MELBOURNE, Australië – Hier op het eiland dat ooit het centrum was van de tenniswereld voor mannen – het land van Laver en Rosewall, Emerson en Newcombe en andere goden van het spel – is de vreemdste dynamiek ontstaan.
De rest van de wereld is er geobsedeerd door Jannik Sinner en Carlos Alcaraz. Hier beneden draait het allemaal om hun eigen tennis-yin en yang.
De ene is een top-10-speler die alles zal doen wat hij kan om controverses te vermijden, terwijl hij al zijn energie aan de sport besteedt. De andere is een niet-gerangschikte eenhoorn, die zich het meest thuis voelt in de middelste ring van een circus met drie ringen. Eén heeft zich een weg gebaand naar de rand van de elite van de sport. De andere, volgens zowat elke andere speler en enkele grote namen uit het verleden, waaronder Goran Ivanisevic en Andy Roddickheeft meer natuurlijke tennisgaven door zijn aderen stromen dan wie dan ook op aarde.
De Australian Open 2025 gonst van de nieuwste bezigheden van beide.
Alex de Minaur, de nummer 8 van de wereld, en Nick Kyrgios, die terug is na een gevecht van twee jaar met knie- en polsblessures, zijn de headliners voor hun land in Melbourne Park. Kyrgios treedt toe de nachtsessie in de John Cain Arena maandag, voordat De Minaur dinsdagavond headliner is op de Rod Laver Arena, het pantheon van het Australische tennis.
Ze zijn allebei beroemdheden van dit moment; ze konden niet minder op elkaar lijken.
Kyrgios is teruggekeerd naar het centrum van de tenniswereld zoals alleen hij dat kan. Hij hanteert zijn zelfvertrouwen als een slagzwaard en zwaait ermee in de richting van iedereen die hij tegenkomt, of ze nu willen duelleren of niet. Hij heeft niet eens een ranking na zo’n lange afwezigheid vanwege een blessure.
Maar ook al staat hij qua cijfers onderaan de pikorde onder zijn landgenoten, er bestaat geen twijfel over wie de stadions vult. Hij heeft een groot deel van de afgelopen maanden Sinner, de nummer 1 ter wereld, over de zijne geplaagd dopingzaakhet bekladden van lugubere beschuldigingen over samenzwering op sociale media en het vullen van commentaarsecties met naald-emoji’s. Dat omvatte het plaatsen ervan in de commentaren van Cruz, een landgenoot en zoon van Lleyton Hewitt, die een foto van hem en Sinner plaatste die waarschijnlijk het beste moment van zijn tennisleven vertegenwoordigde.
Sinner is hier niet zo blij mee, ook al is het indirect. „Ik denk niet dat ik hierop moet antwoorden“, zei hij boos toen de uitspraken van Kyrgios vrijdag op een persconferentie ter sprake kwamen.
Voor Kyrgios, enorm getalenteerd maar altijd ambivalent over het leven als tennisprofessional – en altijd bereid om wedstrijden om te zetten in een spektakel met tirades tegen scheidsrechters, officials en degenen die in zijn eigen spelersvak zitten, en beschimpingen richting tegenstanders – was het business as usual.
Op andere gebieden van zijn leven heeft hij meer nuance gezocht. Begin 2023 bekende Kyrgios schuldig te zijn aan de mishandeling van zijn toenmalige vriendin Chiara Passari in 2021, maar werd niet veroordeeld. Hij is open geweest over het doormaken van depressies en heeft gezegd dat zijn geestelijke gezondheid heeft bijgedragen aan zijn gedrag.
“We kijken naar sport omdat we persoonlijkheden willen”, zei Kyrgios vrijdag. “Elke keer als ik het veld betreed, weet ik niet of ik op een goede of slechte manier supercontroversieel zal zijn. Gedurende mijn hele carrière is het niet altijd goed geweest, maar het heeft wel veel spanning aan het spel toegevoegd. Ik denk dat het belangrijk is.
“Er zijn nu zoveel goede spelers op de tour. Ik denk dat er niet zo veel contrasterende persoonlijkheden zijn.”
Hoe groot is Kyrgios hier? Hij verloor zijn wedstrijd in het enkelspel in de eerste ronde van Jacob Fearnley uit Groot-Brittannië (net als Andy Murray, een Schot) maandagavond in twee sets. Hij had de hele tijd last van een blessure, waardoor een groot deel van de actie voorlopig was – en voor hem, die terugkwam van achttien maanden, was het misschien wel een opwarmertje.
Hij zal stadions willen inpakken voor het dubbelspel, dat hij zal spelen met zijn goede vriend Thanasi Kokkinakis. Het duo – bekend als de ‘Special Ks’ – won hier in 2022 de titel, een run die voor een rauw, opgetogen publiek zorgde en de dubbelspelcompetitie tot een nationale happening maakte.
Op zijn persconferentie na de wedstrijd, nadat hij werd verslagen door Fearnley, gaf Kyrgios een sterkere bekentenis af: „Ik zie mezelf hier niet meer singles spelen.“
Nick Kyrgios trok de menigte in Melbourne Park (Graham Denholm / Getty Images)
Zijn contrast met de Minaur kon niet groter zijn. Kyrgios is 193 cm lang, een meester in trickshots en creativiteit met een van de beste services ter wereld. De Minaur is ruim een halve voet korter, en gezien hoe klein hij is, is hij kleiner dan dat.
De Minaur, altijd benijd om zijn ongeëvenaarde snelheid, bracht de eerste jaren na de pandemie door op de loer in de top 20 van de wereld. Hij bracht de hoop van zijn land over naar een wedstrijd in de vierde ronde tegen Novak Djokovic hier in 2023. Djokovic zei dat hij het moment gebruikte om wraak nemen op Australië omdat het hem vorig jaar deporteerde vanwege zijn weigering om zich tegen Covid-19 te laten vaccineren. Hij vernietigde zijn favoriete tenniszoon, 6-2, 6-1, 6-2.
Toen, afgelopen mei, ging de carrière van De Minaur omhoog.
Hij is half Spaans en bracht daar een groot deel van zijn jeugd door, maar heeft nooit veel gehad aan tennisevenementen op gravel. Hij kan rennen als een hert; hij kan van richting veranderen als een klauterende puppyhond; hij heeft een enorme motor. Hij is bij uitstek geschikt voor het fysieke, intense spel dat de ondergrond vereist, en hij heeft nooit vertrouwd op een grote opslag die een gravelbaan voor zijn succes zou kunnen neutraliseren.
Hij versloeg Daniil Medvedev – die een hekel heeft aan klei – om de kwartfinales van de French Open van 2024 te halen in een miasma van regen en wolken, terwijl hij tegen zijn vrienden en coaches schreeuwde: ‘Ik hou van klei. Ik vind het hier geweldig. Ik kan er geen genoeg van krijgen.”
GA DIEPER
‚Engels weer‘ in Parijs: hoe een regenachtige French Open alles op en buiten het veld verandert
Hij kreeg een hoop ‚Ik zei het je toch‘ van die coaches. Daarna haalde hij de kwartfinales van zowel Wimbledon als de US Open, waarbij hij uit de eerste werd gedwongen door een wrede tegenslag toen hij geblesseerd raakte aan het einde van zijn overwinning in de vierde ronde. Met zijn heup en al vocht hij zich een weg naar de eindejaarsfinale en kwam terecht in het elitegezelschap van de top acht.
Hij was al een grote ster in Australië. Buiten zijn thuisland was hij vooral bekend als een stervriendje, de man die de volgende vlucht nam vanuit Acapulco, Mexico, nadat hij daar afgelopen maart het ATP-evenement had gewonnen en zijn partner, de Engelse top-30 WTA-speler Katie Boulter, haar eigen spel zag spelen. finale de volgende avond in San Diego, Californië. De inspanning legde de lat voor alle vriendjes, sport en anderszins, en ging over van sportverslaggeving naar de ochtendshows op televisie. Hij stelde Boulter ten huwelijk buiten het seizoen. Ze zei ja.
Tijdens de French Open afgelopen mei, tijdens een wandeling door de gangen onder Court Philippe Chatrier op Roland Garros, legde hij uit dat hij wilde evolueren van een slijper naar iemand met de extra uitstraling om af en toe de bal door het veld te slaan. Misschien krijg je zelfs wat gemakkelijke punten bij het serveren. Hij was te gemakkelijk om rond te duwen.
„Ik werd blootgesteld en een beetje gepest“, zei hij.
Alex de Minaur is de afgelopen twaalf maanden naar de top acht van de wereld gestegen (Sean M. Haffey / Getty Images)
Toen De Minaur zes jaar geleden aankwam op de ATP Tour, was hij iets meer dan 68 kg druipnat. Hij weegt nu ongeveer 167 pond na wat gymwerk, en het afgelopen jaar bereikten zijn gewicht en kracht een omslagpunt. Eindelijk kon hij de beste spelers ter wereld weer op de hielen zitten met een combinatie van nieuwe kracht en meer toeren op zijn grondslagen.
„Het ging er altijd om sterker te worden, mij wat meer gewicht te geven“, zei hij. “Mijn balgewicht is ook iets groter en uiteindelijk had ik dat nodig om tegen de topspelers ter wereld te kunnen strijden.”
Hij kon geen wedstrijd winnen tijdens de eindejaarsfinale. Toch geloofde hij dat hij was aangekomen.
„Ik heb een grote barrière overschreden in mijn carrière, en nu gaat het erom dat ik mijn positie benut“, zei De Minaur.
Kyrgios is het daar niet mee eens. Op zijn persconferentie vrijdag herinnerde hij zich de eerste keer dat hij samenwerkte met De Minaur, toen laatstgenoemde een tiener was die als trainingspartner meedeed aan een Davis Cup-wedstrijd. Kyrgios besloot laat op een dag wat balletjes met hem te spelen. Hij bracht een biertje naar de rechtbank, in de veronderstelling dat het niet al te ernstig zou zijn.
“Ik dacht: ‘Ik ga naar buiten en leer dit kleine kind een lesje’. (Maar) Het was een hele spannende set. Ik was in mijn beste jaren. Hij was nog maar 17”, zei hij. “Om te zien hoe goed hij het op zich heeft genomen om de afgelopen drie, vier jaar onze nummer 1-speler te zijn: hij is gegroeid.
“Ik was daar. Ik kon er niet altijd zo goed mee omgaan.”
Nee, dat deed hij niet. Kan hij het nu? Kan hij opnieuw de speler zijn die een Wimbledon-finale bereikte?
Kyrgios zal een wedstrijd nooit met veel nederigheid benaderen. Hij heeft gezegd dat zijn sport een zekere mate van waanvoorstellingen vereist.
“Als ik mijn tennisstijl speel, mijn onvoorspelbaarheid, heb ik tegen iedereen een kans. Dat is de mentaliteit die je nodig hebt”, zei hij vrijdag. “Als ik voor het eerst het veld op zou lopen tegen Nadal, Djokovic, Federer en realistisch was geweest, had ik waarschijnlijk niet gewonnen. Een jongen uit Canberra die daarheen gaat en ze slaat… Je kunt niet realistisch zijn. Je moet denken: ‚Ik ben de beste tennisser ter wereld.‘ Is dat realistisch? Waarschijnlijk niet. Maar dat denk ik wel als ik daarbuiten ben.”
Hier ligt misschien wel de enige overeenkomst tussen de twee, ook al drukt De Minaur het sentiment enigszins anders uit. Hij heeft gezegd dat hij met het slagen voor elke Australian Open een betere versie van zichzelf is geworden. Hij heeft veel geleerd. Winnen heeft vertrouwen gewekt.
“Als het strikt gebaseerd zou zijn op ranglijsten, zou het een behoorlijk saaie sport zijn, maar in dit stadium kan er van alles gebeuren”, zei hij. “We hebben kansen zien ontstaan en veel deuren zien opengaan.
“Er is altijd een kans. Elke keer dat je naar een toernooi gaat, moet je altijd denken dat er een kans is.‘
(Topfoto’s: Getty Images; ontwerp: Will Tullos)
Source link
