Donald Trump heeft gedurfde ideeën om onze verkiezingen te veranderen. Hoewel de meeste van zijn voorstellen onze stemregels slechter zouden maken, is er een lichtpuntje. Gezien het gedecentraliseerde karakter van ons verkiezingssysteem heeft hij weinig officiële macht om de nieuwe regels die hij steunt ten uitvoer te leggen.
Tijdens een evenement op 7 december zei Trump verklaard“We willen papieren stembiljetten, eendagsstemming, kiezersidentificatie en een bewijs van staatsburgerschap.” Deze verklaring weerspiegelde een van de prioriteiten die hij op de zijne vermeldde campagne website: “Beveilig onze verkiezingen, inclusief stemmen op dezelfde dag, kiezersidentificatie, papieren stembiljetten en bewijs van staatsburgerschap.”
Maar als president heeft Trump niet de bevoegdheid om verkiezingen te organiseren. De Amerikaanse grondwet zegt dat de wetgevende macht van de staat de ‘tijden, plaatsen en wijze van het houden van verkiezingen’ voor het Congres bepaalt, hoewel het Congres tussenbeide kan komen om die regels ‘te maken of te veranderen’. De grondwet geeft de president geen macht over het stemmen, afgezien van het ondertekenen of vetoën van congreswetten. Staten bewaken nauwgezet hun constitutionele bevoegdheid om verkiezingen te reguleren, en verzetten zich vaak tegen federale statuten die regels voorschrijven voor het organiseren van verkiezingen.
De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het Congres enkele van de meest kritische stemregels uit onze geschiedenis heeft aangenomen. De stemrechtenwet van 1965 heeft de barrières voor de stembus voor minderheden weggenomen. De Nationale wet op kiezersregistratie van 1993 (vaak de “motor-kiezerwet” genoemd) verhoogde de registratiemogelijkheden. De Help America Vote Act van 2002 gereageerd op de problemen van de omstreden verkiezingen van 2000 in Florida. De wet op de empowerment van militaire en overzeese kiezers (“MOVE”)dat in 2009 van kracht werd, maakt het voor kiezers die in het buitenland wonen gemakkelijker om hun stem uit te brengen.
Maar staten dicteren nog steeds de dagelijkse aspecten van het verkiezingsbestuur. Dat gedecentraliseerde proces vertoont gebreken, vooral omdat het kan leiden tot een ongelijke behandeling van kiezers. Toch kan het ook een bolwerk vormen voor de initiatieven van de komende president om de reikwijdte van het stemrecht te beperken.
Bovendien zijn de meeste voorstellen van Trump al in gebruik of zijn ze voor veel rechtsgebieden nog geen begin.
Trump zegt dat hij papieren stembiljetten wil. Goed nieuws: vrijwel alle jurisdicties– ongeveer 98 procent – maakt al gebruik van papieren stembiljetten. Kiezers markeren hun keuzes op een papieren stembiljet dat ze in een machine invoeren om te tellen, of ze markeren hun selecties op een machine die een papieren dossier creëert. Verkiezingsfunctionarissen zeggen dat deze processen de beste praktijken voor verkiezingsadministratie. Handmatig tellen van alle stemmen daarentegen vaak introduceert onnauwkeurigheden.
Trump zegt dat hij ‘eendagsstemming’ wil, en probeert vroegtijdig stemmen zonder excuus te elimineren. Maar veel kiezers inclusief die van zijn partijzijn sterk voorstander van mogelijkheden voor vroegtijdig stemmen. En zelfs als Trump het Congres ervan zou overtuigen een wet aan te nemen die vervroegd stemmen bij federale verkiezingen verbiedt, heeft het Congres niet de macht om vervroegd stemmen of stemmen bij afwezigheid bij deelstaatverkiezingen te elimineren. De meeste staten stemmen hun federale en staatsverkiezingsregels op elkaar af, zodat ze de verkiezingen in één keer kunnen organiseren zonder afzonderlijke processen. Het zou een schande zijn als staten kiezers niet zouden kunnen laten stemmen voor federale rassen, terwijl ze vervroegde stemming voor staats- en lokale verkiezingen toestaan. Sommigen inderdaad grondwetten van staten mandaat bij afwezigheid of vervroegd stemmen. De zorg voor een efficiënt verkiezingsbestuur zal het voor Trump moeilijker maken om het Congres ervan te overtuigen dit soort veranderingen door te voeren. Bovendien hebben de Republikeinen in 2024 het vervroegd stemmen omarmd en gewonnen, dus het idee om dit af te schaffen zou zelfs onder Trump-aanhangers impopulair moeten zijn.
Trump zegt dat hij ‘kiezers-ID’ wil implementeren. Bijna driekwart van de staten vereisen al dat kiezers een identiteitsbewijs tonen bij het stemmen. Nogmaals, dit is een beslissing per staat, en Trump kan niet zomaar een strikte wet opleggen aan de staten die andere methoden hebben gekozen om hun verkiezingen veilig te stellen.
Ten slotte wil Trump een ‘bewijs van staatsburgerschap’ voor kiezers. Dit is het enige gebied waarop hij succes zou kunnen zien, aangezien het Congres dit jaar een wet heeft overwogen. de SAVE-wetdat zou van staten vereisen dat ze kiezers zouden vragen een bewijs van staatsburgerschap te tonen wanneer ze zich registreren om te stemmen voor federale verkiezingen. Het Congres had niet de stemmen om deze wet in 2024 aan te nemen, en de voorsprong van de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden in 2025 zal kleiner zijn. Het is dus onduidelijk of er een weg naar wetsontwerp zal zijn zodra Trump aan de macht komt. Maar als het voorbij gaat, kan het het redden moeilijker voor bepaalde mensen– vooral sommige raciale minderheden – om te stemmen, omdat zij eenvoudigweg geen gemakkelijke toegang hebben tot documentair bewijs van staatsburgerschap. Bovendien is het voor niet-burgers al illegaal om te stemmen bij federale verkiezingen, en dat is ook zo geen bewijs dat een aanzienlijk aantal niet-burgers probeert een stem uit te brengen.
Zou Trump uitvoerende bevelen kunnen gebruiken om deze veranderingen door te voeren? Waarschijnlijk niet. De Grondwet stelt duidelijk dat de wetgevende macht de initiële bevoegdheid heeft om federale verkiezingen te reguleren, waarbij het Congres de mogelijkheid heeft om nationale regels uit te vaardigen als het dat wil. Het inherente gezag van een president mag zich niet uitstrekken tot een gebied waar de Grondwet expliciet de macht aan anderen toekent.
Niets van dit alles wijst erop dat het presidentschap van Trump geen toekomst zal hebben groot effect over stemrecht. Dat zal zeker gebeuren. Hij is van plan ambtenaren voor het ministerie van Justitie te benoemen die dat wel hebben gedaan ontkende de juistheid van de verkiezingen van 2020 en hebben geëxposeerd hun trouw aan Trump boven alle andere overwegingen. Het DOJ zal waarschijnlijk weigeren om van robuust en gelijk stemrecht een prioriteit te maken. Zijn gerechtelijke genomineerden zullen waarschijnlijk een heel smal zicht van stemrecht. Hij kan de relschoppers van 6 januari gratie verlenen, wat betekent dat zij (net als hij) weinig consequenties zullen ondervinden als ze proberen de democratie te ondermijnen. Hij zou grote schade kunnen aanrichten door middel van desinformatie en onenigheid. Hij heeft al – in een schokkende verklaring in een democratie – gesuggereerd dat hij dat wil gevangenis degenen die tegen hem waren, maar nogmaals, hij kon dit niet eenzijdig doen.
Maar wat het specifieke beleid met betrekking tot het stemrecht betreft, zijn de staten nog steeds van het grootste belang. Natuurlijk kan Trump de preekstoel van de president gebruiken, maar er is een groot verschil tussen retoriek en realiteit. De realiteit is dat staten zelf de veranderingen die hij nastreeft, zouden moeten doorvoeren, en dat rechtbanken deze zouden moeten handhaven.
Kiezers spelen een belangrijke rol in dit debat. Staatswetgevers en staatsrechtbanken kan zelfs nog belangrijker worden voor het hooghouden van de idealen van de democratie. Vooral de Republikeinen moeten zich uitspreken om de verkiezingsregels te steunen die zij verkiezen, zoals vervroegd stemmen.
Verkiezingen hebben gevolgen. Gezien het feit dat Trump het niet alleen kan doen, moeten staatswetgevers de gevolgen kennen als ze meegaan in de ideeën van Trump om onze democratische processen in te perken.
Verwant
