Laatst lag ik op de bank te kijken De sopranenzoals men doet.
In de aflevering keek Tony naar het prikbord van een ziekenhuis om te zien…
…dit citaat op een notitiekaartje: ‘Soms loop ik rond met medelijden met mezelf, en al die tijd voert een harde wind me door de lucht.’ In eerste instantie voelt Tony zich gegooid – wie heeft de kaart daar neergezet en waarom? – maar het raakt hem zo dat hij daarna vele malen een verminkte versie tegen vrienden en familieleden zegt.
Terwijl de feestdagen naderen, heb ik nagedacht over het gezegde en het sentiment. Wat was de laatste tijd moeilijk in je leven en wat heeft je gedragen? Voor welke kleine of grote dingen ben jij dankbaar? Ik hoor het graag.
Ik ben dankbaar voor de professionele fotograaf bij Dave & Busters, die deze schattige foto van mijn kinderen heeft gemaakt.
Ik ben dankbaar voor WhatsApp als een manier om in nauw contact te blijven met onze dierbaren in Engeland, vooral in tijden van ziekte en verlies.
Ik voelde me enorm gelukkig dat ik de elektrische uitvoering van Cole Escola had gezien in hun duistere komediespel, O, Maria! Ze zijn een openbaring, een genie, een vuurwerk!
We zijn uiteraard dankbaar voor familie, maar ook voor vrienden die zich als familie voelen. Zoals bij iedereen gebeurt er veel achter de schermen, en het is geweldig om een wederzijds ondersteuningssysteem te hebben.
En, als laatste, maar nooit als minste, deze prachtige gemeenschap van slimme, grappige, bedachtzame mensen – wij hebben geweest door zo veel samen de afgelopen 18 jaar! Ik hoop echt dat het goed met je gaat; heel erg bedankt dat je hier bent. xoxo
Vertel me nu alsjeblieft de jouwe! Wat is er moeilijk tegenwoordig? Wat helpt jou dragen? Waar ben jij dankbaar voor?
PS De levensles die ik leerde op de begrafenis van mijn grootmoederEn geluk versus heelheid.
