Biden moet verder gaan dan de afkoopsom voor de dodencel en ook levenslange gevangenisstraffen

Joe Biden heeft een recordaantal clementies en afkoopsommen in gang gezet nu zijn presidentschap ten einde loopt. Op 12 december zette Biden de straffen van 1.499 mensen die geweldloze misdaden hadden begaan en ‘hun straf thuis hadden uitgezeten ten minste één jaar onder de CARES-wet uit het COVID-tijdperk.” Nog geen twee weken later zette hij de doodvonnissen van hem om 37 van de 40 mensen geconfronteerd met federale executie tot levenslange gevangenisstraffen. Met deze actie zette de aftredende president belangrijke stappen om de schade van de doodstraf aan te pakken.

Biden moet ook overwegen actie te ondernemen voor degenen die al federale verplichte levenslange gevangenisstraffen uitzitten, vaak ‘dood door opsluiting’ genoemd.

Volgens de Veroordelingsproject“een op de zeven mensen in Amerikaanse gevangenissen zit een levenslange gevangenisstraf uit, hetzij levenslang zonder voorwaardelijke vrijlating, levenslang met voorwaardelijke vrijlating of virtueel leven (50 jaar of meer), in totaal 203.865 mensen” vanaf 2021. Dit is het hoogste aantal mensen in de geschiedenis – een stijging van 66 procent sinds 2003, de eerste keer dat de volkstelling werd gehouden. Veel van deze mensen die “dood door opsluiting” te wachten stonden, werden veroordeeld op basis van richtlijnen die niet langer worden gebruikt.

In 1984 bracht de United States Sentencing Commission uniforme richtlijnen uit die wettelijke verplichte minimumstraffen creëerden. Biden steunde destijds de totstandkoming van deze richtlijnen als senator die Delaware vertegenwoordigde. In de decennia daarna hebben deze richtlijnen talloze gezinnen verwoest door ze uit elkaar te drijven. Bijna de helft (45 procent) van de volwassenen in de VS – 113 miljoen mensen in het hele land – heeft een direct familielid dat minstens één nacht in de gevangenis heeft doorgebracht, volgens een studie uitgebracht in december door Cornell University en politieke belangenorganisatie FWD.us.

Veertig jaar later is het voor onze natie al lang niet meer tijd om de schade die door deze richtlijnen is aangericht, te herstellen.

Deze buitensporige straffen vormden het precedent voor de oorlog tegen drugs en massale opsluiting, die zwarte en bruine gemeenschappen verwoestte en langdurige schade veroorzaakte gedurende meerdere generaties. Er zijn pogingen gedaan om de schade aan te pakken door wijzigingen aan te brengen in de richtlijnen voor de strafmaat, maar de verplichte straffen werden niet gewijzigd.

Uit de gegevens van het Sentencing Project blijkt: “Meer dan tweederde van degenen die een levenslange gevangenisstraf uitzitten, zijn gekleurde mensen; waarbij één op de vijf zwarte mannen in de gevangenis een levenslange gevangenisstraf uitzit; en Latinx-individuen, die 16% uitmaken van degenen die levenslange gevangenisstraffen uitzitten.”

Ik ben een overlevende van deze massale opsluiting. In 2005 werd ik veroordeeld wegens een aanklacht wegens drugssamenzwering, die aanleiding gaf tot een verplichte minimumstraf. Ik werd veroordeeld tot een federale verplichte minimumstraf van 120 maanden als eerste, geweldloze drugsovertreder.

Dit zorgde ervoor dat ik werd weggerukt van mijn eerstgeboren zoontje en duizenden kilometers verderop naar de andere kant van de Verenigde Staten werd gestuurd. Toen ik in de gevangenis zat, heb ik de belofte gedaan om mijn tijd productief te gebruiken door hoger onderwijs te volgen, een beroepsopleiding, cursussen voor persoonlijke ontwikkeling en vrijwilligerswerk te doen voordat ik weer in de maatschappij terechtkwam.

Maar met geen van mijn inspanningen kon rekening worden gehouden toen er wijzigingen werden aangebracht in de straftoemetingsrichtlijnen. Het congres keurde in 2010 de Fair Sentencing Act goed, die “de ongelijkheid van 100 tegen 1 voor crack-cocaïnedelicten in vergelijking met cocaïnedelicten terugbracht tot 18 tegen 1. De bedoeling was om verminderen zinnen”, aldus Juridisch nieuws over de gevangenis. Helaas was dit niet het geval.

Veranderingen in de strafrichtlijnen hebben vaak duizenden mensen zoals ik uitgesloten, die tot verplichte minimumstraffen werden veroordeeld. Volgens de Amerikaanse strafcommissie“59,1% van de personen die veroordeeld zijn voor een misdrijf waarop een verplichte minimumstraf staat, hebben geen verlichting gekregen.”

Sinds mijn vrijlating uit de gevangenis heb ik mij ingezet voor de waardigheid van gedetineerde en voormalig gedetineerde mensen en voor het voorlichten van het publiek over de realiteit van het gevangenis-industriële complex. Ik heb een non-profitorganisatie opgericht, Blokbouwerzdat pleit voor systemische verandering door het organiseren van wetgevingscampagnes aan de basis, het bundelen van stemmen van mensen die rechtstreeks getroffen zijn en het vergroten van de kansen voor mensen met een criminele geschiedenis.

Van 2016 tot en met 2021werden 709 mensen veroordeeld tot levenslang in de federale gevangenis. Dit betekent dat hen geen kans op verlossing wordt geboden zonder clementie van de president.

De duizenden mensen die in de gevangenis zitten, hebben een onbeperkt potentieel om een ​​positief verschil te maken in hun gemeenschap (en velen van hen deden dat al). Mensen houden van clementieontvanger Amy Ralston Povahdie onder de regering-Clinton clementie ontving nadat hij negen jaar van een gevangenisstraf van 24 jaar had uitgezeten wegens ‘samenzwering’. Na haar vrijlating heeft Amy de non-profitorganisatie CAN-DO Foundation opgericht en heeft zij fel gepleit voor vrijheid voor anderen die onterecht zijn veroordeeld. Honderden mensen hebben geprofiteerd van Amy’s meedogenloze strijd voor vrijheid.

Een recente driedaagse clementiewake onder leiding van de National Council of Incarcerated and Formerly Incarcerated Women and Girls heeft mensen als Michelle West, Lazara Ordaz, Sara Gallegos, Glenn Metz, Connie Edwards en Roberta Bell een boost gegeven, die ongelooflijke moed en veerkracht hebben getoond – in sommige gevallen in de loop van meer dan dertig jaar gevangenisstraf.

De Raad vraagt ​​om clementie voor vrouwen die bejaard, ernstig of ongeneeslijk ziek zijn, die al lang een tweede kans nodig hebben, die seksueel misbruikt zijn of die kinderen hebben die het risico lopen in een pleeggezin terecht te komen. We hopen dat veel mensen buiten deze groepen ook een kans op vrijlating krijgen.

Wetgevende hervormingen kunnen ook het gebruik van clementie bevorderen. Geïntroduceerd in 2021, de Wet op eerlijke en onafhankelijke clementiedeskundigen (FIX Clemency). “zou een onafhankelijke Amerikaanse Clemency Board van negen personen creëren, waarbij ten minste één van de negen personen zou zijn die voorheen in de gevangenis zaten. Het bestuur zou alle officiële clementieaanbevelingen aan de president doen, waardoor de verantwoordelijkheid bij het ministerie van Justitie zou worden weggenomen, en alle aanbevelingen zouden ook worden opgenomen in een jaarverslag aan het Congres.’

Helaas is het niet aangenomen.

Nu vragen we president Biden om het clementie-instrument te gebruiken zoals bedoeld: om onevenredige straffen te corrigeren. Deze weken kunnen de laatste kans zijn die hij heeft om een ​​destructief deel van zijn wetgevende erfenis aan te pakken. Terwijl de natie zich voorbereidt op de volgende regering voorafgaand aan Martin Luther King Jr. Day, is het dringend nodig dat de president de morele boog van de geschiedenis in de richting van gerechtigheid buigt door vrijheid te verlenen aan degenen die achterblijven.