Amerikaanse petrochemische fabrieken sturen miljoenen kilo’s verontreinigende stoffen de waterwegen in

Bijna 70 petrochemische bedrijven in het hele land, waaronder 30 in Texas, sturen elk jaar miljoenen kilo’s verontreinigende stoffen de waterwegen in als gevolg van zwakke of niet-bestaande regelgeving, volgens een rapport gepubliceerd door de waakhondgroep Environmental Integrity Project.

Het rapport analyseerde de afvalwaterlozingen van petrochemische bedrijven die kunststoffen produceren in de VS, waarbij werd vastgesteld dat een meerderheid van de faciliteiten de Clean Water Act-vergunningen had overtreden en dat slechts weinigen werden gestraft. Bovendien reguleren slechts een paar staten enkele van de gevaarlijke chemicaliën of zorgwekkende stoffen, en er zijn momenteel geen limieten gesteld door de Amerikaanse Environmental Protection Agency voor deze verontreinigende stoffen in afvalwaterrichtlijnen voor de kunststofindustrie.

In de afgelopen dertig jaar is de plasticproductie in petrochemische fabrieken enorm gestegen. De EPA schattingen dat de plasticproductie in 1990 17.130 ton bedroeg en in 2018 was verdubbeld tot 35.680 ton. De productie van deze kunststoffen resulteert in lozingen van industrieel afvalwater, waarvan sommige verontreinigende stoffen bevatten die niet gereguleerd zijn door federale afvalwaterrichtlijnen. Als er voor de verontreinigende stof limieten gelden, zijn deze door individuele staten vastgesteld.

Het rapport vond de volgende verontreinigende stoffen:

• Dioxinesdoor de Wereldgezondheidsorganisatie erkend als een van de meest giftige klassen van verbindingen, kan een bijproduct zijn van de productie van kunststoffen zoals polyvinylchloride of PVC. Van de 17 faciliteiten die PVC produceren, hebben slechts drie door de staat vastgestelde locatielimieten.
• 1,4 dioxaangeclassificeerd als potentieel kankerverwekkend, had slechts limieten voor twee faciliteiten.
• Jaarlijks komt naar schatting 9,9 miljoen pond stikstof en 1,9 miljoen pond fosfor (ook wel nutriëntenvervuiling genoemd) via deze planten in de waterwegen terecht en kan giftige algenbloei en visdodende zuurstofarme zones veroorzaken. Slechts één installatie had limieten voor fosforvervuiling en geen enkele had limieten voor totale stikstof.
• Plastic pellets, bekend als nurdskomen de waterwegen in 27 staten binnen.
• Polyfluoralkylstoffen, of PFASworden momenteel niet in aanmerking genomen in afvalwatermonsters voor vergunningsaanvragen voor petrochemische installaties.

Een meerderheid van de faciliteiten heeft slechte nalevingsrecords. Van de 70 faciliteiten had 83% de afgelopen drie jaar minstens één keer de Clean Water Act overtreden (58 faciliteiten overtraden de vergunningen, maar slechts 8 werden bestraft). Bijna 40% van de faciliteiten werkte op basis van vergunningen voor de beheersing van waterverontreiniging die verouderd zijn, “maar administratief zijn voortgezet door overheidsinstanties”, aldus het rapport.

Verouderde Clean Water Act-voorschriften

De Clean Water Act, uitgevaardigd door de EPA in 1972, werd van oudsher gehandhaafd via richtlijnen voor afvalwater. De petrochemische faciliteiten in het rapport vallen onder een categorie van richtlijnen voor organische chemicaliën, kunststoffen en synthetische vezels.

“De (plastic)industrie heeft de afgelopen decennia een aanzienlijke, snelle groei doorgemaakt en blijft groeien”, vertelde Kira Dunham, hoofdauteur van het rapport en onderzoeksdirecteur van het Environmental Integrity Project. EHN. “Maar…de lozingen van afvalwater worden gereguleerd door normen van meer dan dertig jaar geleden.” Dit categorie richtlijnen Dunham vermeldt dat het sinds 1993 niet meer is bijgewerkt door de EPA, ondanks eisen aan het agentschap om de richtlijnen “periodiek” bij te werken in overeenstemming met technologische updates voor verontreinigingsbeheersing.

Petrochemische vervuiling in Texas

Met 17 van de 30 faciliteiten in Texas is de regio Houston – bekend als de petrochemische hoofdstad van de VS – de grootste exporteur van petrochemicaliën in het land.

Bijna een derde van deze faciliteiten in Texas loost afvalwater in het Houston Ship Channel. Eerder dit jaar, EHN onderzocht de zorgen van leden van de gemeenschap over afvalwaterverontreiniging die mogelijk in baggermateriaal terechtkomt dat uit het kanaal wordt verwijderd. Onafhankelijke analyses van Healthy Port Communities, een samenwerkingsverband van milieugroeperingen uit Houston, wezen op hoge niveaus van dioxines in de bodem rond baggerspecie.

“Sommige van de plaatsen die in het rapport (Environmental Integrity Project) worden genoemd, hebben mogelijk één grote faciliteit die dit… patroon heeft van het lozen van verontreinigende stoffen in waterwegen,” vertelde Kristen Schlemmer, senior juridisch directeur van de in Houston gevestigde waterrechtvaardigheidsgroep Bayou City Waterkeeper. EHN. “Ik wil dat niet buiten beschouwing laten… maar het maakt in ieder geval duidelijk op wie je je kunt richten om het probleem aan te pakken. Terwijl we in Houston zoveel verschillende faciliteiten hebben die onze waterwegen vervuilen, dat het vaak lijkt alsof dat normaal is, en dat is gewoon de manier waarop de dingen zullen gaan gebeuren.”

Schlemmer voegde eraan toe dat deze zorgen over vervuiling als gevolg van afvalwaterlozingen worden vergroot door rampen, zoals de derecho-storm van dit jaar en de orkaan Beryl, waarbij water in grote delen van de regio vervuild raakt. Naast klimaatrampen is de regio Houston ook gevoelig voor chemische rampen de staat uitstoot gemiddeld ongeveer één chemische stof per week op basis van gegevens uit 2023.

„Ik hoop met dit werk aan te tonen dat dit niet normaal is, en de lat hoger te leggen in termen van wat onze verwachtingen zijn voor de faciliteiten die in onze achtertuinen wonen“, zei Schlemmer. “Als ze zich niet aan de wet houden, wil ik dat ze weten dat ze te maken krijgen met juridische stappen, hetzij van ons, hetzij van overheidsinstanties.”

Eerder dit jaar vond het Environmental Integrity Project plaats aangeklaagd de EPA samen met Bayou City Water Keeper, het Center for Biological Diversity en bijna 300 waterrechtvaardigheidsgroepen in de Waterkeeper Alliantie. In de oorspronkelijke bedoeling om een ​​rechtszaak aan te spannen, stelt de groep dat de EPA “er niet in is geslaagd haar verplichte plicht uit hoofde van (de Clean Water Act) uit te voeren … om tweejaarlijks staatswaterkwaliteitsrapporten en een analyse daarvan in te dienen … aan het Congres.”

Vorige week publiceerde de EPA haar halfjaarlijks voorlopig plan voor richtlijnen voor effluentbeperkingen en in de aankondiging staat dat de EPA van plan is nieuwe onderzoeken uit te voeren die de impact van lozingen van bepaalde industrieën op waterwegen zullen verduidelijken. Het plan is open voor commentaar van het publiek hier.