BESTE MISS MANNERS: Mijn partner en ik houden ervan om te entertainen, en we hebben de middelen om dat regelmatig te doen. We nodigen vaak buren uit, maar we laten één specifieke buurman (die we regelmatig zien) achterwege omdat hij erg uitgesproken is over zijn politieke opvattingen. We doen ons best om onze sociale evenementen luchtig en leuk te houden.
Ik vind het jammer dat we deze buurman niet hebben uitgenodigd, en ik weet zeker dat hij merkt dat hij buitengesloten wordt. Is er een manier om hem te vertellen dat hij welkom zou zijn als hij zijn politieke opvattingen voor zich zou houden? We komen hem vaak tegen, en het is ongemakkelijk geworden.
ZACHTE LEZER: Lastiger dan hem te vertellen dat hij alleen welkom is in jouw huis als hij zijn mening voor zich kan houden?
Laat maar zitten. Zelfs als juffrouw Manners een dergelijk plan zou kunnen bedenken, zou het niet werken. Je zou moeten kunnen kiezen wie je wel of niet leuk vindt, en met wie je wilt omgaan. Maar de kans dat iemand die ongevoelig is voor het probleem nog acceptabeler zou blijken als hij zijn gesprek zou beperken tot niet-politieke onderwerpen, maakt dit niet de moeite waard om na te streven.
BESTE MISS MANNERS: Toen ik op de universiteit zat, stelde de familie van een vriend zo vriendelijk hun huis voor een paar maanden voor mij open, terwijl ik een zomerbaantje werkte in de buurt van hun huis, een uur verwijderd van dat van mijn familie.
Ik deed mijn best om hun huis net zo respectvol te behandelen als het huis van mijn ouders, en aan het eind van de zomer gaf ik ze uit mijn verdiensten wat ik me kon veroorloven voor hun vriendelijkheid.
Tijdens een avondmaaltijd genoot ik van een paar tuintomaten die de vrouw des huizes had verstrekt. Ze onderbrak de maaltijd – luid, maar met een glimlach bedoeld om de klap te verzachten – en zei: ‘O, oh! Het lijkt erop dat iemand niet heeft geleerd om zijn tomaten met vork en mes te eten!
Ik was even in de war, omdat mij dit inderdaad niet was geleerd, en ik wist ook niet dat dit werd verwacht. Ik heb onmiddellijk gehoor gegeven en sindsdien eet ik tomaten op de juiste manier. Ik weet dat haar richting juist was, en ik heb een waardevolle les in etiquette geleerd.
Ik stel me voor dat ze vóór die avond mijn lompe manieren met afschuw moet hebben verdragen en er zo goed mogelijk mee omging. Hopelijk wist ze in ieder geval aan mijn gezichtsuitdrukking dat ik handelde uit onwetendheid en niet uit onachtzaamheid.
Omdat ik die levensles waardeer, maar me ook de schaamte herinner, hoe moet ik ermee omgaan als iets soortgelijks gebeurt met de vrienden van mijn kinderen?
ZACHTE LEZER: Hoewel de les misschien nuttig is gebleken, herinnert juffrouw Manners u eraan dat het corrigeren van de manieren van iemand anders in de regel onbeleefd is.
De moeder van je vriendin maakte gebruik van de uitzondering voor ouders en degenen die in hun plaats handelden. Maar het toepassen op iemand in de studentenleeftijd was een hele opgave – en het doen in het bijzijn van de familie was lang niet zo vriendelijk als je het nu karakteriseert.
Het is beter om eventuele instructies later privé te geven en u te beperken tot overtredingen van groot belang en overtredingen waarvan u denkt dat ze goed zullen worden ontvangen.
Stuur uw vragen naar Miss Manners op haar website, www.missmanners.com; naar haar e-mail, Dearmissmanners@gmail.com; of via de post naar Miss Manners, Andrews McMeel Syndication, 1130 Walnut St., Kansas City, MO 64106.
