Eerder dit jaar werd de Washington Maandelijks een speciaal nummer gepubliceerd met een pakket artikelen en analyses waarin de prestaties van Joe Biden En Donald Trump.
Onze beoordelingen waren niet gebaseerd op onze beleidsvoorkeuren, maar op hoe succesvol elk was in het implementeren van hun respectieve beleidsagenda’s.
Dat hebben wij bepaald Biden had meer succeswaarmee hij Trump op veertien terreinen overtrof, terwijl Trump Biden slechts op drie punten versloeg.
Mijn bijdrage aan het pakket was een beoordeling van hun algehele wetgevingsresultaten. Ik concludeerde: “Biden nam de tweeledigheid serieus. Trump deed dat niet.”
“Twee partijen zijn vaak frustrerend en leiden niet altijd tot effectief beleid”, erkende ik. “Toch streeft bijna elke president tweeledigheid en de onvermijdelijke compromissen daarvan na. Vermoedelijk doen ze dit vooral omdat de wetgevende wiskunde dit vereist, maar meestal helpt het ook om blijvende prestaties te bereiken.”
Gebaseerd op wat we van Trump hebben gehoord en Kamala Harris Tijdens de campagne heeft Trump geen enkele les geleerd van zijn slappe wetgevende prestaties, terwijl Harris probeert voort te bouwen op de productieve aanpak van haar mentor.
Ik zal het verder uitleggen, maar eerst is dit wat leidend is Washington Maandelijks website:
***
Wat Trump en Vance zouden kunnen doen met wat er nog over is van reproductieve vrijheid: Carolien Fredricksonvan het Open Markets Institute beschrijft wat er zou kunnen gebeuren als Trump erin slaagt de federale rechterlijke macht verder naar rechts te duwen. Klik hier voor het volledige verhaal.
Harris wil dat Medicare de thuiszorg dekt, terwijl Trump Obamacare terugdraait: Merrill Goozneruitgever van GoozNieuws Substack-nieuwsbrief, vergelijkt de gezondheidszorgplannen van de twee presidentskandidaten. Klik hier voor het volledige verhaal.
Heeft u vragen over wanneer en waar u moet stemmen, over kandidaten en over kwesties tijdens de stemming? Wij hebben u gedekt.: Joshua A. Douglashoogleraar rechten aan de Universiteit van Kentucky, deelt de beste plaatsen om informatie te krijgen over stemrondes en referenda. Klik hier voor het volledige verhaal.
Stel je Trump voor met een door de Republikeinen gecontroleerd congres en het Roberts Court: James D. Zirineen voormalige federale aanklager, geeft een voorproefje van het potentiële bloedbad voor de democratie. Klik hier voor het volledige verhaal.
***
Zoals ik in opmerkte mijn artikelBidens omarming van de tweeledigheid als president kwam – voor iemand die decennialang als senator het evangelie van de tweeledigheid predikte – onverwacht traag op gang.
Hij begon zijn regering met een wetsontwerp, de American Rescue Plan Act, dat een partijlijnstemming doorgaf, waarbij hij gebruik maakte van het geheimzinnige begrotingsverzoeningsproces om de filibuster van de Senaat te omzeilen.
Vervolgens werkte hij samen met de Democraten in het Huis van Afgevaardigden om de tweeledige infrastructuurwet van de Senaat tegen te houden, in de hoop deze te kunnen gebruiken voor de supergrote maar toch partijdige Build Back Better-wet.
Pas toen dat voorstel sputterde, gaf hij de achterblijvers in het Huis van Afgevaardigden de opdracht om af te treden en het wetsvoorstel van de Senaat aangenomen te krijgen. Vanaf dat moment was Bidens benadering van het Congres meer traditioneel tweeledig en ook zeer productief.
Harris wil niet zo'n langzame start van haar tweeledige inspanningen.
Drie weken geleden beloofde Harris een tweeledige raad van beleidsadviseurs te vormen, naast het hebben van minstens één Republikein in haar kabinet, om “enige structuur” rond het beleidsvormingsproces te brengen. ‘Laten we, zoals ik vaak zeg, ideeën de vrije loop laten,’ zei ze, ‘want de beste ideeën zullen dit soort uitdagingen overleven.’
Ongetwijfeld wordt Harris gedeeltelijk gedreven door kortetermijnpolitiek. Haar campagnestrategie is gebaseerd op het nastreven van gematigden, onafhankelijken en door Trump vermoeide Republikeinen. Ze voert gretig campagne Liz Cheney ondanks klachten van een paar linkse stemmen.
Opiniepeilingen bevestigen de logica van Harris.
In de laatste zes nationale peilingen die ik heb gezien, met gegevens die zijn uitgesplitst naar ideologie, wint ze de liberalen met een gemiddelde van 90 tegen 8, wat volgens de exitpolls iets beter is dan de prestaties van Biden in 2020.
Maar haar gemiddelde bij de gematigden is 57 tegen 39, terwijl Biden ze met 64 tegen 34 won. Harris moet harder werken voor de gematigde stemmen, en haar inspanningen tot nu toe hebben geen enkele bloeding op haar linkerflank veroorzaakt.
Toch mag niet worden aangenomen dat de Harris-belofte alleen over electorale politiek gaat. Samen met Biden zag ze uit de eerste hand hoe de tweeledige sceptici ongelijk kregen, en hoe het verkrijgen van een klein beetje Republikeinse steun vaak essentieel was om de uiteindelijke doorgang veilig te stellen.
Terwijl Harris samen met Cheney campagne voert om de Republikeinen aan te spreken, probeert Trump de Democraten op te pikken door de wapens op te nemen Robert F. Kennedy, Jr.
Maar Trump heeft niets gedaan wat erop wijst dat Kennedy hem zou helpen wetgeving aan te nemen. Hij stelt voor om Kennedy uitgebreide uitvoerende bevoegdheden te geven. Trump zei zondag tijdens de beruchte bijeenkomst in Madison Square Garden: “Ik ga hem los laten op zijn gezondheid. Ik laat hem helemaal los gaan op het eten. Ik ga hem laten gaan op de medicijnen.”
In feite bespreekt Trump zelden het wetgevingsproces, laat staan de aanvaarding van grenzen aan de uitvoerende macht. Trouw aan zijn autoritaire neigingen belooft hij vooral Amerika zelf te ‘repareren’.
Een veelzeggend contrast is te vinden in de beleidsagenda’s die elke kandidaat op zijn website heeft geplaatst.
Trump heeft banden met het platform van het Republikeinse Nationale Comité, dat werd gedicteerd door zijn team en beschreven als de “Republikeins platform van Trump.”
Er zijn slechts twee exemplaren van het woord ‘passeren’. Eén daarvan is een duidelijke verwijzing naar wetgeving, waarin wordt beloofd dat de Republikeinen ‘de Trump Reciprocal Trade Act zouden goedkeuren’. Het andere voorbeeld verwijst naar de macht van deelstaatregeringen om abortusverboden door te voeren.
De belastingwetgeving krijgt wel een vermelding: “Republikeinen zullen de bepalingen van de Trump Tax Cuts and Jobs Act permanent maken … We zullen de belastingen op fooien voor miljoenen restaurant- en horecapersoneel afschaffen en aanvullende belastingverlagingen nastreven.” (Al het vreemde hoofdlettergebruik staat in het origineel.)
Voor het overige zijn er geen duidelijke verwijzingen naar wetgeving, alleen vage beloftes.
In het Trump-aangrenzend vind je volop verwijzingen naar wetgeving Project 2025dus we weten dat er wetsvoorstellen zijn die de bondgenoten van Trump zouden willen leuk vinden passeren. Maar Trump heeft al blijk gegeven van een gebrek aan vaardigheden, en een gebrek aan interesse in het ontwikkelen van die vaardigheden, bij het navigeren door het wetgevingsproces.
Bovendien, als mijn collega Rob Wolfe gedetailleerd was Trump ook incompetent in het uitoefenen van uitvoerende macht: “Van de pogingen van zijn regering om daadwerkelijk regels uit de boeken te halen of toe te voegen, werd een duizelingwekkend aantal – 77,5 procent – door de rechtbank verworpen. Ter vergelijking: andere regeringen verliezen deze zaken slechts ongeveer 30 procent van de tijd.” Tegen een kabinetshoofd zeggen dat hij ‘los moet gaan’ is niet genoeg om federale regels te veranderen.
In tegenstelling tot het platform van Trump, Harris' gepubliceerde economische agenda biedt een basiskennis van hoe beleidsvorming werkt, inclusief expliciete oproepen tot wetgeving om prijsopdrijving te verbieden, monopolistische praktijken te stoppen die de huizenprijzen verhogen, een belastingkrediet voor betaalbare woningen in te voeren en de kinderbelastingkorting uit te breiden.
Het Harris-plan omvat “onafhankelijke economische analyses” waaruit blijkt dat haar voorstellen beter zouden zijn voor de economie dan die van Trump. Eén grafiek viel mij op en liet de werkgelegenheidsgroei zien onder verschillende verkiezingsscenario's, waaronder een 'Harris & Divided Congress'-scenario. Het opnemen ervan is een stilzwijgende erkenning dat president Harris mogelijk een compromis moet sluiten met leiders van de Republikeinse Congresleden om iets gedaan te krijgen.
Trump, zogenaamd de meester van de ‘kunst van de deal’, heeft geen enkele indicatie gegeven hoe hij met de Democratische leiders zou samenwerken in een presidentieel vervolg. Maar de oorspronkelijke prestatie – de mislukte poging om Obamacare in te trekken, de gemiste kans om een deal te sluiten over immigratie, de lopende grappen over de ‘Infrastructuurweek’ – vertelt ons alles wat we moeten weten.
VIND DE MAANDELIJKS OP SOCIAAL
Wij zijn op Twitter @maandelijks
We zijn op Onderwerpen @WAmaandelijks
We zijn op Instagram @WAmaandelijks
Wij zijn op Facebook @Washingtonmaandelijks
Best,
Bill Scher, Washington Maandelijks politiek redacteur
Verwant
