Crimson Peak / Universele afbeeldingen
Crimson Peak / Universele afbeeldingen
Er gaat niets boven een goede gotische romantiek om het bloed te laten stromen, en dit zijn de 7 beste films in het genre.
Ik had nooit gedacht dat ik deze zin zou schrijven, maar er heerst deze week onrust in de fans van Gothic-romantiek. De beroemde lange Jacob Elordi is gecast als Heathcliff in de aankomende bewerking van Emerald Fennell Wuthering Hoogten; Heathcliff wordt echter in de originele roman van Emily Brontë beschreven als een donkere huidskleur en van gemiddelde lengte. Raad eens welk deel hiervan mensen boos maakt. (Het is niet het hoogteverschil.) Ik dacht ook dat Elordi daarna werd geannuleerd die radioproducent in februari aanvielenmaar misschien was de politie gewoon verblind door zijn ongelooflijke lengte of zoiets, omdat het duidelijk goed met hem gaat.
Hoe dan ook, als jullie allemaal een filmversie van willen zien Wuthering Hoogtendan moet je maar eens naar de versie uit 2011 kijken waarin Heathcliff eigenlijk zwart is, aangezien Emerald Fennell al genoeg geld heeft. Of je kunt in plaats daarvan gewoon naar deze zeven andere gotische romances kijken.
Jane Eyre (2011)
Over de Brontë-zussen gesproken: Wuthering Hoogten is niet de enige bewerking van een Brontë-roman die in 2011 uitkwam Jane Eyremet Michael Fassbender en Mia Wasikowska als Edward Rochester en de titulaire Jane in een mistig Engels landschap bevolkt door prachtige schaduwen. Elegant, slim, aangrijpend en – belangrijker nog – romantisch: de film deed de oorspronkelijke roman recht. Het zal je afwisselend doen zwijmelen en huiveren.
Crimson-piek (2015)
Over Mia Wasikowska gesproken, ze speelde in 2015 in een andere gothic romance: Karmozijnrode piek. De film, geregisseerd door Guillermo del Toro, combineert zijn nachtmerrieachtige productieontwerp met een meeslepend verontrustend verhaal over een schrijver die verliefd wordt op de verkeerde man. Bronnen vertellen mij dat het een documentaire is over mijn leven.
Dracula van Bram Stoker (1992)
Over nachtmerrieachtige productieontwerpen gesproken, 1992 Dracula van Bram Stoker is weer een geweldige gotische inzending. Met een schimmig kasteel, een Dracula in wit gezicht en een catatonische Keanu Reeves is deze door Francis Ford Coppola geregisseerde bewerking de populairste nachtclub van oktober. Bovendien is Winona Ryder, zoals in elke goede gotische romance, een bleke, trillende, bange persoon. Probeer gewoon het Britse accent van Reeves te negeren, dat je het beste kunt zien en niet kunt horen.
Edward Schaarhands (1990)
Over Winona Ryder gesproken: deze klassieke Tim Burton-film uit 1990 toont haar als de liefdesbelangstelling in de buitenwijken van de titulaire, stekelige mensachtige, gespeeld door Johnny Depp. Inspiratie uit halen Frankensteinlegt de film vakkundig verband met thema's als eenzaamheid en depressie die typerend zijn voor zoveel grote gotische romances. De film bevat ook genoeg verontrustende beelden om een heel jaar vol door nachtelijke kaas veroorzaakte nachtmerries te vullen.
Slaperige holle (1999)
Over Johnny Depp gesproken, zijn beurt tegenover de verrukkelijke Christina Ricci in de gotische horror-romance uit 1999 Slaperige Holle is puur jaren 90-kamp, maar met de karakteristieke flair van Tim Burton. Duister zonder onbegrijpelijk te zijn, en somber zonder saai te zijn, de definitieve versie van de film over Ichabod Crane zal je in gelijke mate laten lachen, zuchten en huiveren. Bovendien is er aan schokkend geweld geen gebrek en is de score van Danny Elfman om van te smullen.
Lijkbruid (2005)
Over Danny Elfman gesproken: hij werkte opnieuw samen met Johnny Depp en TIm Burton om in 2005 voor spanning en rillingen te zorgen. Lijk bruideen dromerige stop-motion-curio met Depp in de hoofdrol als een zenuwachtig wrak dat per ongeluk de jurk van zijn verloofde in brand steekt en vervolgens wordt ontvoerd door een geil lijk. (Als dit hem in het echte leven maar had kunnen overkomen… #TeamAmber.) Ondanks de grilligheid van deze film is hij in de kern gotisch – het gaat tenslotte over een verliefd, dood meisje. Bovendien is Helena Bonham Carter geweldig in het vertolken van de titulaire lijkbruid. Op de een of andere manier geeft ze humor en hart aan dit rottende lijk met een gedeeltelijk misvormd gezicht.
Het spook van de opera (2004)
Over gedeeltelijk misvormde gezichten gesproken: de Phantom in de filmmusical uit 2004 Het spook van de opera heeft er ook één! Oké, dus die overgang verliep niet zo soepel, maar het was de laatste, zo kil. Hoe dan ook, ik kan niet zozeer spreken over de filmische verdiensten van deze film als wel over de knappe verdiensten ervan: Gerard Butler is ongelooflijk sexy als de Phantom, zelfs als hij schreeuwt als een muzikale Soul Cycle-instructeur. Dus wanneer hij Christine (Emmy Rossum) onvermijdelijk meeneemt naar zijn prachtig gescoorde sekskerker, komen de vonken van de gotische romantiek heet en snel. Hun duet in “Past the Point of No Return” is nog sexyer. Ik kan echter niet genoeg benadrukken dat je deze film alleen moet zien als je van musicals houdt. Als je de muziek verwijdert, heb je slechts 30 minuten Gerard Butler-grommen, en op dat moment kun je net zo goed gewoon kijken 300 aangezien hij daarin tenminste shirtloos is.
