Elk nummer van Somesuch Stories is afgestemd op een thema van één woord. Sinds 2016, toen het tijdschrift voor het eerst werd gepubliceerd, zijn er 'flux', 'bone', 'action', 'redemption' geweest, en nu, voor het achtste nummer, is het op 'spanning' beland. Zoals je misschien hebt gemerkt, heeft elk van de gekozen woorden het potentieel voor diversiteit in interpretatie – elk kan iets heel anders betekenen van persoon tot persoon. Dit is iets dat ook altijd terug te vinden is in de inzendingen op de pagina's, die deze keer teksten bevatten van Rita Bullwinkel, Caleb Femi en Toby Lloyd, maar ook kunst van Elio Mercer, Elsa Rouy en een fotoomslagverhaal van Laura McCluskey. Maar hoe pak je zo'n scala aan perspectieven aan in het algehele ontwerp van het tijdschrift? Het antwoord: leunen op dit gevoel van onvoorspelbaarheid.
“Spanning kan soms rustig, onheilspellend en onder de oppervlakte op de loer liggen, soms bot, gewelddadig of explosief”, zegt Thomas Coombes, mede-oprichter van Guest Editions en art director en ontwerper van nummer acht. “De sleutel voor mij was het mysterie of het vraagteken, het idee dat er iets zou gebeuren, maar we weten niet wat.” Er waren in het hele ontwerp talloze manieren waarop Thomas zinspeelde op dit gevoel van spanning, ‘sommige subtiel, andere meer openlijk’; zoals het beperken van het palet tot zwart, wit en rood; het verkleinen van de marges en de afstand tussen de tekst, waardoor een gevoel van claustrofobie ontstaat; en het verwijderen van een witte ruimte of ritme tussen verhalen, om het gevoel te creëren dat elk stuk “botst met het volgende”. Thomas zegt: “Suze (Suze Olbrich, Zo'n verhalen redacteur) wilde meer volatiliteit, voor een gevoel van vibratie of activiteit in het hele nummer.”
