Op de vraag of de gezondheidszorg in november ter sprake komt, antwoorden de meeste kiezers onmiddellijk ja en hebben ze een uitgesproken mening over de kwestie. Ofwel zijn ze voor reproductieve gezondheidsrechten en electieve abortussen en stemmen ze op Kamala Harris, ofwel zijn ze tegen beide en stemmen ze op Donald Trump.
De meeste mensen weten niet of zijn zich er vaag van bewust dat Harris ook de belangrijkste Medicare-uitbreiding heeft voorgesteld sinds het toevoegen van een medicijnvoordeel in 2003. Haar plan zou razend populair zijn als meer mensen ervan zouden weten. Ze realiseren zich ook niet dat een tweede presidentschap van Trump, vooral als de Republikeinen ook de controle over het Congres winnen, ertoe zal leiden dat miljoenen mensen hun ziektekostenverzekering zullen verliezen of dat hun uitkeringen sterk zullen worden verminderd.
Begin oktober werd vice-president Harris omringd door de gastheren van ABC Het uitzichtkondigde plannen aan om een thuiszorgvoordeel aan Medicare toe te voegen. Het zou financiering bieden aan thuishulpen om te helpen met de dagelijkse levenstaken van zwakke oudere en gehandicapte familieleden die moeite hebben om uit verpleeghuizen te blijven. Het grootste deel van die zorg wordt verleend door onbetaalde familieleden, tenzij de begunstigde in aanmerking komt voor Medicaid, waarvoor eerst zijn bezittingen moeten worden uitgeput.
Onder verwijzing naar haar eigen worstelingen met het helpen van haar moeder terwijl ze stervende was aan kanker, beloofde Harris de sandwichgeneratie te helpen die zowel voor jonge kinderen als voor een oudere ouder moet zorgen. “Het geven van die steun aan uw familieleden betekent dat u zoveel mogelijk verliest om op Medicaid te kunnen blijven of dat u uw baan moet verlaten”, zei Harris tijdens een recente bijeenkomst tegen juichende supporters. “Dat betekent dat je een heel belangrijk deel van je inkomen afsnijdt, alleen maar om de mensen in je leven de waardigheid en steun te geven die ze verdienen.”
Uit recente opiniepeilingen blijkt dat 75 procent van de Amerikaanse volwassenen een programma steunt om te helpen betalen voor langdurige zorg, dat Europese landen en Japan bieden via een verplichte verplichting om een verzekering voor langdurige zorg af te sluiten, door de belastingbetaler gefinancierde programma's, of een combinatie van beide. Net als de ziektekostenverzekering zijn de VS de enige geavanceerde industriële natie die geen universeel programma voor langdurige zorg heeft. Toch steunt tweederde van de Amerikanen een door de overheid beheerd verzekeringsprogramma voor langdurige zorg, overheidsfinanciering voor mensen met een laag inkomen om langdurige zorg thuis te ontvangen, of een krediet voor de sociale zekerheid voor het verlenen van zorg aan een dierbare. ”, de 2022 Associated Press-NORC Center for Public Affairs Research-peiling over langdurige zorg gevonden.
De behoefte aan een dergelijk programma is enorm. Bijna 50 miljoen Amerikanen, oftewel 20 procent van alle huishoudens – tegen 15 procent tien jaar geleden – bieden onbetaalde zorg aan thuiswonende dierbaren wanneer ze hulp nodig hebben bij de basistaken van het dagelijks leven, zoals aankleden, baden, naar het toilet gaan en eten geven. Dat aantal zal de komende twintig jaar aanzienlijk groeien naarmate de babyboomgeneratie haar laatste levensjaren doormaakt. De potentiële begunstigde bevolking omvat niet alleen ouderen die arbeidsongeschikt zijn door dementie en andere ziekten, maar ook jongere familieleden met ernstige geestelijke en lichamelijke handicaps.
De druk van het werken in wat in wezen een tweede baan is – voor iemand thuis zorgen, een bevalling die 65 procent van de tijd voor rekening van een vrouw komt – kan een enorme tol eisen van de gezondheid van de verzorger. Ze verliezen het contact met vrienden. Ze zijn emotioneel uitgeput. Ze negeren maar al te vaak hun gezondheid. Ongeveer een derde van de zorgverleners slaat routinematige fysieke of tandheelkundige zorg over omdat ze worden opgeslokt door zorgtaken, volgens de Enquête 2018 door AP-NORC. Bijna 40 procent heeft zelf lichamelijke of geestelijke problemen.
Een universeel thuiszorgprogramma zal kostbaar zijn. Het leveren van assistenten aan huis om de helpers te helpen zal Medicare naar schatting 40 miljard dollar per jaar kosten, volgens een recente studie. Brookings-commentaar. Het werd uitgegeven slechts drie weken voordat Harris haar plan aankondigde. Onder de auteurs bevonden zich Jonathan Gruber, een belangrijke architect van de Affordable Care Act, en Wendell Primus, die vele jaren als hoofdmedewerker gezondheidszorgbeleid diende van vertegenwoordiger Nancy Pelosi, de voormalige voorzitter van de Affordable Care Act. Huis.
Hun plan riep op tot een inkomensafhankelijk programma dat gratis is voor mensen met een laag inkomen, inclusief stijgende eigen bijdragen voor mensen met hogere inkomens. Naast Medicaid is de sector van de thuiszorg afhankelijk van rijkere gezinnen die uit eigen zak betalen als ze thuiszorg voor hun dierbaren in dienst nemen.
Hoewel het voordeel zou kunnen worden betaald door algemene belastingen, kan een Rapport van het Stedelijk Instituut Zes jaar geleden werd opgeroepen tot financiering van een programma voor langdurige zorg met een toeslag op de Medicare-loonbelasting, die momenteel is vastgesteld op 2,9 procent van het inkomen, gelijkmatig verdeeld tussen werknemers en werkgevers. De toeslag zou pas van kracht worden als de werknemers 40 jaar werden.
Tijdens de campagne zei Harris dat ze voor het programma zou betalen met de besparingen die voortvloeien uit het onderhandelen over lagere medicijnprijzen, een van de belangrijkste prestaties op het gebied van de gezondheidszorg in de eerste vier jaar van de regering-Biden-Harris. Het Congressional Budget Office schat echter dat onderhandelingen over de prijs van medicijnen in de komende tien jaar slechts zo'n 100 miljard dollar zullen besparen, wat slechts een kwart is van wat de Brookings-auteurs schatten dat een thuiszorguitkering over een decennium zal kosten.
Toch houdt de CBO's aanpak van het tellen van bonen geen rekening met de financiële voordelen van een thuiszorguitkering. Uit onderzoek naar proefprogramma's van de Centers for Medicare en Medicaid Services, die zorgverleners thuishulp bieden, blijkt dat ze het aantal bezoeken aan de spoedeisende hulp, ziekenhuisopnames en opnames in verpleeghuizen verminderen. Werkgevers profiteren van productievere werknemers die minder stress ervaren en geen vrije tijd meer nodig hebben om voor dierbaren te zorgen. De staatsbegrotingen profiteren ervan dat Medicare het thuiszorgprogramma van Medicaid overneemt, waardoor middelen vrijkomen voor andere staatsprogramma's of belastingvermindering.
Erkennende de potentiële populariteit van elk thuiszorgprogramma, Republikeinen hebben hun partijplatform voor 2024 bijgewerkt om een kort gedeelte op te nemen waarin wordt beloofd ‘de zorg thuis voor ouderen te beschermen’. Hun voorgestelde oplossingen, die erop gericht zijn “de middelen terug te verschuiven naar de thuiszorg voor ouderen, de negatieve prikkels die tot tekorten aan zorgpersoneel leiden, weg te nemen en onbetaalde mantelzorgers te ondersteunen door middel van belastingvoordelen en minder administratieve rompslomp”, gaan voorbij aan fundamentele feiten.
Er is geen Medicare-thuisuitkering waarbij de middelen zijn weggenomen. Het tekort aan zorgpersoneel is te wijten aan belachelijk lage lonen, die de Republikeinen mogelijk hebben gemaakt door te weigeren het federale minimumloon of de Medicaid-tarieven te verhogen in de staten die zij controleren. En belastingkredieten zijn meestal nutteloos voor de minder bedeelden, die weinig of geen federale inkomstenbelasting betalen. Ze zullen voornamelijk naar de welgestelden gaan, omdat de bescheiden belastingen die mensen in de onderste helft van de inkomensverdeling betalen veel minder zijn dan de kosten van een thuiszorgassistent.
Ondertussen zwijgen het Republikeinse platform en Trump doelbewust over het grootste gezondheidszorgprobleem waarmee miljoenen Amerikanen volgend jaar te maken zullen krijgen: het aflopen van de uitgebreide subsidies voor individuele en gezinsziektekostenverzekeringen die op de Obamacare-beurzen worden verkocht. De afgelopen drie jaar hebben ze geholpen het onverzekerde tarief te verlagen tot ongeveer 8 procent – het laagste in de Amerikaanse geschiedenis.
Mocht Trump terugkeren naar zijn ambt, dan zullen die subsidies volgend jaar op het hakblok liggen om de verlenging van zijn belastingverlaging van 2017 te helpen betalen, die vooral naar de rijke en grote bedrijven ging. Deskundigen zeggen dat zonder die extra Obamacare-subsidies miljoenen mensen zullen afzien van het kopen van een verzekering omdat deze niet langer betaalbaar is – iets wat gebeurde tijdens de eerste ambtstermijn van Trump toen het onverzekerde tarief omhoog ging.
Trump maakt ook nooit melding van plannen van de architecten van Project 2025, die waarschijnlijk sleutelposities gaan vervullen bij zijn gezondheidszorginstellingen, om terug te keren naar beleid dat de kwaliteit van de ziektekostenverzekeringen ondermijnt. Ze omvatten de verkoop van kortetermijnverzekeringen die kopers met enorme rekeningen achterlaten als ze ziek worden en niet voldoen aan de huidige wettelijke normen, zoals gratis preventieve diensten en gegarandeerde uitgifte (geen discriminatie voor reeds bestaande medische aandoeningen); een aanhoudende drang om Medicaid om te zetten in bloksubsidies, wat zal resulteren in kolossale bezuinigingen op de dienstverlening in veel staten; en het volledig overdragen van Medicare aan de particuliere verzekeringssector, die al meer dan de helft van de begunstigden inschrijft tegen kosten die hoger zijn voor de belastingbetalers dan de kosten van degenen die in het traditionele programma blijven.
Als Harris zegt: 'We gaan niet terug', maakt ze geen grapje. Haar gezondheidszorgplannen behouden de winsten van Obamacare en bouwen daarop voort via haar nieuwe thuiszorguitkering. Trump – en degenen die op zijn jas hopen aan de macht te komen – is van plan om terug te gaan door de winsten die zijn geboekt onder de Affordable Care Act terug te draaien en terug te keren naar het tijdperk waarin een op de zes Amerikanen zonder dekking zat en tientallen miljoenen met een krappe dekking achterbleven. waardoor ze in medische schulden zaten.
Verwant
