Een wapenstilstand zal de oorlog tegen Palestina niet stoppen

Maar het gaat niet alleen om wat Israël krijgt in ruil voor een staakt-het-vuren. Het gaat ook om wat het al heeft ontvangen.

In de acht maanden sinds Israël voor het eerst een vrijwel identiek akkoord verwierp, waar Hamas in principe mee had ingestemd, heeft zijn leger tienduizenden Palestijnen afgeslacht en grote delen van de Gazastrook gedecimeerd. Dit was de prijs die Israël moest betalen voor het bereiken van zijn ware doelstellingen: het niet elimineren van Hamas of het veiligstellen van de vrijlating van gijzelaars – van wie velen gedood terwijl Israël vasthield aan een staakt-het-vuren– maar de vernietiging en “uitdunnen” van Gaza en de hervorming van het Midden-Oosten.

De feiten ter plekke in Gaza van vandaag schetsen een beeld dat we nog niet volledig kunnen bevatten. Israëlische strijdkrachten hebben daarvoor hele wijken verwoest verbreed de bufferzone die de Strip omringt, breidt de Netzarim Corridor uit die het grondgebied in tweeën deelt, en verdeelt uiteindelijk de enclave voor een toekomst van voortdurende controle. Daarbij hebben ze beslag gelegd ruim 30 procent van het gebied van vóór de genocide in Gaza, terwijl een groot deel van de rest ervan onbewoonbaar wordt gemaakt.

Ondertussen heeft Israël de zogenaamde “Generaals plan” – de etnische zuivering van heel Noord-Gaza boven Gaza-stad. Bet Hanoun, Beit LahiyaEn Jabaliasteden waar ooit gezamenlijk meer dan 300.000 mensen woonden, zijn tot puin herleid, als onderdeel van een campagne om het gebied te ontvolken en de Israëlische controle te verstevigen en tegelijkertijd de basis te leggen voor het bouwen van Joodse nederzettingen.

Elders sloot Israël zijn front met Hezbollah, en de val van Assad maakte dat mogelijk beslag leggen op meer land op de Golanhoogvlakte en de oostelijke hellingen van de berg Hermon/Jabal A-Shaykh. Ondertussen hebben op de Westelijke Jordaanoever door de staat gesteunde aanvallen van kolonisten op Palestijnen plaatsgevonden toegenomen in frequentie en brutaliteitterwijl de Palestijnse Autoriteit een volwaardige partner is in het Israëlische leger intensivering van het harde optreden tegen het verzet in Jenin, Nabloes en Tulkarem.

Het is duidelijk dat Netanyahu toestond dat het staakt-het-vuren vooruitgang boekte, wetende dat de weg is vrijgemaakt voor Israël om zijn aandacht te richten op de annexatie van de Westelijke Jordaanoever, de confrontatie met Iran en het verstevigen van zijn toekomst als een omstreden vestingstaat.

Zelfs als het staakt-het-vuren de eerste periode van 42 dagen niet overleeft, zal het ongetwijfeld talloze levens redden en de Palestijnen een kans geven om te ademen, te eten, te rouwen en medische behandeling te krijgen. De gefaseerde aanpak van het akkoord zou het voor Israël moeilijk maken om het op te zeggen, maar dat hangt af van de handhaving. Op dit moment is het enige dat de hervatting van de vernietiging in de weg staat zodra het staakt-het-vuren vaste voet begint te krijgen, een internationale gemeenschap die de Palestijnen al meer dan een jaar in de steek laat.

Belangrijke leden van de extreemrechtse coalitie van Netanyahu hebben dat wel gedaan al gewaarschuwd dat zij niets minder zullen accepteren dan een voortzetting van de Israëlische aanval op Gaza nadat de eerste fase van de overeenkomst is voltooid, zelfs ten koste van de resterende gijzelaars. En nadat hij in de eerste plaats de eer opeist voor het bereiken van het staakt-het-vuren, zijn er geen aanwijzingen dat Trump Israël ter verantwoording zal roepen of Netanyahu onder druk zal zetten om de tweede en derde fase van de overeenkomst door te zetten.

Hoewel het staakt-het-vuren een einde kan maken aan het onmiddellijke bloedvergieten, versterkt het ook een nieuwe realiteit: Gaza als een gefragmenteerde, onbewoonbare gevangenis. De overgrote meerderheid van de bevolking van Gaza is gedwongen naar sterk beveiligde en controleerbare concentratiekampen in het zuiden en midden van de Strook te gaan, waar hun voortbestaan ​​wordt bepaald door de gril van Israël.

Genocide wordt niet alleen met bommen en kogels uitgevoerd, en eindigt niet wanneer de wapens zwijgen. Ziekte, ondervoeding en trauma – onbehandeld door een gezondheidszorgsysteem dat in puin is veranderd – zullen de komende jaren levens blijven eisen, terwijl het land weer leefbaar zal worden na de verwoestingen en verwoestingen. vergiftiging zal tientallen jaren duren. En Israël is nog niet klaar: het heeft de voorwaarden geschapen voor de volledige en permanente etnische zuivering van Gaza, geleid door het eeuwenoude zionistische ethos van ‘maximaal land, minimaal Arabieren’.

Dit staakt-het-vuren zal de intensiteit van Israëls moordpartij verminderen, maar het zal waarschijnlijk een slopende nieuwe fase van deze aanhoudende genocide inluiden die we nog volledig moeten begrijpen – een fase die volledig wordt gesteund door de nieuwe regering-Trump. De etnische zuivering van Gaza zal misschien niet in één keer worden uitgevoerd, maar eerder in een stukje bij beetje proces dat vorm krijgt als we de balans opmaken van de omvang van Israëls systematische vernietiging van alles wat het leven in de Gazastrook in stand houdt.

Wat de toekomst ook in petto heeft, we moeten vasthouden de woorden van wijlen Refaat Alareer: “Als Palestijnen hebben we, wat hier ook van terecht komt, niet gefaald. Wij hebben ons best gedaan. En we hebben onze menselijkheid niet verloren… We hebben ons niet onderworpen aan hun barbaarsheid.”