Terugtrekking uit een presidentiële herverkiezingscampagne Drie maanden vóór de verkiezingsdag is een gedenkwaardige beslissing die de wereldgeschiedenis zal veranderen en die niet ongedaan kan worden gemaakt. President Joe Biden wist dat zijn terugtrekking in juli onomkeerbaar was toen hij zich opzij zette wierp zijn steun achter vice-president Kamala Harris voor de Democratische presidentskandidaat. Biden, wie was dat? achter Donald Trump aan in de peilingen (deels vanwege zijn ontwijkende optreden tijdens hun debat), was zich er net zo van bewust dat een stap opzij een gok van het elfde uur met hoge inzet was. Als Harris geen ‚come-from-behind‘-overwinning op Trump zou behalen, zou zijn besluit om zich terug te trekken twijfelachtig zijn.
Het beste wat Biden kon doen was Harris prijzen voor het voeren van de goede strijd. Eigenlijk is dat het enige fatsoenlijke dat je kunt doen.
Omdat ze trok het er niet vanaff, het beste wat Biden kon doen was Harris prijzen voor het voeren van de goede strijd. Eigenlijk is dat het enige fatsoenlijke dat je kunt doen.
Het was dan ook teleurstellend om te lezen Het woensdagrapport van USA Today dat Biden, volgens een interview dat hij zondag gaf, gelooft dat hij Trump zou hebben verslagen als hij in de race was gebleven.
Niet alleen suggereert zijn uitspraak dat hij zijn politieke vaardigheden en de bereidheid van het land om hem opnieuw te kiezen overschat (destijds slechts 36% van de ondervraagden keurde het werk dat hij als president deed goed), maar het beledigt Harris ook op ongenadige wijze. Zijn verklaring impliceert dat ze niet genoeg deed of kon doen om te winnen – en dat hij dat wel zou hebben gedaan.
“Ik geloof dat het in het beste belang van mijn partij en het land is dat ik aftreed en mij voor de rest van mijn ambtstermijn uitsluitend concentreer op het vervullen van mijn taken als president.” Biden schreef in een brief van 21 juli gericht aan ‘Mijn mede-Amerikanen’.
Drie dagen later, van achter de Resolute Desk in het Oval Office, hij sprak de natie in prime time toe. Hij zei dat hij geloofde dat zijn staat van dienst, leiderschap en visie “een tweede termijn verdienden”, maar dat hij “besloten dat de beste weg vooruit is om de fakkel door te geven aan een nieuwe generatie.”
De 82-jarige president zat zondag achter hetzelfde bureau vroeg Susan Page, hoofd van het USA Today-bureau in Washington, hem“Denk je dat je in november had kunnen winnen?”
Ik geloof dat het in het beste belang van mijn partij en het land is dat ik aftreed en mij voor de rest van mijn ambtstermijn uitsluitend concentreer op het vervullen van mijn taken als president.
JOE BIDEN IN EEN BRIEF VAN 21 JULI AAN HET LAND
Biden antwoordde: “Het is aanmatigend om dat te zeggen, maar ik denk van wel, op basis van de peilingen dat…”
Voordat hij klaar was, vroeg Page: ‚Denk je dat je de kracht zou hebben gehad om nog eens vier jaar in functie te blijven?‘ Biden begon met te zeggen: “Ik weet het niet.” Hij zei dat hij niet van plan was Trump in 2020 uit te dagen en dat alleen deed omdat “ik echt dacht dat ik de beste kans had om hem te verslaan. Maar ik was ook niet van plan president te worden toen ik 85 jaar oud was, 86 jaar oud… Wie weet het? Tot nu toe, zo goed. Maar wie weet wat ik zal worden als ik 86 jaar oud ben?”
Hoewel het iets verfrissends heeft als een politicus rechtstreeks een ja-of-nee-vraag beantwoordt, heeft Biden voldoende ervaring als politicus en in de diplomatie om de vraag te hebben beantwoord op een manier die niet waanvoorstellingen of respectloos leek.
Het gemakkelijkste om te zeggen zou zijn geweest dat hij niet achterom kijkt. Dat het Amerikaanse volk heeft gesproken. Dat de vice-president een geweldige race heeft gereden in zware, ongekende omstandigheden, en dat hij trots is op het werk dat ze samen hebben verricht.
In plaats daarvan suggereerde hij dat er uit opiniepeilingen bleek dat hij had kunnen winnen.
Misschien wel het meest frustrerende aan het antwoord van Biden is dat het in tegenspraak lijkt te zijn met zijn antwoord op een vraag die Page eerder in het interview had gesteld: “Waarom denk je dat de Democraten in november zoveel van hun steun verloren?”
Hij zei: “Nou, ten eerste, ik denk dat, zoals ik al zei, als je de wereld rondkijkt, bijna elke democratie deze keer ‘verloren’ is.”
Wat Biden betreft: a Pew Research Center-rapport uit februari 2024 bleek dat het enthousiasme voor het concept van democratie over de hele wereld afneemt. Maar zittende partijen, waar ze ook binnen het politieke spectrum vallen, hebben een klap gekregenen niet alleen dit verkiezingsjaar. Steven Levitsky, een politicoloog aan de Harvard Universiteit, vertelde Associated Press een week na de overwinning van Trump in 2024 waren de gevestigde exploitanten verwijderd bij 40 van de 54 verkiezingen in westerse democratieën sinds het begin van de wereldwijde Covid-pandemie in 2020.
De zittende partijen, waar ze zich ook in het politieke spectrum bevinden, hebben het zwaar te verduren gehad.
Biden staat dus op stevige voet als hij wijst op mondiale trends. Maar hoewel hij zich bewust is van de anti-gevestigde geest die de wereld heeft overgenomen en zich ervan bewust is dat de woede over de inflatie de drijvende kracht achter deze ontwikkeling is, is hij er op de een of andere manier toch in geslaagd zichzelf voor te houden dat: ondanks zijn impopulariteit, ondanks zorgen over zijn leeftijdhad hij nog een termijn kunnen winnen.
Ook al gelooft hij het, hij hoefde die overtuiging niet uit te drukken op een manier die suggereert dat Harris‘ deelname aan de race een vergissing was. Hij en de Democraten gokten. En ze verloren. Maar ze gokten omdat het zo zeker leek dat ze zouden verliezen als ze dat niet deden.
Harris kwam laat in de wedstrijd terecht, met haar team ver achterop, en werd gevraagd een wonder te verrichten. Het is noch zelfbewust, noch genereus als de persoon die zichzelf uit het spel heeft gehaald, beweert dat de wissel de reden is dat hij of zij heeft verloren.
Source link
