De beste foto’s van 2024: seksualiteit en het lichaam

Het menselijk lichaam is lange tijd een symbool geweest van verlangen en kwetsbaarheid in kunst en fotografie. In 2024 probeerde het werk van verschillende kunstenaars en fotografen lang gekoesterde opvattingen over het lichaam en de politiek van het verlangen in twijfel te trekken, door momenten van rauwe sensualiteit vast te leggen of seksualiteit opnieuw te formuleren als een vorm van bevrijding. Van Arvida Byströms digitale zelfrepresentaties die de grenzen tussen realiteit en verzinsel uitdagen tot Steven Cuffie’s intieme portret van de zwarte vrouw in het Baltimore van de jaren zeventig: elke kunstenaar kijkt met een andere lens naar de rol van het lichaam bij het vormgeven van persoonlijke en maatschappelijke verhalen, waardoor een dieper gesprek op gang komt over de kruispunt van identiteit, intimiteit en verlangen. De levendige papieren kostuums van Imruh Asha vieren transformatie, terwijl Sam Penns rauwe onderzoek naar intimiteit contrasteert met Chivas Clems gevoelige portretten van jonge mannen uit het Zuiden die hun weg zoeken naar mannelijkheid.

Onderstaand, lees meer over tien fotoprojecten die dit jaar op AnOther te zien zijn en die betrekking hebben op het lichaam.

Steven Cuffie’s portretten van Karen, opgenomen in 1979, onderzoeken de fijne kneepjes van de zwarte vrouw in het Baltimore van de jaren zeventig. De collectie, postuum uitgegeven door Cuffie’s zoon Marcus, benadrukt de individualiteit van de vrouw door middel van delicate en speelse beelden, waarbij de persoonlijkheden van de vrouw op authentieke wijze worden vastgelegd. ‚Ik probeer ervoor te zorgen dat je haar blik aankijkt,‘ reflecteert Marcus. Hij merkt op dat in de jaren zeventig veel afbeeldingen van zwarte vrouwen in intieme of erotische beelden werden gevormd door Black Power-esthetiek of Blaxploitation-thema’s. Daarentegen Karen presenteert een ongefilterde en diep persoonlijke verbinding, waarbij thema’s identiteit en kwetsbaarheid samenkomen in een samenwerking die generaties tussen vader en zoon omvat.

Lees ons artikel over de serie hier.

“Ik ben dit magische digitale wezen… zo echt als het echte”, zegt Arvida Byström, reflecterend op haar boek: In De Wolkenwaar ze AI gebruikt om haar eigen naaktfoto’s te faken, waardoor surrealistische, buitenaardse afbeeldingen van haar lichaam ontstaan, met drie armen, borsten op haar rug en vingers als ribben. Deze gemanipuleerde beelden vervagen de grens tussen het menselijke en het kunstmatige, wat vragen oproept over hoe technologie ons begrip van identiteit, authenticiteit en het lichaam opnieuw vormgeeft. Byström verkoopt de afbeeldingen via een abonnementsplatform en voegt een extra laag van complexiteit toe door thema’s aan te pakken die verband houden met sekswerk, lichaamsbeeld en verlangen in een steeds meer gedigitaliseerde wereld.

Lees ons artikel over de serie hier.

Viviane Sassen Folio gaat terug naar haar vormingsjaren als fotograaf in de jaren negentig en legt haar zelfontdekking en creatieve evolutie vast. In de doe-het-zelf-sfeer van het grunge-tijdperk maakte ze met vrienden modeshoots in haar keuken, organiseerde ze tentoonstellingen en maakte ze zines. Het boek weerspiegelt de paradoxen van liefde, verdriet en de intieme band tussen fotograaf en onderwerp, waarbij haar vroege zelfportretten en abstracte afbeeldingen van het lichaam verweven zijn met haar zoektocht naar zelfinzicht. Sassen reflecteert op de existentiële angsten die haar ooit achtervolgden, waarbij ze de duisternis binnenin omarmde en een hernieuwde lichtheid vond.

Lees ons artikel over de serie hier.

In Papieren monstersImruh Asha herinterpreteert op speelse wijze de menselijke vorm door middel van papieren kostuums, gemaakt van verfrommelde, gescheurde en opgerolde materialen. Het boek is gemaakt door Carlijn Jacobs, Osma Harvilahti en Asha in Parijs, Brazilië en de VS en presenteert een serie foto’s die elegant en levendig zijn, met surrealistische silhouetten afgewisseld met gedurfde kleuren en speelse vormen. Door papier te gebruiken – een universeel toegankelijk materiaal – nodigt Asha kijkers uit om schoonheid en potentieel in het gewone te zien.

Lees ons artikel over de serie hier.

Geïnspireerd door de cult-kortverhalencollectie van Mary Gaitskill Slecht gedragde gelijknamige tentoonstelling van Sam Penn serie onderzoekt de emotionele en fysieke landschappen van intimiteit en relaties. Door een jaar lang onderzoek te doen naar persoonlijke ontreddering en transformatie legt Penn rauwe, kwetsbare momenten tussen geliefden vast, waarbij hij een psychologische reis volgt die het einde van de ene relatie en het begin van een andere omvat. De show, te zien bij Balice Hertling in Parijs, brengt de complexiteit van verlangen, herinnering en zelfidentiteit in kaart, waarbij wordt onderzocht hoe lichamen op emotioneel terrein navigeren en de delicate verschuivingen tussen verbinding en verlies.

Lees ons artikel over de serie hier.

Het nieuwste project van Chivas Clem richt zich op een groep die vaak over het hoofd wordt gezien of verkeerd wordt begrepen: jonge mannen uit het Zuiden die langs de rand van het leven navigeren, in navolging van de sfeer van de neowesterse film van Wim Wenders uit 1984. Parijs, Texas. Via 74 ongefilterde portretten van zwervers, ex-gevangenen en verschoppelingen biedt de serie een rauw en intiem beeld van mannelijkheid, waarbij stereotypen van de Amerikaanse ‚redneck‘ worden uitgedaagd. Door deze mannen vast te leggen terwijl ze baden, loungen en bestaan ​​met een opvallende kwetsbaarheid, reflecteert Clem op de complexiteit van mannelijkheid in het hedendaagse Amerika. Zijn werk onderzoekt thema’s als identiteit, vertrouwen en de delicate uitvoering van mannelijkheid in een samenleving die wordt gevormd door persoonlijke en culturele verwachtingen.

Lees ons artikel over de serie hier.

Het debuutboek van Paul Phung, Gevallen bladerenis een beklijvende verkenning van dans, beweging en emotie. De monochrome beelden van Phung, opgenomen gedurende zeven jaar, leggen dansers in beweging vast, vaak opzettelijk vervaagd om een ​​diepgewortelde reactie op te roepen, en weerspiegelen de dynamische energie van dans. “Als ik naar een dansvoorstelling kijk, ben ik niet gefocust op het volgen van een duidelijk verhaal, maar op het voelen van de ervaring in mijn eigen lichaam”, legt Phung uit. In combinatie met de poëtische, niet-lineaire tekst van Maisie Skidmore lost het boek de grenzen op tussen fotografie, performance en verhalen vertellen, waardoor lezers worden ondergedompeld in de zintuiglijke en tactiele essentie van het menselijk lichaam terwijl wordt nagedacht over thema’s als verlies, verlangen en schoonheid.

Lees ons artikel over de serie hier.

Van wilde nachtelijke escapades tot teder afscheid, O, jij van Chad Moore is een teder visueel dagboek dat de complexiteit van liefde, vriendschap en verandering in New York City vastlegt. Het boek, opgenomen over een periode van twee jaar, bevat intieme portretten van Moore’s vrienden, en is een rauwe en reflectieve verkenning van vreugde, verlies en de manieren waarop lichamen samenkomen en uit elkaar vallen. Het werk is een bewijs van de schoonheid en kwetsbaarheid die inherent zijn aan menselijke verbinding.

Lees ons artikel over de serie hier.

Pacifico Silano’s Schaduwcast hergebruikt archiefbeelden uit homoporno en erotica uit de jaren ’70 en ’80, waarbij de nadruk ligt op de gezichten van mannen om het verhaal te verschuiven van pure erotiek naar een verhaal van reflectie. Het werk mediteert over verlies, verlangen en queer-geschiedenis en onderzoekt het snijvlak van verlangen en gevaar, vooral in de context van de HIV/Aids-epidemie. Door de fysieke en emotionele littekens te benadrukken die de crisis heeft achtergelaten, navigeert Silano’s beeldtaal door de spanning tussen intimiteit en kwetsbaarheid. Door deze terugwinning en ondermijning van iconische beelden, Schaduwcast nodigt ons uit om de complexiteit van het behoud en het herkaderen van pijnlijke geschiedenissen onder ogen te zien.

Lees ons artikel over de serie hier.

MODDER 5de nieuwste editie van de jaarlijkse samenwerking tussen stylist Georgia Pendlebury en fotograaf Arnaud Lajeunie, biedt een ongefilterde inkijk in de levens van jonge vrouwen die samenwonen in een afgelegen huis in Soulac, een badplaats aan de Franse kust. Het boek legt de pasteltinten en droge dennen van het landschap vast en viert zowel de spontaniteit van de momenten als de onvoorspelbaarheid van de interacties. Het onderzoekt de complexiteit van het meisjesleven, waarbij de nadruk ligt op het delicate evenwicht tussen intimiteit, individualiteit en gedeelde ervaringen.

Rlees onze rubriek over de serie hier.