Waarom duurde het zo lang voordat Manchester United Ten Hag ontsloeg? Er is meer meedogenloosheid nodig | Manchester United

Thoi, ik ben er uiteindelijk gekomen. In een volledig voorspelbare gang van zaken heeft Manchester United eindelijk het lef gevonden om een ​​beslissing die al lang geleden is genomen, door te zetten. Ze hebben Erik ten Hag ontslagendie geen klachten mag hebben na weer een verschrikkelijke reeks resultaten, maar de vraag voor het uitgestrekte managementteam van Sir Jim Ratcliffe is waarom het zo lang heeft geduurd toen ze afgelopen zomer de kans kregen om een ​​schone doorbraak te maken.

United had dat besloten De tijd van Ten Hag was om vóór de FA Cup-finale tegen Manchester City vorig seizoen. Het was niet de bedoeling dat de uitkomst van die wedstrijd een verschil zou maken. De boodschap was dat zelfs een 4-0 overwinning de Nederlander niet zou redden. United, dat op de achtste plaats in de competitie was geëindigd, sprak met meerdere managers over een overname en er was geen ontkenning toen het verhaal een dag voor de finale aan hen werd voorgelegd.

Toch verdween die overtuiging na de schok van het verslaan van City. Er vond een toonverandering plaats, aanwijzingen dat Ten Hag kans maakte op een onwaarschijnlijk uitstel, ook al konden bepaalde leden van de structuur die Ineos aan het opzetten was nauwelijks worden omschreven als fans van de voormalig Ajax-manager. Er werd opgemerkt dat het besluit van Kieran McKenna was om in Ipswich te blijven nadat ze uit het kampioenschap waren gehaald, had een groot effect op de plannen van United.

Ze bleven naar andere managers kijken Ratcliffe ontmoet Thomas Tuchel in Monaco in juni. ,,Ze zijn er helemaal op teruggekomen'', zei een bron toen bleek dat Ten Hag bleef. “Zij voerden de verandering door.”

United heeft het gebotteld. Het was duidelijk dat het behouden van Ten Hag een slechte beslissing was en het is geen verrassing dat het slechts vier maanden heeft geduurd voordat alles weer kapot ging. Sommige fans vierden feest de nieuwe deal van de manager: misschien waren ze de slechte aanwinsten, de pak slaag, het negatieve doelsaldo, het ontbreken van een waarneembare speelstijl en het vroegtijdig verlaten van de Champions League vergeten. Wat verwachtten ze dat er zou veranderen? En waarom werd United uit koers gebracht?

Het enige wat ze deden was het blik op de weg schoppen. Iedereen kon zien dat het gezag van Ten Hag in de kleedkamer zou afnemen; dat de vragen zouden ronddwalen zodra er weer een slechte reeks resultaten was. United keek echter de andere kant op.

Dit seizoen is er geen verbetering opgetreden. Ze zijn zelfs nog erger. De laatste aanwinsten zien er niet goed genoeg uit en de vernederingen gaan door. De nederlagen tegen Tottenham En Liverpool was onmogelijk te verdedigenmaar toch sleepte United het eruit, zwevend door twee internationale pauzes, waardoor het mogelijk werd Engeland wil Tuchel overnemen. De indruk is van traagheid. Het is geen goed gezicht.

Deze onwil om actie te ondernemen lijkt ingebakken te zitten in de cultuur van United. Ed Woodward, de verguisde voormalige topman, liet José Mourinho en Ole Gunnar Solskjær te lang aan zich vastklampen en Ineos is eveneens genereus geweest tegenover Ten Hag. De les is dat er meer meedogenloosheid nodig is. De hoop moet zijn dat deze plundering een verandering in de aanpak markeert. United moet niet wachten op het dieptepunt voordat hij besluit een nieuwe manager nodig te hebben.

Misschien is er iets leerzaams aan het lot van Ten Hag dat wordt bezegeld door Michael Oliver die zijn taken als video-assistent-scheidsrechter uitvoert tijdens de wedstrijd De nederlaag van United tegen West Ham op zondag. United had gemakkelijk de andere kant op kunnen kijken, zelfs nadat het naar de veertiende plaats was gezakt. Ze speelden prachtig tijdens de eerste helft in het London Stadium en creëerden naar believen kansen, en het is hard om Ten Hag de schuld te geven van de verspilling van zijn aanval.

Evenzo zou een serieus team die wedstrijd niet hebben verloren. De beslissing over de winnende penalty van West Ham was een grap, maar United brengt zichzelf in de problemen. De zwakke punten waren duidelijk, zelfs als ze bovenaan stonden. Er waren slordige passes, de afwerking was ongericht en United kon niet reageren op de wissels van West Ham tijdens de rust. Ze raakten op stoom en Ten Hag had vanaf de bank weinig impact.

Manuel Ugarte, de nieuwste speler die als laatste stukje van de puzzel wordt opgehouden na zijn zomertransfer van Paris Saint-Germainkwam niet in actie, zelfs niet toen West Ham de controle over het middenveld wegnam van Casemiro en Christian Eriksen. Misschien deed Oliver United een plezier toen hij David Coote, de scheidsrechter, adviseerde een mogelijke strafschop te controleren voor wat niets meer was dan een ontmoeting tussen Matthijs de Ligt en Danny Ings.

De tegenslag bracht duidelijkheid. United houdt zichzelf niet langer voor de gek. Ze gebruiken een slechte VAR-oproep niet als schild. Er is op zijn minst enige vooruitgang. De fout was om de overwinning tegen City als iets groters te zien, terwijl het een kwestie was van slagen tegen een afwijkende tegenstander dankzij een counter-punching, single-use gameplan dat nog steeds afhankelijk was van veel momenten die in hun voordeel vielen.

Maar niet meer. United is tot de juiste conclusie gekomen nadat ze zich dieper in hun malaise hadden verdiept en deze hadden genegeerd De kreten van onrecht van Ten Hag na verlies tegen West Ham. Het is een stap in de goede richting.