segregatie heeft geaccepteerd en aan de zijlijn heeft gestaan in een machtige strijd voor gerechtigheid. Ze zeggen tegen ieder van ons, zowel blank als zwart, dat we voorzichtigheid moeten vervangen door moed. Ze zeggen tegen ons dat we ons niet alleen zorgen moeten maken over wie hen heeft vermoord, maar ook over het systeem, de manier van leven en de filosofie die de moordenaars heeft voortgebracht. Hun dood zegt ons dat we hartstochtelijk en onverbiddelijk moeten werken aan de verwezenlijking van de Amerikaanse droom.
Herbie Hancock’I Have A Dream‘ is het openingsstuk van zijn album ‚The Prisoner‘. Als muziekcriticus Derek Anderson schreef van de samenstelling in 2020:
De beroemde zin I Have a Dream van Dr. Martin Luther King leende zijn naam aan de albumopener. Het is een ambitieus epos van elf minuten, gevolgd door het titelnummer. De componist, Herbie Hancock, legde uit dat The Prisoner gaat over: “hoe zwarte mensen lange tijd gevangen hebben gezeten.” Vuurwater was bedoeld om de dualiteit van de onderdrukker en de onderdrukte te symboliseren. Vuur was bedoeld om de hitte van geweld en machtsmisbruik te symboliseren, terwijl het gevoel van water doet denken aan Dr. Martin Luther King. He Who Lives In Fear verwijst naar Dr. King omdat hij “moest leven in een sfeer vol intimidatie.” Herbie Hancock legde uit hoe Promise Of The Sun, waarmee het album wordt afgesloten, symboliseert: “hoe de zon leven en vrijheid belooft aan alle levende wezens, en toch zijn zwarten nog niet vrij.”
Luister eens.
Als het om R&B, hiphop en rap gaat, word ik er altijd door opgetild Johannes Legende En Gewoon’s prestaties van hun Oscarwinnend nummer ‘Glory”, uit de film “Selma.”
Ze werkten samen voor een sociaal afstandelijk optreden op de Democratische Nationale Conventie van 2020, die virtueel werd gehouden vanwege COVID-19.
Common werkte ook samen met zal ik.ben in 2006 om “A Dream” op te nemen voor de film “Vrijheid Schrijvers.”
Ik heb een erg lange lijst met extra muzikale eerbetoon aan MLK en de beweging, en er is geen ruimte meer om ze hier in het verhaal van vandaag op te nemen, dus zoek naar heel veel bonusinhoud in de reacties.
Hieronder vindt u bovendien eerdere verhalen over MLK en de Civil Rights Movement.
Dominee Dr. Martin Luther King Jr. hield van zwarte muziek en muzikanten hielden ook van hem
Black Music Sunday: Viering en ere van de nagedachtenis van ds. Dr. Martin Luther King Jr.
Van Nina Simone tot Buffalo Springfield (en verder): wanneer muziek een volkslied voor een beweging wordt
De strijd gaat door, maar hoe bent u van plan Dr. King’s dag te vieren?
Campagne Actie
Source link
