Hoe het nazi-gezinsbeleid model lijkt te staan voor Trumps abortus-playbook.
Alle fascistische regimes proberen controle te krijgen over de lichamen van vrouwen.
Laten we, terwijl we richting de presidentsverkiezingen van 2024 streven, ons concentreren op één onweerlegbaar feit: 13 staten hebben abortus verboden. Deze trend vertoont geen tekenen van vertraging. Vrouwen die het slachtoffer zijn van incest of verkrachting kunnen geen abortus krijgen negen staten. De Heritage Foundation ondersteunt nog uitgebreidere beperkingen in Project 2025. Natuurlijk was controle over reproductieve keuzes een centraal principe van autoritaire regimes, waaronder het Italië van Mussolini en de Sovjet-Unie van Stalin. Het was ook een van de eerste pagina's van het nazi-draaiboek en vormde een conservatieve reactie op de aanzienlijke vooruitgang die vrouwen in Duitsland de afgelopen tien jaar hadden geboekt op het gebied van onderwijs, werkgelegenheid en seksuele onafhankelijkheid.
Vier maanden nadat Hitler de macht overnam, verloren vrouwen hun reproductieve rechten. Abortus, die in 1927 was gedecriminaliseerd – een tijd waarin zwangerschap vaak het leven van een vrouw in gevaar bracht – werd volledig verboden. De nazi-regering voerde in 1871 een wet in die abortus strafbaar stelde.
Vrouwenklinieken – die abortusdiensten en anticonceptie verleenden – werden gesloten.
Negentienduizend vrouwen die functies bekleedden bij regionale en lokale overheidskantoren werden abrupt ontslagen. Vrouwelijke advocaten mochten niet als rechter of openbare aanklager optreden. Vrouwelijke artsen konden niet langer een vergoeding ontvangen uit door de overheid gesponsorde verzekeringsplannen. Een nieuw quotum beperkte het aantal vrouwen dat naar een Duitse universiteit kon gaan. In 1932 – het jaar voordat Hitler aan de macht kwam – waren 18.315 vrouwen ingeschreven aan Duitse universiteiten; in 1938 waren dat er 5.447. Het leerplan voor meisjes op de middelbare school werd vernieuwd en richtte zich nu op koken, schoonmaken en repareren. Kindersegen– vrouwen gezegend met kinderen – werden gevierd als nationale heldinnen.
In een hartstochtelijke toespraak bekritiseerde Hitler de “vrouwenemancipatie”: “Wij vinden het niet juist dat vrouwen de wereld van de man binnendringen, zijn territorium betreden; in plaats daarvan vinden we het normaal dat deze werelden gescheiden blijven.” Minister van Openbare Verlichting en Propaganda Joseph Goebbels herhaalde dit idee in een eigen toespraak: “De eerste, beste en meest geschikte plaats voor de vrouw is in het gezin, en haar meest glorieuze plicht is het baren van kinderen.”
Huidig probleem
Het nazi-beleid moedigde een terugkeer naar traditionele genderrollen aan door vrouwen te stimuleren hun carrière op te geven. Volgens de voorwaarden van de Wet ter Bevordering van het Huwelijk uit 1933 konden echtparen een staatslening van 1.000 Reichsmark ontvangen als een werkende vrouw haar baan opzegde. Als zij geen kinderen kreeg, moest het echtpaar het volledige bedrag terugbetalen. Als ze één kind baarde, kreeg het echtpaar een tegoed van 250 Reichsmark; als ze twee baby's zou krijgen, 500 Reichsmark; als ze er drie zou krijgen, 750 Reichsmark. De hele lening werd kwijtgescholden op de dag dat ze haar vierde kind kreeg. Nazi-propaganda fetisjeerde de boerin als het vrouwelijke ideaal. Afbeeldingen van jonge, blonde vrouwen in boerenkleding die baby's wiegen, verspreidden zich op posters, tijdschriften en kranten. “Duitse mannen willen weer echte Duitse vrouwen”, aldus een nazi-handboek uit 1933.
De abortuswetgeving in nazi-Duitsland weerspiegelde ongetwijfeld een diep vrouwonvriendelijke ideologie. De pronatalistische agenda die aan de wetgeving ten grondslag lag, was ook zonder twijfel racistisch. Gealarmeerd door het dalende geboortecijfer in Duitsland waren Hitler en zijn lakeien van mening dat alleen ‘raciaal zuivere’ vrouwen die tot het zogenaamde Arische ras behoorden, kinderen mochten krijgen. Voor joden was abortus toegestaan.
Project 2025 roept op tot de implementatie van een nationaal surveillanceprogramma onder toezicht van het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid en Human Services om vrouwen in alle vijftig staten op te sporen die abortus willen. “HHS zou elk beschikbaar instrument moeten gebruiken, inclusief het bezuinigen op fondsen, om ervoor te zorgen dat elke staat precies rapporteert hoeveel abortussen binnen zijn grenzen plaatsvinden, op welke zwangerschapsduur van het kind, om welke reden, in welke staat de moeder woont, en door welke methode.” Elke staat zou ook verplicht zijn gegevens in te dienen over spontane miskramen, doodgeboorten en geïnduceerde abortussen en “ervoor te zorgen dat de statistieken per categorie worden gescheiden.” Deze taal doet op alarmerende wijze denken aan een mandaat dat in 1935 door het naziregime werd ingevoerd en dat ziekenhuizen verplichtte gedetailleerde rapporten in te dienen over elke vroeggeboorte, miskraam en zwangerschapsafbreking. Gestapo-dossiers stonden vol met de namen, adressen en beroepen van vrouwen die verdacht werden van het aborteren van hun foetussen, de data van hun procedures en de instrumenten die gebruikt werden om ze uit te voeren.
In 1940 was SS-chef Heinrich Himmler ontsteld door een bericht dat er in Duitsland jaarlijks naar schatting 600.000 illegale abortussen werden uitgevoerd. De surveillance-inspanningen werden geïntensiveerd. De gevangenisstraffen werden verlengd. De wet inzake de bescherming van huwelijk, gezin en moederschap uit 1943 stelde de doodstraf in voor artsen en iedereen die het waagde een abortus uit te voeren. Toch bleven vrouwen hun zwangerschappen afbreken.
Hetzelfde geldt vandaag de dag in de Verenigde Staten. Ondanks abortusverboden in het hele land, In 2023 werden ruim 1 miljoen abortussen uitgevoerdeen stijging van 11 procent sinds 2020.
Hoewel vergelijkingen tussen nazi-Duitsland en de Verenigde Staten gemakkelijke en beslist valse analogieën kunnen opleveren, is er voldoende reden voor ongerustheid. Randneofascisten en reguliere Republikeinen delen de overtuiging dat vrouwen geen soevereiniteit over hun eigen lichaam mogen hebben. Dat geldt ook voor de coalitie van 100 conservatieve organisaties van Project 2025, die zich hebben verenigd om een enorme uitbreiding van de presidentiële macht te ondersteunen. Trump schept op dat hij dat zal doen de Grondwet afschaffen als hij tot president wordt herkozen, en wat ooit onvoorstelbaar was, staat ons te wachten.
Populair
“veeg naar links hieronder om meer auteurs te bekijken”Veeg →
Controle over de reproductieve keuzes van vrouwen is een voorbode van een grootschaliger aanval op de democratie. Dit is geen tijd voor zelfgenoegzaamheid.
Kunnen we op jou rekenen?
Bij de komende verkiezingen staan het lot van onze democratie en fundamentele burgerrechten op het spel. De conservatieve architecten van Project 2025 zijn van plan de autoritaire visie van Donald Trump op alle bestuursniveaus te internaliseren als hij zou winnen.
We hebben al gebeurtenissen gezien die ons zowel met angst als met voorzichtig optimisme vervullen. De natie is een bolwerk geweest tegen desinformatie en een pleitbezorger voor gedurfde, principiële perspectieven. Onze toegewijde schrijvers hebben Kamala Harris en Bernie Sanders gesproken voor interviews, hebben de oppervlakkige rechts-populistische oproepen van JD Vance besproken en gedebatteerd over de weg naar een democratische overwinning in november.
Verhalen als deze en degene die u zojuist hebt gelezen, zijn van cruciaal belang op dit kritieke moment in de geschiedenis van ons land. Meer dan ooit hebben we onafhankelijke journalistiek met heldere ogen en diepgaande berichtgeving nodig om de krantenkoppen te begrijpen en feit van fictie te scheiden. Doneer vandaag nog en sluit u aan bij onze 160-jarige erfenis van het spreken van de waarheid aan de macht en het verheffen van de stemmen van voorstanders van de basis.
Gedurende 2024 en wat waarschijnlijk de beslissende verkiezing van ons leven zal zijn, hebben we uw steun nodig om de inzichtelijke journalistiek te blijven publiceren waarop u vertrouwt.
Bedankt,
De redactie van De natie
Meer van De natie
Het ‘geheim’ houdt vrijwel zeker een plan in om Trump in het Witte Huis te installeren als hij de verkiezingen verliest – maar dit plan zou zelfs nog erger kunnen zijn dan je denkt.
Maar hij hoopt dat niemand het merkt terwijl hij zich een weg terug naar de macht probeert te banen.
De rijkste man ter wereld verwacht een groot rendement op zijn investeringen voor zijn overvloedige steun aan de campagne van Trump.
Een eeuw nadat de Indian Citizenship Act hun voorouders tot Amerikaanse burgers maakte en hun stemrecht erkende, worden inheemse Amerikanen nog steeds geconfronteerd met belemmeringen bij het uitbrengen van hun stembiljet.
Nu het federale minimumloon al meer dan vijftien jaar stagneert, zullen kiezers in Alaska, Californië, Missouri en Massachusetts beslissen over stemmaatregelen om hun lonen te verhogen.
