Waarom Trumps nieuwe liefde voor TikTok gevaarlijk is

Nog niet zo lang geleden, Donald Trump was een grote fan van het verbieden van TikTokde sociale media-app van Chinese handen die begin zondag in de VS offline ging onder een controversieel verbod. Op vrijdag, het Hooggerechtshof handhaafde de wet, die afgelopen april met een tweeledige meerderheid werd aangenomengrotendeels vanwege zorgen dat de Chinese regering het platform gebruikte om Amerikanen te bespioneren. President Joe Biden ondertekende die wet, maar slechts vier jaar na Trump, toen hij nog president was, probeerde de app te verbieden, maar slaagde er niet in via een uitvoerend bevel. TikTok geeft ‘de Chinese Communistische Partij toegang aan de persoonlijke en bedrijfseigen informatie van Amerikanen – waardoor China mogelijk de locaties van federale werknemers en aannemers kan volgen, dossiers met persoonlijke informatie kan opbouwen voor chantage en bedrijfsspionage kan uitvoeren”, zei Trump in het bevel van 2020.

Er zijn goede redenen om aan te nemen dat de persoonlijke redenen van Trump niet zo nobel waren. Om te beginnen is hij racistisch tegen Chinese mensen en gelooft hij blijkbaar dat COVID-19 op de een of andere manier hun schuld was, in plaats van hen te zien als de eerste slachtoffers van een gemuteerd virus. Hoewel de Amerikaanse inlichtingendiensten frustrerend hun mond houden over het specifieke bewijsmateriaal, suggereren zowel het gezond verstand als de getuigenissen van betrouwbaardere politici die de informatie hebben gezien – waaronder Biden – dat de beschuldiging van buitenlandse spionage vrijwel zeker waar is. Dit is ook geen kwestie van ‘vrijheid van meningsuiting’. Het recht om zich uit te spreken, zelfs online, is niet veranderd. De autoriteit van de overheid hier is om te bepalen welke buitenlandse bedrijven binnen onze grenzen mogen opereren, een bijna ijzersterke macht.

Trump heeft ondertussen zijn toon over TikTok veranderd, maar niet omdat hij de inlichtingenrapporten niet gelooft of omdat hij een vrijhandelsabsolutist is. (Nauwelijks dat, zoals zijn liefde voor tarieven aantoont.) Nee, het komt omdat hij de afgelopen vier jaar heeft geleerd dat TikTok een schokkend efficiënte verspreider van desinformatie is, wat Trumps belangrijkste handelswaar is. „Ik ben nu een grote ster op TikTok“, schepte hij in september op, beloofde de site te beschermen tegen een verbod. Hij heeft ook contact met de chef directeur van de Amerikaanse divisie van TikTokShou Chew, hem uitnodigend sluit je aan bij de rij tech-miljardairs van de moord het bijwonen van de inauguratie.

“Het is voor hem en zijn campagne een geweldig platform geweest om zijn America first-boodschap naar buiten te brengen”, zei Mike Waltz, een nieuwe nationale veiligheidsadviseur van Trump, donderdag. “We zullen maatregelen nemen om te voorkomen dat TikTok donker wordt.” Chew wendde zich vervolgens tot TikTok om Trump publiekelijk te crediteren voor zijn inspanningen om het platform te redden.

Wil je meer Amanda Marcotte over politiek? Schrijf je in voor haar nieuwsbrief Alleen sta-ruimte.

TikTok is goed voor Trump, en wel om één simpele reden: het is een maalstroom van desinformatie die zo gigantisch is dat zelfs het door Elon Musk gecontroleerde Twitter er niet in slaagt te concurreren. Het is een treinwrak van BS, van mensen die beweren dat zonnebrandcrème en vaccins niet werken, tot bizarre video’s waarin wordt beweerd dat demonen alles infecteren, tot ouderwetse autoritaire leugens. Het bedrijf beweert op te komen voor ‚vrijheid van meningsuiting‘, maar de Chinese overheid censureert informatie die haar politieke doelen niet dient. Het algoritme is voor het publiek verborgen, maar het is duidelijk dat het de voorkeur geeft aan verdeeldheid zaaiende, emotioneel manipulatieve en misleidende informatie. Het verhoogt de spanningen in de cultuuroorlog en wakkert argumenten aan, terwijl het mentale vermogen van mensen om zich te concentreren op het ontwikkelen van oplossingen wordt ondermijnd. Honderden miljoenen mensen sluiten zich gewillig aan op een app die hen de demoraliserende propaganda-autoritairen voedt die ons voor altijd door de strot proberen te duwen. Het is de droom van elke fascist.

Het surveillanceaspect van TikTok heeft meer politieke en juridische aandacht gekregen dan de efficiëntie ervan bij het kapen van de gedachten en emoties van mensen. Mensen houden er niet van om te horen dat ze worden gemanipuleerd, vooral niet als de manipulatie werkt. We willen allemaal het gevoel hebben dat we behoorlijk sceptische en zorgvuldige mediaconsumenten zijn. Helaas maken TikTok-algoritmen op deskundige wijze misbruik van dat verlangen, door video’s te pompen die kijkers het ‚echte verhaal‘ en informatie beloven waarvan ‚ze‘ niet willen dat je ze hoort. Complottheoretici houden van iemand die denkt dat hij een scepticus is.

Maar zelfs als mensen rationeel genoeg zijn om het constante tromgeroffel van desinformatie te verwerpen, zijn er tekenen dat de site mensen op subtiele manieren ondermijnt die slecht zijn voor hun geestelijke gezondheid en de politiek als geheel. Voor Slate schreef Scaachi Koul donderdag over haar gehechtheid tegen TikTok, waarin hij het beschrijft als een app die „uren van mijn leven heeft verbrand“ en in navolging van het refrein dat populair is bij gebruikers: „Het enige wat ik in deze app doe is huilen om vreemden.“ Ik moet de lengte citeren om recht te doen aan wat eerlijk gezegd overweldigend klinkt, hoewel ze het lijkt te bedoelen als lof voor de site:

Soldaten komen naar huis van dienst, tieners zijn hun eerste auto cadeau gedaanbaby’s zijn vernoemd naar een overleden oom. Blekere, meer hartverscheurende video’s hadden ook dit commentaar: video’s van weeskinderen in Gaza waarbij hun armen of benen ontbrekenlichamen schudden met de angst dat ze nooit zullen verliezen. Ik las dezelfde opmerking op TikToks over mensen die hun huis verloren in de Eaton-vuurop die nu virale video van die inwoner van LA het vinden van zijn hond nog in leven in het puin van zijn huis. Het staat op video’s van zittende mensen alleen op hun verjaardagsfeestjes omdat er niemand kwam, clips van kleine kinderen die hun eerste salto’s maakten, beelden van een oudere vrouw die terugkeerde naar het huis dat ze vroeger bezat, nu gebombardeerd en gedecimeerd.

Ik vond het leuk om het leven van een vreemde binnen te lopen en ze te zien op de beste dag die ze ooit hadden: een diploma-uitreiking, een geboorte, een verloving, het succesvol verhuizen van hun ex-vriend door al zijn spullen in de tuin te gooien. Wat een goede dag ook voor deze vreemdelingen betekende, ik mocht er een klein stukje van meemaken, meestal vanuit het comfort van mijn eigen bed, laat in de nacht terwijl ik wegliep uit de slaap. Waar hoopte ik op die momenten op? De gevoelens van anderen lenen om de mijne te versterken.

Koul verdedigt een ‘algoritme dat mij leek te willen laten snikken’ omdat het haar ‘de brutaliteit en de schoonheid van het menszijn in de wereld’ gaf. Vanuit mijn meer geelzuchtige kijk klinkt de ervaring echter meer als een emotionele achtbaan die is ontworpen om constructieve energie te ondermijnen. Dat zijn veel mensen wier emoties ze in uitbarstingen van 15 seconden verteert. Die emoties staan ​​los van de context die onze gevoelens een diepere betekenis geeft. Als je een lang gesprek hebt met een goede vriend, kom je vrijwel zeker dieper in je menselijkheid terecht dan een rit van anderhalve minuut met losgekoppelde, pingpongende emoties van vreemden. Waar heb je al dat gevoel voor als je te uitgeput bent om er iets aan te doen?

Ik ben niet de enige scepticus over de manier waarop de oppervlakkige manipulaties van TikTok mensen ervan weerhouden betekenisvollere, zij het langzamere, ervaringen in de echte wereld op te doen. In een lang en verontrustend Atlantic-artikel over hoe Amerikanen meer tijd alleen doorbrengen dan ooit tevoren in de geschreven geschiedenis, schrijft Derek Thompson: “Een populaire trend op TikTok houdt in dat twintigers op creatieve manieren feestvieren wanneer een vriend plannen annuleert, vaak omdat ze te moe zijn of te graag willen vertrekken. het huis.“ Hoewel hij sympathiseert met de af en toe behoefte om thuis te relaxen, merkt hij ook op dat het verontrustend is dat het een razend populair discours is. Blijkbaar vinden veel mensen het te belastend om mensen in de echte wereld te zien, en is het gemakkelijker om je drang naar verbinding te ondermijnen met een app die slechts een centimeter diep simulacrum biedt.

Ook dit is de droom van autoritaire mensen: mensen die al hun emoties uitputten in een eindeloos hamsterwiel van willekeurige vreemden, terwijl ze steeds verder loskomen van investeringen in hun echte gemeenschap. Koul schrijft: „Ik kan geen beter gebruik van al die tijd bedenken“ dan huilen om mensen van wie ze de naam niet kent. En niet om flauw te doen, maar ik kan veel betere toepassingen bedenken, waaronder het gebruiken van dat verlangen om contact te maken met mensen om liefdadigheidswerk te motiveren, politieke organisaties te organiseren of gewoon een etentje te geven. Deze verbindingen geven ons energie en bewegen ons om meer te doen dan huilen, maar om actie te ondernemen.

Ik wil niet op Koul vallen, die een aardig persoon is en duidelijk veel empathie heeft. Daarom ben ik zo gealarmeerd door TikTok. Dit is niet Twitter, dat overspoeld wordt door trollen die reageren op prikkels die asociale emoties zoals pesten aanmoedigen, en die daardoor gebruikers verliezen. TikTok manipuleert mensen door hun betere zelf uit te buiten en dit voor lelijke doeleinden te gebruiken. Het algoritme laat mensen eindeloze video’s zien om hun emoties een boost te geven, waardoor hun empathie wordt uitgeput, zodat ze minder te bieden hebben aan degenen die ze daadwerkelijk kunnen helpen. Het doet een beroep op de wens van mensen om voor zichzelf te denken door die drang om te buigen naar desinformatie. Plaatsen als Twitter mobiliseren de slechtste mensen, maar TikTok doet iets nog sinisters. Het demobiliseert, leidt af en deprimeert degenen die het beter willen doen. Geen wonder dat Trump er dol op is.