In het Palais de Tokyo volgde de SS25-collectie van Rick Owens de rebelse geest van zijn vorige seizoen, terwijl hij zich richtte op eenheid ondanks verdeeldheid. Waar zijn Men's SS25-collectie, Porterville, een afwijzing van veroordelend conservatisme uitdrukte, omarmde Hollywood de tegenstellingen van de stad en vierde diversiteit en zelfexpressie. Owens' reflectie op uitsluiting vormde zowel zijn ontwerpen als zijn casting, met een terugkeer naar zijn roots op het gebied van open access.
De collectie was gebaseerd op oude beschavingen en industriële esthetiek, met modellen die door een etherische waas liepen terwijl rozenblaadjes van bovenaf regenden. De overwegend zwarte en gouden stukken voelden ruw en krachtig aan: scheenhoge laarzen leken op beenspalken, en gebarsten leer deed denken aan versleten canvas. De deelname van Parijse modestudenten onderstreepte de boodschap van inclusiviteit verder en markeerde een afwijking van Owens' voorheen intieme, meer exclusieve shows. Ondanks de theatrale elementen ging de collectie uiteindelijk over een gedeeld gevoel van verbondenheid in een wereld die steeds meer wordt bepaald door verdeeldheid.
