Toen we eerder dit jaar met Pep Guardiola over Rodri spraken, kunnen we eerlijk zeggen dat hij dit niet had verwacht. „Als de middenvelders de erkenning zouden krijgen van Erling Haaland en Kevin (De Bruyne), zouden we een probleem hebben“, vertelde Guardiola. Luchtsporten.
„De middenvelder mag nooit in de hoogtepunten staan. De middenvelder moet voor de rest van het team denken en de erkenning niet verwachten. Zonder hem zouden we niet kunnen doen wat we doen. Maar de hoogtepunten moeten erbij horen.“ aan andere mensen.“
Ik denk ook aan een gesprek met Bernardo Silva in de zomer. Hij was zelf de ultieme teamman en hintte op zijn minachting voor deze individuele snuisterijen. Niet voor hem de bewering van Trent Alexander-Arnold dat de Ballon d'Or de prijs is waar hij het meest naar hunkert.
„Ik geef deze onderscheidingen precies het juiste belang dat ze verdienen“, zei hij Luchtsportenwaardoor er weinig twijfel bestaat over zijn mening. „We spelen een collectieve sport, maar de individuele prijzen gaan altijd naar de aanvallers, omdat zij de laatste hand hebben“, voegde hij eraan toe.
„Maar als je het spel begrijpt, weten de mensen in het spel, zowel speler als manager, hoe belangrijk het is om een goede doelman, een goede verdediger, een goede middenvelder en een goede aanvaller te hebben. zojuist een echte spits. Aanvallers winnen niet alleen titels.
„Kijk naar de teams die titels winnen. De basis komt voort uit een hele goede verdediging. Als je goed verdedigt, zul je beter aanvallen. Dus als ik naar individuele prijzen kijk en alleen de jongens zie die doelpunten maken die winnen, dan heb ik het gevoel een beetje het vertegenwoordigt onze sport niet zo goed.“
En toch zijn we hier. Rodri. Ballon d'Or-winnaar. In werkelijkheid was hij vorig seizoen aantoonbaar nog beter. Hij speelde een belangrijke rol in de historische treble van Manchester City en scoorde het winnende doelpunt in de Champions League-finale. Maar glorie met Spanje veranderde alles.
Uitgeroepen tot de beste speler op Euro 2024, voelt het deel van een laat besef dat dit de man is die verantwoordelijk is voor het aan het spelen krijgen van de beste teams – op club- en internationaal niveau. Doelen trekken nog steeds onze aandacht. Maar Rodri is zo aanwezig dat hij moeilijk te negeren is.
Stel je City in balbezit voor en je ziet Rodri, die hem naar links en rechts spuit, waarbij de bal zelden meer dan een paar passen verwijderd is voordat hij terugkeert naar zijn rechtmatige plek aan zijn voeten. Vorig seizoen had hij meer dan 4000 aanrakingen van voetbal in de Premier League. Het was een record.
Zijn metronomisch gebruik van de bal zorgt ervoor dat het spel er gemakkelijk uitziet. Dat is het niet. Hij ontvangt passes onder zo'n druk dat een mindere speler geschokt zou zijn als er van hem verwacht werd dat hij er ook maar iets mee zou doen. Hij houdt zijn marker af, laat een schouder vallen en wandelt weg.
Er zijn tegenwoordig cijfers voor alles in het voetbal en sommige daarvan helpen om te verwoorden wat het oog kan zien. Er waren vorig seizoen 2068 passes van Rodri die onder druk werden gespeeld, 500 meer dan de volgende man op de lijst. Hij werkt in krappe ruimtes.
Toch geeft hij zelden de bal uit handen. Met trackinggegevens kunnen we berekenen hoe moeilijk de passes die spelers proberen, zijn op basis van de locatie van de tegenstander. Het lijkt misschien alsof Rodri's passen eenvoudig zijn, maar het zijn er zo veel dat hij ze vaak zou moeten verliezen.
In plaats daarvan vertellen de gegevens ons dat van de 119 spelers die vorig seizoen meer dan 1000 passes maakten in de Premier League, Rodri de hoogste passvoltooiing had boven wat er van die passen zou worden verwacht: 6,79 procentpunten hoger.
Zijn overlijden is ambitieuzer dan hij het doet lijken. Hij behoorde tot de top vijf van spelers in de Premier League wat betreft grensbrekende passes. Naast de spelmakers Martin Odegaard en de risiconemende Bruno Fernandes was er Rodri, die op zoek was naar de bal.
En hij werkte in een extra dimensie voor alle anderen. Het aantal gechipte passes dat zoveel hoger is dan bij welke andere speler dan ook, lijkt misschien slechts een stilistische gril, maar het is op zijn eigen manier onthullend. Rodri kan ertussen of overheen gaan. Elke club in de tas.
Voor degenen die de statistieken liever iets consequenter zien: er waren ook acht doelpunten en negen assists in de titelwinnende campagne van City in de Premier League. Slechts vijf spelers in de competitie konden hem op beide punten verslaan en ze waren allemaal aanvallers.
Rodri brengt uiteraard meer mee. Veel meer. Geen enkele Premier League-speler won vaker balbezit op het midden van het veld en dat vermogen om tegenaanvallen te onderdrukken verklaart waarom City zo ongerust was toen hij zijn ernstige blessure opliep.
„Intern weten alle teamgenoten en staf hoe belangrijk en beslissend hij is“, aldus Guardiola. „Enorm belangrijk voor ons. Met hem zijn we een beter team. Ongetwijfeld. De hoeveelheid dingen die hij helpt doen, hij is op dit moment onvervangbaar, zou ik zeggen.“
Zo leek het een tijdje. In de zes wedstrijden die City vorig seizoen zonder Rodri tegen de Premier League-oppositie speelde, verloren ze van iedereen behalve Luton. Ze waren met hem ongeslagen in de 49, totdat hen de dubbel werd ontzegd in de FA Cup-finale.
Er volgde die speciale zomer met Spanje, maar deze onderscheiding is bitterzoet omdat hij geblesseerd aankomt. Voor de wedstrijd tegen Inter in september werd in het Etihad Stadion een spandoek onthuld met de tekst: 'Kunnen we het over Rodri hebben?' Vier dagen later bezweek het been.
Maar nu staat hij weer in de schijnwerpers. Zijn manager en zijn teamgenoten kunnen alleen maar glimlachen als de middenvelder die in de schaduw moet opereren, de onderscheiding ontvangt die zogenaamd is gereserveerd voor de gloriejongens. Tenslotte heeft de voetbalwereld het over Rodri.