Slechts twee mijl scheiden Stamford Bridge en Craven Cottage, maar Chelsea en Fulham bewonen verschillende werelden. Het is een eenzijdige rivaliteit – Fulham is in de afgelopen 41 jaar één keer boven hun buren in West-Londen geëindigd – en er zijn weinig overeenkomsten in de manier waarop de clubs te werk gaan.
Het contrast als het gaat om rekrutering is opvallend. Terwijl de eigenaren van Chelsea, Todd Boehly en Clearlake Capital, meer dan £1 miljard hebben geïnvesteerd in hun unieke model van het kopen van veelbelovende jonge spelers met lange en zwaar gestimuleerde contracten, Fulham hebben hun kleinere budget gebruikt om een niet-glamoureuze aanpak te implementeren, waardoor ze toch nog een seizoen kunnen genieten van veel uit weinig.
De ploeg van Marco Silva is na die van afgelopen zondag al vijf wedstrijden ongeslagen thuis gelijkspelen tegen Southamptonstaan zes punten verwijderd van de top vier en een drang naar Europese kwalificatie mag niet worden onderschat. Fulham, dat zich sinds de promotie in 2022 heeft gevestigd als een speler in de Premier League, is tegenwoordig een match voor iedereen. Ze vallen aan met elan, worden goed gecoacht en laten zich zelden intimideren door rijkere tegenstanders. Ze hebben deze maand gelijk gespeeld tegen Arsenal en Liverpool en hoewel ze sinds 1979 puntloos zijn op Stamford Bridge, zullen ze hun kansen op een nieuwe stempel op de titelrace inschatten als ze op tweede kerstdagmiddag Chelsea bezoeken.
Het is echter onwaarschijnlijk dat Chelsea naar Fulham gaat kijken en zich afvraagt hoe ze het doen. Er valt hier niets revolutionairs te kopiëren. Chelsea is gefocust op data en heeft zwaar gebruik gemaakt van het mainframe van Brighton, waardoor een groot aantal sleutelfiguren uit het Amex Stadion is gelokt, maar het is moeilijk te begrijpen waarom ze ooit hetzelfde zouden willen doen met Fulham.
De schoonheid van het Fulham-project is simpel: er is geen project. Dit is niet zozeer een ongelooflijke scoutingreis, maar meer een triomf van scherpzinnigheid, deskundige koopjesjacht en intelligente coaching. Niet voor Fulham de zoektocht naar ongepolijste jonge pareltjes die zich verstoppen in Europese competities. In plaats daarvan hebben ze de neiging om voor het beproefde en vertrouwde te gaan, waarbij ze vaak relatief bescheiden bedragen uitgeven aan spelers die door andere Premier League-teams als overbodig werden beschouwd, waardoor Silva een team moest samenstellen dat bestaat uit individuen die de neiging hebben om veel te bewijzen.
De cijfers zijn onthullend. Van de 21 spelers die Fulham sinds de promotie heeft getekend, hadden er 15 Premier League-ervaring en één – de Nigeriaanse centrale verdediger Calvin Bassey – had in de Schotse Premiership gespeeld. Dit is een duidelijke strategie en het valt op dat Silva niet bang is om spelers binnen te halen die veel kilometers op de teller hebben en een beetje liefde en aandacht nodig hebben.
Sander Berge en Timothy Castagne arriveerden na respectievelijk degradatie met Burnley en Leicester. Raúl Jiménez, 33, en Adama Traoré, 28, waren uitgevallen voordat ze Wolves verlieten. Er waren weinig tranen bij West Ham toen Issa Diop, de 27-jarige Franse centrale verdediger, vertrok. Alex Iwobi, die worstelde voor consistentie nadat hij Arsenal verliet voor Everton, heeft een nieuw leven gevonden sinds hij bij Fulham kwam. Bernd Leno, voorheen van Arsenal, is een solide nummer 1.
Er is een huis voor iedereen. Zelfs Emile Smith Rowe valt in de weggooicategorie. De 24-jarige aanvaller werd niet langer gezocht door Arsenal en kwam afgelopen zomer voor £27 miljoen naar Fulham. tekenen van het formulier getoond dat bracht hem in 2021 een debuut in Engeland.
Laat je echter niet misleiden door het aantal creatieve spelers in de gelederen van Fulham door te denken dat ze zachtaardig zijn. Onder Silva zijn ze pittig en sluw. Misschien is het daarom dat ze de lichamelijkheid van Arsenal konden evenaren in hun 1-1 gelijkspel. Antonee Robinson, een van de beste linksbacks van de divisie, kon goed omgaan met Bukayo Saka. Traoré’s kracht was een troef bij defensieve spelhervattingen.
na nieuwsbriefpromotie
Natuurlijk zijn er beperkingen aan de aanpak van Fulham. Als spelers niet helemaal voldoen aan het vereiste niveau voor de top, zullen er momenten zijn waarop ze op belangrijke momenten fouten maken. Fulham speelt netjes en intelligent voetbal en weet hoe hij kansen moet creëren, maar het kan aan meedogenloosheid ontbreken. Ze hadden deze maand bij Tottenham moeten winnen, alleen om 1-1 gelijk te spelenen verspeelde voorsprong in nederlagen tegen Aston Villa en Manchester City. Een betere afwerking had ervoor kunnen zorgen dat ze schouder aan schouder stonden met Nottingham Forest, die op de vierde plaats stond met 1-0 verslagen door Fulham in september.
Toch zal Chelsea de dreiging van Fulham niet onderschatten. Dit is opnieuw een test voor Chelsea, dat in de titelrace blijft ondanks de herhaalde beweringen van Enzo Maresca dat het tegendeel is bewezen. Ze waren niet neerslachtig na hun doelpuntloos gelijkspel bij Everton op zondag, ook al lieten ze vier punten achter op de leider, Liverpool, en zullen ze verwachten weer op winnende manieren te kunnen winnen. Maresca heeft meer dan genoeg in de aanval om Fulham te verslaan. De doelstellingen van Chelsea zijn verheven en hun visie begint vorm te krijgen. Het jonge talent klikt en het gezag van Maresca groeit. Toch is er meer dan één manier om succes te meten, en Fulham voelt zich op zijn gemak bij het opeisen van minder aandacht dan zijn welvarende buren.
