Alito kan Trump niet redden van een veroordeling. Hij heeft het geloofwaardigheidsprobleem van het Hooggerechtshof alleen maar verergerd

Het Amerikaanse Hooggerechtshof heeft een montage geloofwaardigheidsprobleem met het Amerikaanse publiek – en Justitie Samuël Alito helpt niet. Waarom zou het hem iets kunnen schelen? Wie gaat hem maken?

Op dinsdag, een paar uur eerder Donald Trump’s juridische team vroeg het Amerikaanse Hooggerechtshof om tussenbeide te komen en zijn veroordeling vandaag te onderbreken in de zaak in New York waarbij zwijggeldbetalingen aan volwassen filmster Stormy Daniels, de nieuwgekozen president en de conservatieve rechter betrokken waren aan de telefoon gesproken.

Dit is hoogst ongebruikelijk. En hoewel Alito aan ABC News vertelde dat ze alleen een van zijn voormalige griffiers bespraken die solliciteerde naar een baan bij de nieuwe regering, is er geen echte reden voor Trump zelf om een ​​referentiecheck uit te voeren voor een staffunctie. (Als Leisteen waargenomende voormalige griffier werkte meer dan tien jaar geleden voor Alitoen vier jaar geleden was hij ook stafchef van procureur-generaal Bill Barr; Trump en Alito hadden geen behoefte aan een telefoontje om in te staan ​​voor zijn bonafide zaken.)

Laten we zeggen dat Alito alleen maar de lof van zijn griffier zong, en dat Trump – zoals is gesuggereerd – zichzelf op de een of andere manier disciplineerde en alleen specifieke vragen stelde over de kwalificaties van de sollicitant. Dit doorstaat niet de meest elementaire geurtest.

Zet even opzij dat het vergulde carrièrepad van Alito’s kamers naar de regering-Trump illustreert waarom de meerderheid van de Amerikanen het Roberts-hof en zijn beslissingen beschouwt als een nieuw verlengstuk van de partijpolitiek, en niet van de wet.

Alito’s hele werk bestaat uit een afgemeten oordeel. Het zou niet te veel van hem moeten worden gevraagd om zijn gezond verstand te gebruiken – vooral niet nu de positie van de rechtbank bij het Amerikaanse volk op het laagste punt ooit staat.

Maar keer op keer, zoals de conservatieve rechtvaardigheid accepteert luxe vakanties van rechtse donoren en interviews tot advocaten met lopende zaken bij de rechtbank, Alito slaagt er niet in om zelfs aan de eenvoudigste norm te voldoen. Inmiddels is het moeilijk te interpreteren als iets anders dan de minachtende weigering van een rechter om überhaupt aan welke regels dan ook gehouden te worden.

In 2008, Alito sloot zich aan bij hedgefondsmiljardair Paul Singer, A belangrijkste financier van de conservatieve juridische beweging die heeft geïnvesteerd minstens 80 miljoen dollar in rechtse politieke entiteiten, op een weelderig vissersoord in Alaska. De privéjetvlucht van de groep is geweest ter waarde van $ 100.000 per enkele reis. Overdag vingen ze zalm genoten van meergangendiners met Kobe-rundvleesfilet en koningskrabpoten uit Alaska, en 1.000 flessen wijn gedronken de avond in.

De federale wet vereist dat rechters de meeste geschenken openbaar maken; privévluchten zouden daar zeker onder vallen. Alito heeft dit allemaal niet vermeld op zijn financiële openbaarmakingsformulieren – totdat, dat wil zeggen, ProPublica ontdekt de reis 15 jaar later. In de Wall Street Journal heeft Alito elk belangenconflict terzijde geschoven en gesuggereerd dat als hij de privévlucht niet had genomen, zijn stoel “Anders zou het leeg hebben gestaan.”

Dan, tussen de ontsnapping in Alaska en zijn met tegenzin onthulling, ProPublica telde minstens 10 zaken waarin Singer problemen had voor de rechtbank. Dat omvatte onder meer een geschil uit 2014 tussen het hedgefonds van Singer en het land Argentinië, dat de rechtbank in het voordeel van Singer besliste voor een bedrag van 2,4 miljard dollar. Dat is een mooi rendement op een privévlucht en wat luxe wijn. Alito nam geen spijt en sloot zich aan bij het meerderheidsbesluit.

In 2023 hield Alito vier uur lang interviews voor de Wall Street Journal, in een functie eind juli Dat afgewezen de onthullingen in Alaska als een “hitstuk” en in plaats daarvan de gerechtigheid afgeschilderd als “de openhartige verdediger van het Hooggerechtshof” en een “belangrijke gerechtigheid” met een “onderscheidende interpretatiemethode die pragmatisch is maar toch geworteld in originalisme en tekstualisme.”

In het stuk, Alito, ten onrechte maar zonder pushback, betoogd dat “geen enkele bepaling in de Grondwet (het Congres) de bevoegdheid geeft om het Hooggerechtshof te reguleren – punt.” De meeste constitutionele geleerden zijn het daar niet mee eens. De grondwet stelt het hof in. Het geeft het Congres de macht om het te reguleren – de begroting, het gebouw waar het bijeenkomt, het aantal rechters, hun beloning, de jurisdictie en het soort zaken dat het kan behandelen, zelfs als een nieuwe zitting op de eerste maandag van oktober begint.

Ook ongezegd gelaten? David B. Rivkin Jr., een van de twee co-auteurs van het interview, is een bekende Federalist Society en conservatieve advocaat die vertegenwoordigde Leonard Leo En diezelfde maand een brief gestuurd aan een Senaatscommissie die van Leo wilde horen over de ethiek van het Hooggerechtshof en zijn rol bij het faciliteren van relaties tussen rechters en rijke weldoeners. Bovendien vertegenwoordigde Rivkin op dat moment een echtpaar met een nieuwe uitdaging voor de federale belastingwetgeving, die de rechtbank de maand ervoor had willen behandelen. (Alito geweigerd oproepen tot herroeping.)

Vervolgens werden twee vlaggen, gelinkt aan aanhangers van Donald Trump – een omgekeerde Amerikaanse vlag ‘in nood’ en de ‘Appeal to Heaven’-vlag – gespot buiten Alito’s huis en vakantiehuis, Hij opnieuw geweigerd om zich te onttrekken aan twee zaken die betrekking hadden op de opstand van 6 januari.

Alito wil in zijn arrogantie alles beide kanten op. Hij wil checks and balances afdwingen, zonder daar zelf aan onderworpen te zijn. Hij wil politiek kunnen optreden, politieke vlaggen kunnen hijsen en kunnen omgaan met partizanen en rijke donoren, terwijl hij toch blijft vasthouden aan zijn eigen neutraliteit. En hij maakt deel uit van een rechtbank die zorgvuldig is uitgekozen door de Federalist Society en een conservatieve juridische beweging met het duidelijke doel om de rechterlijke macht naar rechts te duwen, maar wil op zijn triomfantelijke moment benadrukken dat de rechtbank puur recht doet en geen politiek.

Wanneer hij vervolgens namens de hetzelfde conservatieve carrièrenetwerk dat Alito voor het hof verhief en heeft de drie selecties van Trump doorgelichten privégesprekken voert met Trump op dezelfde dag dat de verkozen president naar de conservatieve supermeerderheid keek die hij hielp creëren om zijn eigen overtuiging te ontduiken, verwacht hij dat het publiek zijn schouders ophaalt en wegkijkt. (Opperrechter John Roberts weigerde vragen te beantwoorden over de ethiek van de rechtbanken voor de Amerikaanse Senaat, omdat hij zei dat het ongepast zou zijn, maar Alito kan de carrièrevooruitzichten van zijn medewerkers rechtstreeks bij de president vergroten.) Hoewel ze zichzelf verrijken en hun politieke beschermheren behagen, moeten we doen alsof ze neutrale scheidsrechters van de wet zijn. Toen de opperrechter zelfs zich verwaardigt om de crisis aan te pakken hij en zijn collega’s hebben gecreëerd, kijken ze overal behalve naar hun eigen gedrag. Ze delegitimeren zichzelf dus telefoongesprek gesprek van hun legitimiteit gevaarlijk. Trump suggereert dat dit wel zou moeten gebeuren zelfs crimineel zijn.

Dit is heerszuchtige onzin. Amerikanen weten het. Het vertrouwen in de rechterlijke macht is toegenomen kelderde de afgelopen vier jaar naar recorddiepten, over partijlijnen heenen met zo’n snelheid dat het alleen maar het beste kan worden vergeleken met de ineenstorting van vertrouwen in dictaturen en bananenrepublieken. Een niet-gekozen, conservatieve supermeerderheid, met levenslange benoemingen, geen ethische code, geen verantwoordelijkheid en nog minder zelfbewustzijn, bepaalt de regels voor ons, maar houdt zich er zelf niet aan.

Hun wet is de wet van de speeltuin van de vijfde klas. Omdat ze dat zeggen. Omdat ze dat kunnen.