Op dinsdag, Piet Hegseth zeilde door zijn eerste bevestigingshoorzitting in de Senaat. Het was schokkend, hoewel dat misschien niet zo had moeten zijn, om iemand op weg naar waarschijnlijke bevestiging te zien die werd achtervolgd door zoveel morele en ethische zorgen, uit berichten over zijn overmatig drankgebruik voor zijn twijfelachtig non-profit management naar beschuldigingen over seksueel wangedrag. (Hegseth heeft het wangedrag ontkend en is niet aangeklaagd.) Het leek erop dat als er ooit een wankele kandidaat was om leiding te geven aan een organisatie met meer dan 3 miljoen mensen, het wel de voormalige presentator van Fox News was.
Als er ooit een wankele kandidaat was om leiding te geven aan een organisatie met meer dan drie miljoen mensen, dan was het wel de voormalige presentator van Fox News. Maar zo kwam het er niet uit.
Maar zo kwam het er niet uit. De nachtelijke brief van Politico was getiteld “De dood van de bevestigingshoorzitting in de Senaat”, waarin staat dat “we vandaag maar één ding hebben geleerd: na tientallen jaren van hoorzittingen ter bevestiging van de Senaat zijn ze vrijwel nutteloos geworden als controle-oefening of als controle op de presidentiële macht.” Een kop van The Hill luidde: “De hoop van de Democraten om de genomineerden voor Trump te laten ontsporen, vervaagt snel.” De kranten in Washington hadden gesproken; Hegseths toekomst als minister van Defensie was een voldongen feit.
Nu was het geen complete ramp; De Democraten kenden daar enkele goede momenten. In wellicht de meest suggestieve uitwisseling van de hoorzitting vroegen Black Hawk-helikopterpiloot en senator Tammy Duckworth uit Illinois aan Hegseth om de landen te noemen in de Associatie van Zuidoost-Aziatische Naties (ASEAN). “Ik weet dat we bondgenoten hebben in Zuid-Korea en Japan in AUKUS (een pact tussen Australië, het Verenigd Koninkrijk en de VS) met Australië”, antwoordde Hegseth. Hij was niet eens dichtbij. ‘Geen van deze drie landen maakt deel uit van de ASEAN,’ antwoordde Duckworth en voegde eraan toe: ‘Ik stel voor dat je wat huiswerk doet.’
Senator Tim Kaine kon een reeks vragen stellen over Hegseths gerapporteerde drinkgedrag en slecht gedrag, wat belangrijk was. Maar hoewel goedgerichte vragen het twijfelachtige karakter van Hegseth en zijn geschiktheid voor de rol met hoge inzet hebben helpen blootleggen, denk ik dat de Democraten het beter zouden doen als ze zouden beseffen dat de wiskunde niet aan hun kant staat – er zijn 53 Republikeinse senatoren, dus dit kabinet genomineerden slechts vier senatoren kunnen verliezen, en/of de nieuwgekozen president Donald Trump – en dat het de les lezen van de genomineerden over hun verleden niet zo effectief is als ze vastpinnen en onder de aandacht brengen wat ze van plan zijn te doen.
Democraten doen het het beste als ze een pagina uit het Mehdi Hasan-draaiboek nemen en de kandidaten op specifieke punten aanspreken – en vervolgens meer details geven. Een deel hiervan zagen we bij de vragen die donderdag aan Scott Bessent werden gesteld voor zijn bevestigende hoorzitting voor de minister van Financiën.
‚Ja of nee, raadt u aan om Medicaid te schrappen?‘ Senator Ben Ray Luján vroeg Bessent. Toen Bessent geen bevredigend antwoord gaf, stelde Luján de vraag opnieuw.
Bessent kwam weer een non-respons tegen.
Een ander veelbelovend voorbeeld was toen senator Bernie Sanders Bessent op het minimumloon duwdewaardoor de investeerder en hedgefondsbeheerder moeten zeggen dat hij geen voorstander is van het verhogen van de federale rente.
‚Denk je niet dat we het federale minimumloon van 7,25 dollar per uur moeten veranderen?‘ vroeg Sanders.
“Nee meneer”, antwoordde Bessent.
Democraten zijn misschien niet in staat een bevestiging te laten ontsporen – het komt historisch gezien tamelijk zelden voor dat een genomineerde niet wordt bevestigd, ook al gebeurt dit wel. Dat betekent niet dat ze het niet absoluut moeten proberen, maar ze moeten ook de waarde en het doel van een openbare hoorzitting opnieuw beoordelen en deze in hun voordeel gebruiken. Democraten hebben de kans om het verhaal vorm te geven, om aan de kiezers uit te leggen wat Trump gaat doen. Met alle verkeerde informatie en desinformatie die het politieke ecosysteem vertroebelt, ligt hier een verantwoordelijkheid die niet mag worden genegeerd.
Het kan verleidelijk zijn om de hoorzittingen te gebruiken als een persoonlijke showcase of een kans om op de tribune te staan, maar dat raakt de harten en geesten niet en de stemmen ook niet. We weten bijvoorbeeld dat Hegseth geen feministe is. Democratische senatoren die hierover pontificeren helpen op dit moment niemand. Maar het stellen van specifieke vragen, zoals Duckworth dat deed, kan dat mogelijk wel doen, door echte leemten in de kennis bloot te leggen en precies te achterhalen waarom iemand niet gekwalificeerd is voor een rol.
Mike Pence gaat al achter Robert F. Kennedy Jr. aan met behulp van zijn Advancing American Freedom-platform in een poging hem knock-out te slaan. niet genoeg anti-keuze zijn. Misschien zouden de Democraten zich kunnen concentreren op het zover krijgen van RFK Jr. dat hij toegeeft dat hij eigenlijk vóór keuzevrijheid is. Beter nog: herinner de Republikeinen eraan dat hij in feite een Democraat is.
Veel van de genomineerden voor het kabinet van Trump zijn erachter gekomen dat ze voor één publiek spelen. Procureur-generaal van Florida, Pam Bondi, bijvoorbeeld weigerde te antwoorden de vraag wie de verkiezingen van 2020 heeft gewonnen, door te zeggen: “President Biden is de president van de Verenigde Staten. Er vond een vreedzame machtsoverdracht plaats.” Toen senator Chris Murphy senator Marco Rubio onder druk zette over de internationale zakelijke conflicten van Trump, was Rubio voorzichtig met zijn reactie. Maar terwijl de genomineerden voor hun publiek spelen, is het de verantwoordelijkheid van de Democraten om voor het publiek te spelen dat er hier echt toe doet: het Amerikaanse volk.
Ik dring er bij de Democraten op aan dit in gedachten te houden terwijl de hoorzittingen de komende dagen en weken doorgaan.
Vooral Kennedy heeft de geschiedenis een wildcard te zijn in interviews. Tijdens zijn komende hoorzittingen moeten de Democraten hem onder druk zetten over abortus, zijn trouw aan Trump, de zijne pleidooi voor rauwe melk. Of concentreer je op iets dat Mitch McConnell woedend zou kunnen maken, zoals de verkeerde informatie die hij in het verleden heeft verspreid over het poliovaccin. Nu we plannen maken voor meer hoorzittingen na de inauguratie van Trump, zullen de Democraten creatiever moeten worden. Het is niet altijd gemakkelijk om anders te denken, maar op dit moment is het hun grondwettelijke verantwoordelijkheid.
Source link
