Begin vorige week leken de Democraten een nieuw dieptepunt te bereiken in de inzinking na de verkiezingen. Vooral de progressieven waren gedemoraliseerd door het onvermogen om vertegenwoordiger Alexandria Ocasio-Cortez, DN.Y., als vooraanstaand lid van de House Oversight Committee. Democratische vertegenwoordigers gaven de plek in plaats daarvan aan een 74-jarige met slokdarmkanker, vertegenwoordiger Gerry Connelly, D-Va. Het suggereerde dat de Democraten niet veel weerstand zouden bieden tegen de nieuwe president. Donald Trump. “Wie gaat zich verzetten tegen Trump als zijn werkelijke tegenstanders ‘strategische stilte’ hebben omarmd met betrekking tot al zijn toenemende misbruiken?” klaagde progressieve expert Brian Beutler in een nieuwsbrief met als kop: “Democratische capitulatie is besmettelijk.” Iedereen die verstandig was, was het erover eens dat het verstandig was om de tactiek van The Resistance© niet te herhalen voor de tweede ronde van president Trump, maar het neerleggen en innemen ervan leek ook een slecht idee.
Toen liet Trump miljardair toe Elon Musk hem te pesten om een voortdurende resolutie ter financiering van de regering af te sluiten – een wetsvoorstel waarvan Trump duidelijk dacht dat het in zijn voordeel zou zijn – en plotseling laaide de strijd weer op bij de Democraten. Musk schreef feitelijk zijn eigen uitgavenwet, terwijl Trump gedwee ondertekende. De twee geloofden dwaas genoeg dat de Democraten zouden toegeven door voor het nieuwe wetsvoorstel te stemmen dat de financiering voor onderzoek naar kanker bij kinderen schrapt en een bepaling om ‚rommelvergoedingen‘ aan te pakken, zoals de kosten die vaak de nominale waarde van een concertkaartje verdubbelen. In plaats daarvan zag Hakeem Jeffries, DN.Y., leider van de minderheden in het Huis van Afgevaardigden, een perfecte gelegenheid om de Republikeinse strijd op gang te brengen, de zwakheden van Trump als leider bloot te leggen en de natie voor te lichten over hoe de Republikeinen in de ban zijn van maniakale miljardairs. De Democraten weigerden voor het Musk-wetsvoorstel te stemmenen beschimpte de Republikeinen omdat ze te wanordelijk waren om het voorstel door te voeren, zelfs met hun meerderheid in het Huis van Afgevaardigden.
„Trek je grote jongensbroek aan! Geef je eigen rekening door“, vertegenwoordiger Jared Moskowitz, D-Fla., werd vanaf de vloer verklaard toen het Musk-wetsvoorstel in vlammen opging Donderdagavond. ‚We zijn hier alleen omdat jullie het onderling niet eens kunnen worden.‘
Vrijdagavond, uren voordat de regeringsshutdown van kracht werd, overhandigden de Democraten Musk – sorry, Troef – het eerste grote verlies van zijn presidentschap, een presidentschap dat technisch gezien pas over een maand begint. Het financieringswetsvoorstel werd aangenomen alle belangrijke voorzieningen die Musk probeerde eruit te halen, kwamen terug. De De strijd zorgde ervoor dat de Republikeinse coalitie verdeeld en verzwakt raakte. Het onthulde ook dat een ouder wordende, vermoeide Trump momenteel wordt gecontroleerd door zijn grootste donor.
De mediamythe dat Trump een sterke, verenigde coalitie heeft, is de afgelopen zes weken sterker geworden, gedreven door de aanhoudende schok veroorzaakt door zijn presidentiële overwinning in november. Voor degenen die goed opletten, is het echter duidelijk dat de Republikeinse partij met veiligheidsspelden bij elkaar wordt gehouden. MAGA was ideologisch nooit coherent, maar werd bij elkaar gehouden door de persoonlijkheidscultus van Trump. Tegenwoordig, zoals Heather „Digby“ Parton vrijdag schreef„Trump is gewoon een oude man die golf speelt en elke avond baan houdt in zijn opzichtige strandclub in Palm Beach.“ Hij was altijd een slechte leider, maar hij wordt steeds ouder en verwarder, waardoor het nog moeilijker wordt om zijn partij in het gareel te houden. Musk profiteert van de zwakte van Trump door te proberen van zichzelf een schaduwpresident te maken, maar hij is een nog slechtere manager van de partij, zowel omdat hij niet echt hun leider is als omdat hij een minder charmante versie van Trump is.
Wil je meer Amanda Marcotte over politiek? Schrijf je in voor haar nieuwsbrief Alleen sta-ruimte.
Musk en Trump proberen flauwtjes de chaos de schuld te geven op Democraten. Deze poging is juist gedoemd te mislukken omdat de twee narcisten de nieuwscyclus zo grondig hebben gedomineerd dat het waarschijnlijk is dat veel Amerikanen zich er niet van bewust zijn dat Joe Biden technisch gezien nog steeds president is. Bovendien worden de capriolen van de regering om de regering af te sluiten in de verbeelding van zowel de kiezers als de media als ‘republikeins’ gecodeerd, tot het punt waarop zelfs de enorm krachtige rechtse propagandamachine de mensen over deze kwestie niet meer in verwarring kan brengen.
De Democraten profiteren ten volle en gebruiken dit om een eenvoudige maar belangrijke boodschap over te brengen: Trump en de Republikeinen zijn marionetten van roofzuchtige miljardairs. De ‘President Musk’-grappen vlogen snel en furieus en hielpen het punt te versterken dat Trump hiermee zichzelf en zijn vrienden wil verrijken, ten koste van de arme zielen die zijn leugens geloofden dat hij iets aan de inflatie wilde doen.
De Democraten profiteren ten volle en gebruiken dit om een eenvoudige maar belangrijke boodschap over te brengen: Trump en de Republikeinen zijn marionetten van roofzuchtige miljardairs.
Maar wat misschien nog belangrijker is, is hoe de Democraten deze situatie gebruiken om Trump te verzwakken voordat hij zelfs maar aan de macht komt. Jeffries heeft de kritieke zwakte van autoritairen al lang begrepen: ze beweren orde te brengen, maar in werkelijkheid zijn ze chaotisch. De starheid, het gebrek aan empathie en de agressie van autoritairen betekent dat ze bij alle conflicten een ‚mijn weg of de snelweg‘-benadering hanteren. Dat kan ‘sterk’ overkomen op kiezers met weinig informatie als het op de markt wordt gebracht als een campagne, en dat is hoe Trump heeft gewonnen. Maar het betekent dat hun coalities snel ten prooi vallen aan onderlinge strijd, omdat ze voornamelijk bestaan uit mensen die denken dat luisteren en compromissen zwak, meisjesachtig gedrag zijn.
Jeffries heeft deze les goed geleerd tijdens de leiderschapsgevechten die uitbraken nadat de Republikeinen in 2022 een meerderheid in het Huis van Afgevaardigden hadden gewonnen. In plaats van het slimme te doen en zich te verenigen achter Rep. Kevin McCarthy, R-Calif., als voorzitter, MAGA Republikeinen besloten een volkomen onsamenhangend standpunt in te nemen tegen hem. Het debacle was vernederend, vooral nadat meerdere kandidaten voor de rol oplaaiden na McCarthy’s zinloze defenestratie. Ondanks pleidooien van de centristische experts aan de Democraten om de Republikeinen tegen zichzelf te redden, hield Jeffries zijn caucus sterk in hun onwil om op welke Republikeinen dan ook als voorzitter te stemmen.
De strategie werkte. Uiteindelijk verkozen de uitgeputte Republikeinen nu voorzitter Mike Johnson van Louisiana, een man die geen ervaring had en zelfs nooit een serieuze uitdager had ontmoet bij zijn kandidaatstelling. De caucus van de Republikeinse partij was verzwakt en haar leden blijven elkaar wantrouwen. Ze zijn stervende in het aannemen van wetgeving en zelfs hun pogingen om valse controverses aan te wakkeren met commissiemacht liepen op niets uit. Nu lijkt het erop dat Johnson te maken krijgt met een McCarthy-achtige afzettingHoewel het zelfs nog moeilijker is om je voor te stellen wie ooit de ondankbare rol zou kunnen vervullen van het leiden van een onbestuurbare groep extreemrechtse luidruchtigen, die allemaal denken dat ze in alles gelijk hebben en geen enkel argument zullen dulden, laat staan een compromis willen sluiten.
Op papier treedt Trump aan met een sterke hand om beide huizen van het Congres te controleren. In theorie zou dit de weg moeten effenen voor het aannemen van allerlei soorten wetgeving en het uitvoeren van de langdurige en verschrikkelijke Project 2025-agenda. In de praktijk is het organiseren van Republikeinen hetzelfde als proberen vijftien verspilde studenten zover te krijgen dat ze uitgebreide aantekeningen maken over een lezing over Kantiaanse filosofie. En dat was voordat Trump Musk om schijnbaar geen andere reden nog meer wanorde liet zaaien dan Musk zich verveelt en een wijnglas-breekbaar ego heeft. Het demobiliseren van je tegenstanders voordat ze zelfs maar de macht overnemen is een hele klus.
De Democraten in de Senaat voelen zich al genoeg aangemoedigd om echte stappen te zetten, zoals het onder druk zetten van de Republikeinen om daadwerkelijk te lezen een antecedentenonderzoek van de FBI naar Fox News-presentator Pete HegsethTrumps kandidaat voor het ambt van minister van Defensie. In feite biedt Trumps hele clownswagen van genomineerden veel mogelijkheden om verdeeldheid onder de Republikeinen aan te wakkeren waardoor ze gedwongen werden ruzie te maken over onderwerpen als “werken vaccins?” of „moet het goed zijn als mensen blijven zich zorgen maken dat het hoofd van de inlichtingendienst een Russische aanwinst is?‘Het enige dat nodig is, is een beetje discipline en een beetje ruggengraat, en de Democraten kunnen ervoor zorgen dat de Republikeinen elkaar zo erg gaan haten dat het voor de zogenaamde fascistische leiders onmogelijk wordt om werk gedaan te krijgen.
Lees meer
over dit onderwerp
