De inzinking van Manchester City is het verhaal van de eerste seizoenshelft, terwijl Liverpool, Chelsea en Arsenal nog steeds hopen dat ze het verhaal van de tweede seizoenshelft kunnen worden door de titel te pakken. Maar hoe zit het met twee teams die tussen hen allemaal in zitten?
Nottingham Forest en Bournemouth staan met Kerstmis respectievelijk op de vierde en vijfde plaats, wat de middelen en verwachtingen overtreft. Het meest fascinerende daaraan is niet alleen dat ze erin zijn geslaagd om het te doen, maar Hoe ze zijn erin geslaagd het te doen.
Een van de kritiekpunten op de Premier League in de afgelopen seizoenen was een soort orthodoxie in de aanpak, ongetwijfeld beïnvloed door het succes van Pep Guardiola. Het spel is in de richting van zijn voetbal gebogen terwijl teams balbezit zoeken.
Het voelde alsof 2024 het jaar was waarin de cultuuroorlogen in het voetbal uitbraken. Iedereen moest zicht hebben op Ange Postecoglou. Ondertussen werd Vincent Kompany, een beschermeling van Guardiola, benoemd tot hoofdtrainer van Bayern München, ondanks dat hij degradeerde met Burnley.
Russell Martin leek Southampton hetzelfde lot te zien ondergaan als een prijs die de moeite waard was. „We moeten ergens in geloven.“ Hij had het niet alleen over spelprincipes, maar ook over waarden, waarbij hij er bijna een moreel element aan toeschreef. Stijl niet als middel, maar als doel op zich.
Tegen deze achtergrond voelt de opkomst van Nottingham Forest en Bournemouth even actueel als onthullend. Omdat dit twee zijn van die steeds kleinere groep clubs waarvan de coaches bereid lijken te zijn een ander soort voetbal te spelen dan de rest.
In het tijdperk van balbezit ziet alleen Everton van Sean Dyche net zo weinig van het voetbal als Forest. Bournemouth ligt niet ver voor op het gebied van balbezitstatistieken. Ze behoren allebei tot de onderste drie voor het aantal passreeksen van 10 of meer.
Terwijl Manchester City en Southampton op zichzelf staan als de teams met de langzaamste – sommigen zeggen meest geduldige – opbouw, zijn Nuno Espirito Santo’s Forest en Andoni Iraola’s Bournemouth de twee meest directe teams in de Premier League.
Spreken met Luchtsporten hierover zei Iraola in oktober: „Het eerste wat we proberen te doen als we de bal terugkrijgen, is spelen tegen de nummer 9, omdat dat meestal het moment is waarop de tegenstander minder goed gepositioneerd is en je betere ruimtes kunt vinden.“
We hoeven niet te wachten tot de oppositie weer in vorm is voor Iraola. Zijn teams kwamen er snel doorheen, een verticaal spel zoals sommigen het graag noemen. Het kan verwoestend zijn voor de oppositie en spannend voor hun eigen aanhangers. Vraag het maar aan degenen die naar Manchester United zijn gereisd.
Een ander intrigerend aspect hiervan is dat hoewel sommige nummers van Forest en Bournemouth vergelijkbaar zijn, andere aspecten van hun spel totaal verschillend zijn. Ze bewegen de bal allebei snel het veld op, maar ze hebben verschillende benaderingen om de bal te pakken te krijgen.
Bournemouth verovert de bal hoog op het veld en heeft meer kans dan wie dan ook
Iraola’s flank drukt hoog. „Dit seizoen herstellen we veel ballen hoog op het veld.“ Ze hebben dit seizoen al 35 keer een schot op doel gehad als resultaat van een hoge omzet uit die druk, vaker dan enig ander team in de Premier League.
Nuno’s kant drukt niet hoog. Forest laat de tegenstander zelfs meer met de bal het veld op gaan dan enig ander team in de Premier League, terwijl een van deze twee uitschieters is. Tegenstanders leggen gemiddeld 15,5 meter af voordat ze worden tegengehouden.
Forest staat meer passes per verdedigende actie toe dan welke andere partij dan ook. Ze zijn er tevreden mee dat deze balbezitteams de bal hebben in gebieden waar ze hen geen pijn kunnen doen. Nuno’s plan is om de bal uiteindelijk naar een gebied te leiden waar ze hem kunnen winnen, en dan snel toe te slaan.
Hij is een natuurlijke pragmaticus. Nuno sprak in 2024 Luchtsporten: „Het heeft niet te maken met meer of minder balbezit. Ik kan een heel goed idee hebben, maar denk ik dat het gaat lukken? Heb ik het personeel om uit te voeren wat ik denk?“
Toen hem werd gevraagd welke verbeteringen hij in het team had proberen door te voeren, had hij geprobeerd Forest compacter te maken, legde hij uit. „Onze organisatie, als we de bal en de afstanden tussen onze spelers gaan terughalen, moeten we die gaten nog verder verkleinen.“
Iraola ziet het heel anders. Hij wil games openen en niet afsluiten. „De meeste wedstrijden die we winnen zijn de wedstrijden die meer open zijn, waar er meer kansen zijn, waar we één-tegen-één aan de buitenkant kunnen uitbuiten en grotere ruimtes kunnen vinden.
Hij voegde eraan toe: „Hoe beter de oppositie, hoe meer risico je moet nemen als je ze onder druk wilt zetten. Weet je, soms zeggen mensen: ‚Ze zijn erg goed, dus we moeten nog wat langer wachten om druk uit te oefenen.‘ Maar op die manier heb je nul kans om die bal terug te krijgen.“
Iraola’s Bournemouth heeft een zeldzame intensiteit en ze houden ervan om van wedstrijden een hardloopwedstrijd te maken, waardoor het veld groot wordt. Alleen Ipswich heeft dit seizoen meer terrein afgelegd dan de Cherries tot nu toe. Alleen Tottenham scoort gemiddeld meer sprints per wedstrijd.
„We geven graag prioriteit aan dit soort volume in onze running, omdat we het gevoel hebben dat we in games die vrij dichtbij zijn, waar één kleine kans het verschil kan maken, niet zo goed zijn.“ Woud? Het team van Nuno is daarentegen de koning van de spannende voetbalwedstrijd.
Geen enkel team heeft zoveel wedstrijden gewonnen als met slechts één doelpunt verschil. Geen enkel team heeft minder verloren. Het strak houden is de mantra en dat komt tot uiting in hun eigen hardloopstatistieken. Ze staan bij de onderste drie voor sprints. Alleen Leicester heeft dit seizoen minder wedstrijden gespeeld dan zij.
Gebruik de Chrome-browser voor een toegankelijkere videospeler
GRATIS TE KIJKEN: Hoogtepunten van de overwinning van Nottingham Forest tegen Brentford
Twee teams met een contrasterende aanpak, maar twee teams met vergelijkbare indrukwekkende resultaten. En het feit dat ze het anders doen dan wie dan ook in de Premier League is reden tot feest en gaat in tegen de homogeniteit van het moderne voetbal.
De les van David en Goliath is voldoende verankerd in onze cultuur om opgenomen te worden in het Oude Testament. Je kunt niet hopen een sterkere oppositie te verslaan door hetzelfde te doen als zij. Het succes van Nuno en Iraola is een nieuw bewijs van die oude waarheid.
