Colloïdaal zilver, een suspensie van kleine zilverdeeltjes in water, wordt al eeuwenlang gewaardeerd om zijn geneeskrachtige eigenschappen. Vóór de ontdekking van moderne antibiotica was zilver een essentieel middel tegen verschillende infecties. Het waren echter vroege wetenschappelijke bevindingen in de 20e eeuw die de belangstelling voor het gebruik van colloïdaal zilver opnieuw aanwakkerden.
Onderzoekers hebben vastgesteld dat zilverionen beschermen tegen een reeks bacteriën en virussen, waaronder bacteriën en virussen die resistent zijn tegen conventionele behandelingen. Deze ontdekking leidde tot verder onderzoek naar de toepassingen ervan in de moderne geneeskunde. Tegenwoordig onderstreept de toenemende prevalentie van antibioticaresistente bacteriën het belang van het vinden van alternatieve behandelingen, en colloïdaal zilver is naar voren gekomen als een eenvoudige, natuurlijke oplossing.
Recente onderzoeken hebben aangetoond dat het een breed scala aan ziekteverwekkers bestrijdt, zowel gramnegatieve als grampositieve, en zelfs multiresistente (MDR) bacteriën. Naast antibacteriële eigenschappen ontwrichten zilverionen ook virussen, waardoor colloïdaal zilver een veelbelovend middel is tegen bedreigingen zoals griep en HIV. Deze uitgebreide therapeutische eigenschappen maken colloïdaal zilver tot een waardevol hulpmiddel bij het versterken van de immuunfunctie en de algehele gezondheid.
Belangrijkste bevindingen over de antibacteriële en antivirale eigenschappen van colloïdaal zilver
Verschillende onderzoeken hebben de breedspectrum antimicrobiële eigenschappen van colloïdaal zilver aangetoond. Een opmerkelijke studie gepubliceerd in het tijdschrift Biometals1 onderzocht de werkzaamheid van colloïdaal zilver tegen biofilms gemedieerd door Mycobacterium abscessus en Mycobacterium avium intracellulaire complex (MAIC).
Biofilms zijn dichte gemeenschappen van bacteriën die zich aan oppervlakken hechten en die notoir moeilijk te behandelen zijn vanwege hun resistentie tegen standaardantibiotica. De onderzoekers ontdekten dat colloïdaal zilver biofilms uitroeide bij een minimale biofilm eradicatie concentratie (MBEC) waarden variërend tussen 0,7 en 22 delen per miljoen (ppm), waardoor het een hulpmiddel van onschatbare waarde is bij het beheersen van chronische infecties waarbij biofilms een belangrijke rol spelen. De auteurs concludeerden:2
“GSCS (Green Synthesized Colloidal Silver) in concentraties van 0,7 ppm en 22 ppm doodt de M. abscessus en MAIC in plankton- en biofilmvormen. De concentratie van 3 ppm vermindert M. abscessus vanuit geïnfecteerde macrofagen. Hoewel verder in vivo onderzoek nodig is, ondersteunen deze bevindingen … GSCS kan worden gebruikt als plaatselijke toepassing tegen NTM (niet-tuberculeuze mycobacteriën) SSTI’s (infectie van de huid en weke delen).”
Bovendien een apart onderzoek3 van het Universitair Ziekenhuis Virgen del Rocío concentreerde zich op de effecten van colloïdaal zilver tegen MDR-bacteriën zoals Escherichia coli, Staphylococcus aureus en Acinetobacter baumannii. Hun bevindingen benadrukten dat colloïdaal zilver bacteriële enzymen en eiwitten verstoort door zilverionen te binden aan sulfhydrylgroepen op het celoppervlak.
Dit remt hun essentiële functies, zoals ademhaling en vermenigvuldiging, en leidt tot het genereren van reactieve zuurstofsoorten (ROS), wat het bacteriedodende effect versterkt. De onderzoekers observeerden:4
“Colloïdaal zilver verhoogde de ROS-productie bij gram-negatieve bacteriën significant ten opzichte van gram-positieve bacteriën na 24 uur incubatie. Alles bij elkaar suggereren deze resultaten dat colloïdaal zilver een effectieve behandeling zou kunnen zijn voor infecties veroorzaakt door MDR gram-negatieve en gram-positieve bacteriën.”
Dit ondersteunt een eerdere studie gepubliceerd in de Journal of Pharmacy and Alternative Medicine,5 ontdekte dat de bacteriedodende werking van zilver veel beter is dan die van traditionele ontsmettingsmiddelen, en aanzienlijk beter presteert dan fenol en kwikchloride.
Studies hebben ook aangetoond dat colloïdaal zilver virussen zoals het griepvirus deactiveert6 en remt zelfs HIV.7 Deze bevindingen benadrukken de therapeutische eigenschappen van zilver, naast de antibacteriële effecten.
De werkingsmechanismen van colloïdaal zilver tegen verschillende soorten bacteriën
Colloïdaal zilver werkt voornamelijk door het vrijgeven van zilverionen: kleine, geladen deeltjes die zich hechten aan eiwitten en enzymen op het oppervlak van bacteriële cellen. Deze eiwitten en enzymen vervullen essentiële functies die de bacteriën in leven houden. Wanneer zilverionen zich eraan binden, worden hun functies verstoord, waardoor de bacteriën stoppen en afsterven.
Dit is de reden waarom colloïdaal zilver wordt beschouwd als een robuust antibacterieel middel en effectief is tegen verschillende soorten bacteriën, waaronder antibioticaresistente stammen.8
Naast binding aan bacteriële eiwitten genereert colloïdaal zilver ROS. Wanneer bacteriën in contact komen met zilverionen, worden deze chemisch reactieve moleculen geproduceerd, waardoor alles in de bacteriecel wordt beschadigd, van het DNA tot het celmembraan. Dit is een krachtige tactiek omdat het niet alleen het buitenoppervlak van de bacteriën verstoort, maar ook interne schade veroorzaakt, waardoor het voor de bacteriën moeilijker wordt om te overleven.9
Bacteriën zijn onderverdeeld in twee hoofdtypen: grampositief en gramnegatief. Het verschil ligt in de celwandstructuur, die van invloed is op de manier waarop zilver op elk type werkt. Gram-negatieve bacteriën zoals E. coli hebben bijvoorbeeld een dunnere celwand waardoor ze kwetsbaarder zijn voor zilverionen.10
Deze ionen destabiliseren de bacteriële celwand en dringen gemakkelijker de cel binnen, wat leidt tot een hogere productie van ROS en uiteindelijk tot celdood. Aan de andere kant hebben grampositieve bacteriën zoals S. aureus dikkere celwanden die hen beschermen tegen de effecten van zilverionen. Maar zelfs deze bacteriën zijn niet geheel immuun, omdat de zilverionen er nog steeds in slagen zich aan hun essentiële eiwitten te binden en hun functies te verstoren.11
Door deze mechanismen te begrijpen, kunnen we zien waarom colloïdaal zilver zo veelzijdig en effectief is. Elke stap, van het ontwrichten van eiwitten tot het genereren van ROS, komt neer op een krachtige antibacteriële strategie. De verschillende effecten op grampositieve en gramnegatieve bacteriën vergroten het antimicrobiële bereik ervan nog verder.
Andere therapeutische toepassingen van colloïdaal zilver
Hoewel colloïdaal zilver vooral bekend staat om zijn antimicrobiële eigenschappen, suggereert onderzoek dat het ook een reeks andere gezondheidsvoordelen biedt. Eén gebied waarop colloïdaal zilver veelbelovend is, is de wondgenezing.
Volgens de Biometals-studie hebben met zilver geïmpregneerde verbanden opmerkelijk succes getoond bij het remmen van de bacteriegroei en het behandelen van huid- en weke deleninfecties, vooral die veroorzaakt door MDR-pathogenen. Deze verbanden zijn in klinische omgevingen gebruikt om wonden te behandelen, waardoor het aantal infecties aanzienlijk werd verminderd en een snellere genezing werd bevorderd, waardoor de resultaten voor de patiënt werden verbeterd.12 In het onderzoek in de Journal of Pharmacy and Alternative Medicine werd ook opgemerkt:13
“Zilver en zijn colloïdale oplossingen kunnen ook worden toegepast als effectieve antibacteriële middelen in direct contact met de oppervlaktewonden en ontstekings- en bacteriële infectie-etterende delen. De resultaten van de toepassing van colloïdale zilveroplossingen tonen de effectiviteit aan van het gebruik ervan bij de behandeling van gastro-intestinale ziekten, cholecystitis, infectieuze hepatitis, cholangitis, pancreatitis, duodenitis en darminfecties.
De oplossing van colloïdaal zilver kan ook worden gebruikt voor maagzweren en zweren aan de twaalfvingerige darm, omdat in dit geval de bacterie Helicobacter pilori wordt vernietigd, die de slijmvliezen van maag en darmen bevolkt en verantwoordelijk is voor erosieve en ulceratieve processen in het maag-darmkanaal.
Sommige onderzoeken suggereren dat het effectief is tegen virussen, inclusief de virussen die verantwoordelijk zijn voor bepaalde soorten herpes14 en luchtweginfecties.15 Interessant is dat colloïdaal zilver ook is onderzocht vanwege de voordelen ervan voor de ooggezondheid. Sommige oogdruppels bevatten zilververbindingen vanwege hun antimicrobiële eigenschappen.16
Veiligheidsoverwegingen en correct gebruik
Hoewel colloïdaal zilver talloze voordelen voor de gezondheid heeft aangetoond, is het belangrijk om het juiste gebruik en de veiligheidsoverwegingen te begrijpen om de voordelen ervan te maximaliseren en de nadelige effecten te minimaliseren. Houd er rekening mee dat niet alle colloïdaal zilverproducten gelijk zijn; Variaties in concentratie, deeltjesgrootte en productieprocessen hebben invloed op de veiligheid en werkzaamheid ervan.17
Het is essentieel om hoogwaardige colloïdaal zilverproducten van gerenommeerde fabrikanten te kiezen en zilvereiwitformules te vermijden, omdat deze grote deeltjes bevatten waarvan bekend is dat ze argyria veroorzaken, een aandoening die wordt gekenmerkt door een permanente blauwgrijze verkleuring van de huid en slijmvliezen.18 Zoek naar echt colloïdaal zilver, omdat het uit kleinere deeltjes bestaat die effectiever zijn en gemakkelijker uit het lichaam worden geëlimineerd.19
De antimicrobiële activiteit van colloïdaal zilver wordt doorgaans gemeten met behulp van de minimale remmende concentratie (MIC)-test, die de laagste concentratie colloïdaal zilver bepaalt die nodig is om de bacteriegroei te remmen. Onderzoek heeft aangetoond dat verschillende bacteriestammen verschillende gevoeligheden voor colloïdaal zilver hebben.
De MIC-waarden voor gramnegatieve bacteriën zoals E. coli en P. aeruginosa varieerden bijvoorbeeld van 0,5 tot meer dan 16 mg/l, terwijl grampositieve bacteriën zoals S. aureus en S. epidermidis MIC-waarden hadden die over het algemeen hoger waren. Deze MIC-waarden zijn essentieel voor het bepalen van de juiste concentraties die nodig zijn om therapeutische effecten te bereiken zonder toxiciteit te veroorzaken.20
