Geproduceerd door ElevenLabs en Nieuws via audio (Noa) met behulp van AI-vertelling. Luister naar meer verhalen in de Noa-app.
Afgelopen zomer, een Amerikaanse rechtbank verklaard Google een monopolist. Woensdag heeft het ministerie van Justitie aangifte gedaan de voorgestelde remedie. Dit plan – het “voorgestelde eindoordeel” van de regering, of PFJ – moet worden goedgekeurd door de rechter die toezicht houdt op de zaak. Maar het schetst veranderingen die volgens de regering voldoende zouden zijn om de greep van Google op de zoekmarkt los te maken.
Het DOJ heeft met name voorgesteld dat Google zijn Chrome-webbrowser, die momenteel ongeveer tweederde van de browsermarkt voor zijn rekening neemt, zou verkopen en vijf jaar lang buiten dat bedrijf zou blijven. Dat voorstel lijkt misschien rechtvaardig en effectief, en door Google van zijn browser te ontdoen, ziet de overheid er stoutmoedig uit. Het voorstel lijkt ook een kosmische fout recht te zetten van meer dan twintig jaar geleden, toen de DOJ probeerde (en faalde) om Microsoft zover te krijgen dat hij zijn eigen Internet Explorer-browser ontbundelde. tijdens een eerdere antitrusthandhaving. Deze keer benadrukken de advocaten van de regering dat het ontnemen van Chrome aan de hand van Google noodzakelijk is om te voorkomen dat Google een standaardzoekmachine instelt voor de meerderheid van de internetsurfers, en diezelfde mensen ook naar andere Google-producten duwt. (Volgens dezelfde logica verhindert de PFJ dat Google rivalen zoals Apple betaalt voor de standaardzoekplaatsing.)
Dit is een vergissing. De controle van Google over Chrome heeft zeker zijn marktpositie en bedrijfsresultaten ten goede gekomen. Maar Chrome zou een zegen kunnen blijven voor Google, ook al is het eigendom van buitenaf. Waarom zou je Google in plaats daarvan niet dwingen Chrome te ontdoen van zijn Google-bevorderende functies, en de browser eerder een last dan een instrument voor marktdominantie te laten zijn?
In augustus betoogde ik dat het verklaren van Google tot een monopolie er misschien niet toe doet, omdat het bedrijf had al gewonnen de zoekoorlogen. Effectief op internet zoeken via tekst die in invoervakken is getypt, was de eerste en misschien wel enige innovatie van Google; de concurrenten die ontstonden – DuckDuckGo, Bing, enzovoort – boden hun eigen kijk op Googlen, wat de algemene term werd voor zoeken op internet. Mensen keerden terug naar Google omdat ze dat wilden, niet alleen omdat het bedrijf hen sterk had bewapend.
Google stimuleerde concurrenten om die status quo te handhaven. Mozilla’s Firefox-browser biedt een casestudy. Die van de stichting meest recente jaarverslag vermeldt $510 miljoen aan royalty-inkomsten voor 2022, waarvan een deel zeker afkomstig is van Google in de vorm van verwijzingskosten voor Google-zoekopdrachten. De PFJ lijkt dit soort betalingen te verbieden, en alle inkomsten die ze voor Mozilla genereren. Als deze niet meer beschikbaar zijn, kunnen browserbedrijven gebruikers uiteindelijk hun eigen standaardzoekservice laten kiezen. Maar de resultaten kunnen er uiteindelijk vrijwel hetzelfde uitzien: mensen die Google leuk vinden en er bekend mee zijn, kunnen er misschien gewoon opnieuw voor kiezen.
Google heeft de Chrome-browser gedeeltelijk gebouwd om internetgebruikers naar zijn services te leiden: Zoeken (en de advertenties die deze weergeeft), Gmail, Google Docs, enzovoort. Zoeken was uiteraard de belangrijkste hiervan. (Chrome was de eerste grote browser die webzoekfunctionaliteit rechtstreeks in de adresbalk integreerde, een ontwerp dat bekend staat als de omnibox.) Maar in de loop van de tijd zijn andere Google-functies steeds meer verweven geraakt met de werking van Chrome. Toen ik mijn Chrome-browser opende om dit artikel te schrijven, kreeg ik een gebruikersprofielscherm te zien, waarin ik sterk werd aangemoedigd om in te loggen op mijn Google-account, waardoor Google inzicht krijgt in wat ik online doe. Die voorziening biedt mij ook naadloos toegang tot Google Docs en Gmail, omdat ik al ingelogd ben.
Aangezien Chrome zo’n groot deel van de webbrowsermarkt voor zijn rekening neemt, zou een effectievere manier om de slechte neigingen van Google te onderdrukken het saboteren van de browser kunnen zijn in plaats van deze te verkopen. In plaats van Google Chrome te laten afstoten, zou de DOJ ervoor kunnen zorgen dat de browser actief blijft (en veilig) terwijl het wordt ontdaan van alle functies die Google-services gereed maken. Het afschaffen van de omnibox zou de brutaalste van deze handelingen zijn, omdat zoeken, wat feitelijk Googlen betekent, niet langer als de standaardhandeling op internet zou worden gepresenteerd. Op dezelfde manier zou het verwijderen van de nauwe Google-accountintegratie en de daarmee samenhangende voordelen voor de diensten en gegevensverzameling van Google het monopolie van het bedrijf effectiever frustreren dan een afgesplitste browser ooit zou kunnen.
