Toen ik opgroeide, ging ik er heel lang van uit dat de sterkste relaties de meest rommelige waren.
Conflicten waren tenslotte de belangrijkste focus van elke romantische komedie die ik zag toen ik opgroeide. Elke roman die ik lees. Elk tv-programma, elk dramatisch verhaal, elk denkstuk – het draaide allemaal om drama en vechten.
Vechten voor elkaar. Vechten om elkaar. Vechten om het met elkaar te laten werken, toen het moeilijk werd.
We zijn opgevoed met de overtuiging dat het soort liefde dat de moeite waard is om te hebben, moeilijk is. Rommelig. Inconsequent.
En ik ben hier om BS hierover te bellen.
Hier is een besef waar ik een tijdje over heb gedaan in het leven, en ik hoop dat je er veel sneller tot komt:
Liefde zou niet de grootste complicatie in je leven moeten zijn. Het zou niet je voornaamste bron van pijn moeten zijn. Het zou niet eens een grote moeten zijn.
Wij romantiseren vechten voor elkaar en voor elkaar opofferen en iemand laten zien dat we dat zullen doen wees erbijhoe moeilijk het ook is om lief te hebben. Maar de waarheid is dat het niet moeilijk zal zijn om van de persoon te houden die bij je past.
Omdat de juiste soort liefde gemakkelijk voelt.
Het voelt als zondagmiddag 14.00 uur met je benen over die van iemand anders gedrapeerd op de bank in de woonkamer en in comfortabele stilte afzonderlijke boeken met elkaar lezen.
Het voelt als roadtrips waarbij het gesprek in opwindende periodes ontaardt en vervolgens afneemt in een comfortabele stilte terwijl de kilometers voorbijgaan.
Het voelt veel vaker alsof je het er mee eens bent dan dat je het er niet mee eens bent. Alsof je elkaar veel gemakkelijker opbouwt dan dat je elkaar afbreekt. Het voelt alsof je samen enthousiast wordt over de toekomst, omdat je aan een toekomst bouwt die jullie allebei echt willen.
De juiste soort liefde is niet gecentreerd rond conflict – het is gecentreerd rond harmonie.
Rond het faciliteren van elkaars groei. Om elkaar te ondersteunen bij uitdagingen. Om het beste in elkaar naar boven te halen en als team het slechtste te overwinnen.
In elke relatie kunnen zich conflicten voordoen.
Maar je moet wachten op de persoon die conflicten tot een noodzakelijk kwaad maakt, en niet tot een voortdurend kwaad. De persoon die conflicten eerlijk wil oplossen – op zoek naar een win-winsituatie, in plaats van te vechten om als winnaar uit de bus te komen.
Omdat er niets romantisch aan is om het stel te zijn dat het gewoon niet kan laten werken.
Er is in het echte leven niets tragisch moois aan het voortdurend uit elkaar gaan, goedmaken en uit elkaar vallen en dan weer bij elkaar vallen. In het echte leven is dat gewoon een voortdurende verspilling van tijd en energie. In het echte leven is dat voor absoluut niemand gezond.
Hier is de ongemakkelijke waarheid over de ‘tv-romances’ die we allemaal verafgoodden:
Als je een Chuck-en-Blair-, een Rachel-en-Ross- of een Ted-en-Robin-achtige relatie hebt, vind ik het vervelend om het je te vertellen, maar je bent waarschijnlijk met de verkeerde persoon.
Omdat liefde niet over conflicten moet gaan. Het zou niet over pijn moeten gaan. Het zou niet vaker dramatisch, rommelig en pijnlijk moeten zijn dan dat het gemakkelijk en gratis is.
Houden van de persoon met wie je bent, moet op de meeste dagen net zo natuurlijk aanvoelen als ademhalen.
Het zou eenvoudig en moeiteloos moeten zijn om van ze te houden. Het zou vaker gemakkelijk moeten zijn dan dat het moeilijk is. Het zou vaker eenvoudig moeten zijn dan dat het ingewikkeld is.
En als het niet een van deze dingen is, is de kans groot dat je niet de juiste soort relatie hebt.
Omdat de juiste soort liefde gemakkelijk voelt, zelfs op het moeilijkste uur.
En dat soort liefde is absoluut de moeite waard om vol te houden.
