Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Dit is Democratie nu!democratienu.org, Het Oorlogs- en Vredesrapport. Ik ben Amy Goodman.
Luigi Mangione, de verdachte van de schietpartij bij UnitedHealthcare CEO Brian Thompson verscheen donderdag voor een federale rechtbank hier in New York nadat hij was uitgeleverd vanuit Pennsylvania, waar hij werd gearresteerd. Voorafgaand aan het optreden voor de rechtbank werd Mangione in Lower Manhattan gezien terwijl hij vanuit een helikopter werd geëscorteerd door de FBIdoor de politie van New York en de burgemeester van New York, Eric Adams. Hij wordt beschuldigd van moord met voorbedachten rade, moord met voorbedachten rade als terreurdaad, omdat hij Thompson op de ochtend van 4 december dodelijk neerschoot terwijl hij CEO liep naar de jaarlijkse investeerdersconferentie van UnitedHealth.
Een nieuw ingediende federale klacht heeft nieuwe details onthuld over een notitieboekje dat Mangione had op het moment van zijn arrestatie. Volgens de autoriteiten bevatte het, citaat, “verschillende handgeschreven pagina’s die vijandigheid uitten tegenover de zorgverzekeringssector en in het bijzonder rijke leidinggevenden.” In een apart manifest schreef Luigi Mangione met een citaat: “Eerlijk gezegd hadden deze parasieten het gewoon te pakken. Ter herinnering: de VS heeft het duurste gezondheidszorgsysteem ter wereld, maar toch staan we ongeveer op de 42e plaats wat betreft levensverwachting”, schreef hij. Volgens onderzoekers had Mangione de woorden ‘ontkennen’, ‘verdedigen’ en ‘deponeren’ geschreven op de kogelhulzen die bij de moord waren gebruikt.
De moord op UnitedHealthcare CEO heeft hernieuwde aandacht gevestigd op de praktijken van de zorgverzekeringssector, en vooral op UnitedHealth Group, die vorig jaar 22 miljard dollar winst maakte.
Er zijn nu twee gasten hier in New York bij ons. Elisabeth Benjamin is bij ons. Ze is vice-president van gezondheidsinitiatieven bij de Community Service Society of New York. Ze is medeoprichter van de campagne Health Care for All New York. En Kevin Dwyer is bij ons. Hij is een patiënt met cystische fibrose die heeft geschreven over zijn gevecht met UnitedHealthcare nadat hem levensreddende medicijnen waren geweigerd.
Je hebt… je bent een gezin met zeven kinderen?
KEVIN DWYER: Ja, juist.
AMJ GOEDMAN: Vier van jullie hebben cystische fibrose, Kevin?
KEVIN DWYER: Klopt, ja.
AMJ GOEDMAN: Praat dus over wat er met je is gebeurd.
KEVIN DWYER: Welnu, in 2012 kwam er een nieuw medicijn op de markt, genaamd Kalydeco. Het was een baanbrekend medicijn voor patiënten met cystische fibrose. In plaats van alleen de symptomen van de ziekte te behandelen, wat voorheen alles was wat we hadden, begon het feitelijk te werken bij de oorzaak van cystische fibrose en het defecte gen. Het was slechts voor één specifieke mutatie uit duizenden mutaties voor cystische fibrose. Ik begon onderzoek te doen naar de medicatie, naar het specifieke gen, en sprak met mijn arts. Mijn zus was toen – ging en probeerde de medicijnen te halen.
AMJ GOEDMAN: En heeft ze het gekregen?
KEVIN DWYER: Ze heeft het begrepen, ja. Ik ging toen verder met dezelfde informatie, omdat we hetzelfde gen hebben. En ik werd geweigerd door UnitedHealthcare.
AMJ GOEDMAN: Ze had ook UnitedHealthcare.
KEVIN DWYER: Ze had UnitedHealthcare, ja.
AMJ GOEDMAN: UnitedHealthcare keurde haar recept goed.
KEVIN DWYER: Juist. Ze weigerden haar eerst, en daarna moest ze de beroepsprocedure doorlopen. En tijdens de beroepsprocedure kreeg ze goedkeuring voor de medicatie.
AMJ GOEDMAN: Nou, je ziet er nu heel goed uit. Ik weet niet wat dat betekent.
KEVIN DWYER: Ja.
AMJ GOEDMAN: Maar leg dus uit wat er is gebeurd, want het ging niet goed met je nadat je werd afgewezen.
KEVIN DWYER: Nee, dat was ik niet. Ik bevond me op een punt in mijn gezondheid waarop het begon af te nemen, en het ging snel achteruit. Destijds had ik waarschijnlijk een longcapaciteit van ongeveer 30%. Dus ik –
AMJ GOEDMAN: Bent u op een longlijst gezet?
KEVIN DWYER: Ja.
AMJ GOEDMAN: Om een nieuwe long te krijgen?
KEVIN DWYER: Ja, dat stond ik net op het punt te gebeuren – we begonnen gesprekken te voeren over het krijgen van een longtransplantatie, een dubbele longtransplantatie. Dus de gedachte om dit medicijn te krijgen dat mijn achteruitgang zou kunnen stoppen, was alles voor mij. En het was verwoestend toen ik de weigering kreeg, omdat mijn zus zojuist de medicatie had gekregen en ik precies dezelfde informatie had gebruikt als zij.
AMJ GOEDMAN: Bij dezelfde zorgverzekeraar.
KEVIN DWYER: Naar dezelfde zorgverzekeraar, ja, UnitedHealthcare.
AMJ GOEDMAN: En het ging goed met haar?
KEVIN DWYER: Ze deed het geweldig. Haar longfuncties gingen omhoog. Ze verwijderde het slijm in haar longen veel gemakkelijker, omdat ik de tegenovergestelde richting opging.
AMJ GOEDMAN: Staat op het punt om op de longtransplantatielijst te komen.
KEVIN DWYER: Ja.
AMJ GOEDMAN: Dus, wat was er nodig om dit voor jou om te draaien?
KEVIN DWYER: Uiteindelijk —
AMJ GOEDMAN: Moet je tegenwoordig in Amerika naar de dokter en een advocaat als je ziek bent?
KEVIN DWYER: Absoluut, ja. Het kostte veel. Ik ging naar vertegenwoordigers. Ik ging naar dokters. Ik ging naar advocaten. Uiteindelijk ging ik naar gezondheidsbelangengroepen. De advocaat hielp, maar uiteindelijk was het enige dat mij echt aan de medicatie bracht, dat het een nationaal verhaal werd, en dat het op gang kwam. De show van vandaag. En UnitedHealthcare veranderde toevallig van toon en gaf mij toen de medicatie.
AMJ GOEDMAN: Maar kun je uitleggen wat er is gebeurd? De show van vandaag UnitedHealthcare gebeld en gezegd: „We staan op het punt dit verhaal te vertellen“?
KEVIN DWYER: Klopt, ja.
AMJ GOEDMAN: Tot dan toe hadden ze je geweigerd.
KEVIN DWYER: Absoluut, ja.
AMJ GOEDMAN: En wanneer De show van vandaag genaamd –
KEVIN DWYER: Ja.
AMJ GOEDMAN: – ze hebben je toen gebeld en gezegd dat het goedgekeurd gaat worden?
KEVIN DWYER: Eh…
AMJ GOEDMAN: Als je niet doorgaat De show van vandaag?
KEVIN DWYER: Absoluut, ja. Er was daar een voorbehoud. Er was een… weet je, de vraag die aan mij werd gesteld was: ‚Wil je dit medicijn, of wil je dat je interview doorgaat? De show van vandaag?” Dus ik zei: ‚Nou, natuurlijk wil ik de medicatie, maar het kan niet afhankelijk zijn van een interview, omdat ze mijn interview hebben. Ze gaan doen wat ze willen doen.” En dus waren er onderhandelingen, en toen kwamen ze uiteindelijk terug en zeiden: ‚Oké, je mag het hebben, en je kunt doorgaan. De show van vandaag.” En weet je, het is…
AMJ GOEDMAN: Dus dit is wat er nodig is, Elisabeth Benjamin? Eén van uw stappen was om naar de Community Service Society te gaan. Daar heb je Elisabeth Benjamin ontmoet?
KEVIN DWYER: Dat is waar – ja, ja. En eerlijk gezegd, toen ik naar haar toe ging, nadat ze erbij betrokken raakte, begon het gesprek een beetje te veranderen, maar dat was nog steeds niet het geval – ze waren nog steeds niet van plan de medicatie goed te keuren. Maar ze kon tenminste een aantal mensen bereiken die misschien de manier konden veranderen waarop ze naar mijn zaak keken.
AMJ GOEDMAN: En Elisabeth, jij bent ook advocaat. Je hebt verschillende hogere diploma’s in de volksgezondheid en je hebt een diploma rechten. Is dit wat er vandaag de dag in Amerika nodig is om niet op de longtransplantatielijst te komen?
ELISABETH BENJAMIN: Dit zou niet moeten gebeuren, maar helaas is dat wel het geval. Wat we uit het onderzoek weten is: in de eerste plaats weten we helemaal niet zoveel, omdat de hele overheid een totale intrekking heeft gedaan om van zorgverzekeraars te eisen dat ze rapporteren hoeveel weigeringen ze uitbrengen. Sommige staten doen dat wel. Sommige staten niet. Op federaal niveau zijn ze verplicht deze gegevens vast te leggen, maar nogmaals, sommige staten weigeren deel te nemen of hebben niet deelgenomen, waaronder helaas onze eigen staat New York, omdat het in de Affordable Care Act min of meer verplicht is om verslag uit te brengen het aantal weigeringen en de reden voor de weigeringen, maar dat is een wet die in principe niet wordt nageleefd bij overtreding.
Dus wat we wel weten van de staten die wel meedoen, in deze ene soort van, snap het, 350 miljoen claims – dus dat is een behoorlijk grote subset – is dat ongeveer 17% van alle claims wordt afgewezen. Wat we ook weten is dat het aantal ontkenningen enorm willekeurig is. In één staat is dit 2%. In een andere staat is dit 49%. Het is dus volkomen willekeurig waar je woont en wat er aan de hand is op het gebied van de regulering van verzekeringsmaatschappijen. En het andere laatste trieste ding uit diezelfde dataset die we kennen is dat minder dan 0,1% – dus 0,1 van de 1% – van de mensen in de smaak valt. Dus het eerste wat ik altijd tegen een patiënt zou zeggen is: appèl, appèl, appèl, want uiteindelijk zul jij zegevieren, ook al had de arme Kevin de moeilijkste appèl die ik ooit heb gezien.
AMJ GOEDMAN: Maar uiteindelijk win je niet noodzakelijkerwijs, toch?
ELISABETH BENJAMIN: Dat zal niet noodzakelijkerwijs gebeuren.
