De begrotingsdirecteur van Trump zou een tijdperk van onbelemmerde presidentiële macht kunnen inluiden

Nu het kabinet van Donald Trump vorm krijgt, zou één naam moeten opvallen: Russell Vought, die hoofd zal worden van het Office of Management and Budget (OMB).

Vought’s is geen bekende naam, en de OMB was dat wel opgericht tijdens de eerste termijn van Richard Nixonis niet een van de afdelingen die de krantenkoppen halen. Het heeft noch het cachet, noch de naamsbekendheid van de ministeries van Buitenlandse Zaken, Defensie, Justitie of Financiën. Toch is het in veel opzichten net zo belangrijk.

Het mandaat van de OMBgeïmplementeerd door enkele honderden werknemers, moet een coördinerende rol vervullen tussen afdelingen, en ervoor zorgen dat zowel politieke aangestelden als bureaucratieën zich in de richting van de politieke visie en doelstellingen van de president bewegen. Het houdt toezicht op regelgevende instanties, helpt bij het ontwikkelen van begrotingen, navigeert door de complexe zijwegen van het coördineren van discussies tussen de uitvoerende en wetgevende macht van de overheid, en helpt bij het overbrengen van uitvoeringsbesluiten en memoranda naar de hoofden van agentschappen. Beschouw het als de institutionele ‘vleugelman’ van het presidentschap.

In een tijdperk waarin grote beleidsbeslissingen – van Obama’s oprichting van DACA tot Trumps moslimreisverbod tot Biden’s inspanningen om de schulden van studieleningen terug te dringen – kunnen worden uitgerold via uitvoerend optreden, speelt de OMB een buitensporige rol bij het oliën van de regering. Het betekent ook dat, wanneer een regering binnenkomt die vastbesloten is hele ministeries op te schudden (en in veel gevallen te elimineren), zoals de nieuwe regering-Trump heeft beloofd te doen, de controle over de OMB een frontale aanval op de instellingen mogelijk maakt. van de regering – wat MAGA-aanhangers bespotten als de ‘diepe staat’.

En dat is waar Russell Voughtdie een geschiedenis heeft van het pushen van een extreemrechtse politieke en economische agenda gedurende zijn hele carrière, komt binnen. Vought was OMB-directeur tijdens het laatste jaar van de eerste regering-Trump, en hij heeft een lange staat van dienst in het samenwerken met verschillende afdelingen van de Republikeinse Partij en van de Heritage Foundation – het brain trust waaruit veel van de ideeën die Amerikaans rechts definiëren voortkomen.

Nadat hij in 2021 zijn ambt verliet, richtte Vought een denktank op, de Centrum voor vernieuwing van Amerikawaar hij de afgelopen jaren heeft gewerkt aan het verfijnen van een extreemrechtse MAGA-visie voor een mogelijk tweede presidentschap van Trump, en er bij de Republikeinen in het Congres op heeft aangedrongen de regering te sluiten in plaats van begrotingscompromissen te accepteren die met de regering-Biden zijn onderhandeld.

Vecht was de leidende figuur bij het tot stand brengen van het Project 2025 van de Heritage Foundationeen blauwdruk voor een enorme terugschaling van de verzorgingsstaat, een gezamenlijke inspanning om het onpartijdige federale ambtenarenapparaat te ontmantelen, en een concentratie van de macht binnen de uitvoerende macht. Omdat hij wist hoe hij alle beschikbare machtsmiddelen kon gebruiken om de Project 2025-agenda te bevorderen, heeft hij naar verluidt geholpen bij het opstellen van een hele reeks uitvoeringsbesluiten die in de begindagen van een nieuw presidentschap van Trump moesten worden ondertekend. Hij heeft opmerkingen gemaakt die in grote lijnen de idealen van het christelijk nationalisme en een vermindering van de scheiding tussen kerk en staat ondersteunen. En ondanks de protesten van Trump tijdens de campagne dat hij niet bekend was met de details van Project 2025, zal zijn regering in werkelijkheid gevuld worden met veteranen uit deze poging om de rol van de overheid radicaal opnieuw vorm te geven. Voughts rol als circusdirecteur van het project, zijn kennis van de kleine lettertjes van de beleidssuggesties en zijn nauwe betrokkenheid bij projectauteurs die nu migreren naar hogere overheidsfuncties, zorgen ervoor dat hij de komende jaren een unieke invloed zal hebben in Washington, DC.

Het zal aan Vought zijn om, in zijn rol als hoofd van de OMB, ieder jaar de begrotingsprioriteiten van de president bekend te maken – en zijn staat van dienst suggereert dat deze begrotingen enorme bezuinigingsoefeningen zullen zijn.

Vought onderschrijft een uitgebreid begrip van presidentiële bevoegdheden, een waarmee de president individuele bestedingsinstructies voor regelitems in beslag kan nemen in wetsvoorstellen die het Congres heeft goedgekeurd – of, om het in gewoon Engels te zeggen, om eenvoudigweg te weigeren geld uit te geven aan zaken die het Congres heeft gesteund. Hij heeft ervoor gepleit dat Trump controversiële kabinetskeuzes doorbreekt het terugtrekken van de Senaat en in wezen de constitutionele rol van ‘advies en toestemming’ intrekken.

Nog dreigender pleit Vought voor extreme politisering van het omvangrijke federale ambtenarenapparaat, in een poging een Hervorming van schema F dat zou tienduizenden federale werknemers opnieuw classificeren als politieke aangestelden, hen ontdoen van vakbonds- en andere arbeidsbescherming, en het mogelijk maken dat ze naar believen worden aangenomen en ontslagen. De assistenten van Trump zijn van mening dat alleen al de dreiging om zoveel carrièreambtenaren te ontslaan een grote impact zal hebben huiveringwekkend effectwaardoor de federale bureaucratie in wezen wordt geïntimideerd om de MAGA-lijn te volgen. Op dit punt is Vought all-in. Hij wil, zegt hij, federale werknemers ‘in een trauma’ brengen. Afkomstig van een man die binnenkort een centrale rol zal spelen in het vormgeven van de manier waarop de verschillende delen van de federale overheid samenwerken, is dat een serieuze bedreiging.

De ambities van Vought houden niet op bij het simpelweg het leven van ambtenaren zuur maken. Privé heeft hij daarvoor gepleit een beroep doen op de Opstandwet om het leger op demonstranten af ​​te pakken en het land te ‘redden’ van een ‘marxistische machtsovername’. Hij heeft ook stelde voor om de barrières te slechten die een zittende president ervan weerhouden het ministerie van Justitie te gebruiken om wraakoperaties uit te voeren tegen politieke tegenstanders.

Nu de inauguratie van Trump op 20 januari nadert, wordt de omvang van de transformatieve ambities van zijn regering bij elke nieuwe kabinetsnominatie duidelijker. Dat een man als Russell Vought de leiding krijgt over de OMB spreekt boekdelen over hoeveel macht Trump hoopt te concentreren in het ambt van president; hoeveel hij hoopt het Congres buiten spel te zetten; politiseer federale bureaucratieën; en de volledige kracht van de federale regering inzetten tegen mensen, bewegingen en organisaties die hij beschouwt als ‘de vijand van binnenuit’. Als, zoals veel waarnemers vrezen, het tweede presidentschap van Trump onomkeerbare schade toebrengt aan de Amerikaanse democratie en een tijdperk van onbeperkte presidentiële macht inluidt, is het een goede gok om aan te nemen dat Vought als vroedvrouw voor dit nieuwe regime zal dienen. Hij is nu misschien geen begrip, maar als consigliere van een wetteloze president kan Russell Vought uiteindelijk een van de meest invloedrijke figuren in dit volgende hoofdstuk van de Amerikaanse geschiedenis zijn.