Dinsdag bracht Netflix een driedelige documentaire uit over het verleden en heden van Jets-quarterback Aaron Rodgers. De titel van de documentaire is ‚Aaron Rodgers: Enigma‘, maar na ruim drie uur met hem te hebben doorgebracht, voelt Rodgers voor mij minder als een enigma en meer als een tegenstrijdigheid.
Rodgers zegt herhaaldelijk dat het hem niet uitmaakt wat mensen van hem denken. Maar hij stemde er ook mee in om zich maandenlang door een camera te laten volgen in wat zeker voelt als een poging om een verhaal dat dat heeft gedaan te resetten steeds negatiever worden.
‚Enigma‘ leidt ons door verschillende tijdperken van de jeugd- en professionele carrière van de potentiële toekomstige quarterback uit de Hall of Fame. We krijgen een complex karakter te zien dat schijnbaar geluk probeert te vinden onder de intense microscoop van het sterrendom. Maar hoewel Rodgers beweert te kronkelen in de schijnwerpers, heeft hij dat ook gedaan zorgde voor veel controverse.
Maar hoewel Rodgers beweert te kronkelen in de schijnwerpers, heeft hij ook voor veel controverse gezorgd.
Vanuit voetbaloogpunt is Aaron Rodgers een savant. Een man met veel fysieke talenten, zijn scherpzinnigheid en vermogen om informatie snel en onder extreme druk te verwerken, zijn het bewijs dat zijn hersenen niet op dezelfde manier werken als die van de meeste atleten. Rodgers opereert bijna als aanvallende coördinator of hoofdcoach in de groep. Deze natuurlijke voetbalintelligentie is een gave die weinigen in zijn sport bezitten. Zijn vier Most Valuable Player Awards bieden daar uiteraard veel bewijs voor, maar de documentaire maakt het duidelijk.
Toch leren we, ondanks die MVP-prijzen en een Super Bowl met de Packers in 2011, snel twee dingen over Rodgers: de onderscheidingen brachten geen innerlijke vrede of geluk, en hij is een perfectionist die het gevoel heeft dat die ene titel niet genoeg was.
Hoewel de wil van deze ouder wordende ster om te winnen sterk blijft, bewijst zijn rampzalige seizoen bij de Jets helaas dat de geest niet altijd zegeviert over de materie.
Deze serie besteedt inderdaad veel tijd aan Rodgers ‚reis‘ buiten het veld. De afgelopen jaren werd zijn atletische bekwaamheid overschaduwd door verschillende controverses en persoonlijke wrok, waaronder de gebroken relatie van Rodgers met zijn familie en de gevolgen van het optreden van zijn jongere broer in het seizoen 2016 van ‚The Bachelorette‘.
Rodgers’ standpunt over Covid-vaccins neemt een groot deel van de derde aflevering in beslag. Tijdens het seizoen 2021 beantwoordde Rodgers berucht een vraag over zijn vaccinatiestatus door verslaggevers vertellen hij was ‘geïmmuniseerd’. Er werd geen vervolgvraag gesteld. Maar later zou blijken dat Rodgers niet daadwerkelijk was gevaccineerd. In plaats daarvan had hij om kwijtschelding gevraagd, omdat hij beweerde allergisch te zijn voor een van de ingrediënten in de Moderna- en Pfizer-vaccins. De NFL wees dat verzoek af, en een paar maanden later werd Rodgers daarna gedwongen in quarantaine te gaan positief testen op Covid.
In de documentaire drukt Rodgers enige spijt uit over de manier waarop hij de vaccinatievraag heeft beantwoord, maar hij benadrukt het idee van ‘lichamelijke autonomie’. Rodgers beweert ook dat griepprikken slechts 15% effectief zijn. Maar dit is niet waar. De Amerikaanse Centers for Disease Control and Prevention hebben veel verschillende gedocumenteerd voordelen van het vaccininclusief de manier waarop het het risico op ziekenhuisopname en overlijden aanzienlijk verlaagt. Hier zijn we in realtime getuige van de gevaren van Rodgers‘ ‚gewoon vragen stellen‘-filosofie.
We leren ook veel over Rodgers‘ gebruik van het plantaardige psychedelische ayahuasca en hoe dit heeft geholpen zijn mening over spiritualiteit en alternatieve geneeswijzen vorm te geven. Maar hoewel we Rodgers over de hele wereld volgen, op retraites in Costa Rica en Peru, wordt er weinig uitgelegd over het natuurlijke hallucinogeen. Maakt dit allemaal deel uit van de Rodgers-mystiek? Of gewoon een gat in de vertelkunst?
Een ander deel van de documentaire belicht Rodgers‘ bewondering voor Robert F. Kennedy Jr. Tijdens een gezamenlijke wandeling onderzoekt RFK Jr. Rodgers naar zijn interesse om mogelijk de politiek in te gaan. Rodgers vertelt later dat hij Kennedy’s vice-presidentiële post aangeboden kreeg (hij wees deze vervolgens af).
Het beeld dat uiteindelijk naar voren komt, is dat van een relatief onschuldige zoeker naar waarheden. En er wordt veel tijd besteed aan het tonen van Rodgers‘ zoektocht naar een dieper begrip van zichzelf en de wereld om hem heen. Maar de realiteit is ingewikkelder, en Rodgers is niet zomaar een verkeerd begrepen hippie in het lichaam van een alfa-atleet.
Rodgers uit enige spijt over de manier waarop hij de vaccinatievraag heeft beantwoord, maar benadrukt het idee van ‘lichamelijke autonomie’.
Rodgers heeft zijn desinformatie vaak verwoord in pseudowetenschap of zelfhulppraat en wordt ervan beschuldigd alles in twijfel te trekken Het antwoord van Dr. Anthony Fauci tot de AIDS-epidemie of Vladimir Poetin echt zo slecht is tot enkele vreemde complotten over immigranten in het leger. Maar de documentaire gaat niet diep in op deze facetten van zijn ‘raadselachtige’ persoonlijkheid. Er wordt ook niet vermeld hoe Rodgers ten onrechte suggereerde dat Jimmy Kimmel bevriend zou kunnen zijn geweest met het overleden roofdier Jeffrey Epstein. (Rodgers gaf een halfslachtige verduidelijking op de “Pat McAfee Show” in januari, terwijl McAfee zelf bood een krachtiger persoonlijke verontschuldiging aan.)
Wat heeft de toekomst voor Aaron Rodgers in petto? Hij is 41 jaar oud en nadert het einde van wat lijkt op zijn slechtste seizoen ooit als prof. Recente berichtgeving van De Atletiek suggereert een enorme disfunctie binnen de Jets-organisatie onder eigendom van Woody Johnson. Zal Rodgers proberen het nog een keer terug te draaien in New York/New Jersey onder een nieuwe hoofdcoach? Of zal hij op zoek gaan naar groenere weiden (woordspeling niet bedoeld)? Als we het proces van Rodgers in het verleden bekijken, blijkt dat we misschien nog geen antwoorden krijgen.
Uiteindelijk zijn we allemaal de som van onze geleefde ervaringen. En Rodgers is wat dat betreft niet anders. Terwijl hij probeert over te brengen dat hij zich nu emotioneel op een betere plek bevindt, zegt ‘Enigma’ uiteindelijk laat je je afvragen of Rodgers ooit echt vrede zal vinden. Hij spreekt voortdurend over de noodzaak om het ego los te laten. Maar de documentaire suggereert dat dit gemakkelijker gezegd is dan gedaan.
