Maandag ondertekende de democraat Phil Murphy, de gouverneur van New Jersey, de Freedom to Read Act, die staatsscholen en openbare bibliotheken verbiedt om willekeurig boeken te verbieden. Het verbiedt schoolbesturen en openbare bibliotheken specifiek om “boeken uit te sluiten vanwege de oorsprong, achtergrond of opvattingen van het materiaal of de auteurs ervan”, wat veel conservatieve actoren de afgelopen drie jaar vaak hebben gedaan of geprobeerd hebben te doen.
Murphy noemde het een maatregel om ‘intellectuele vrijheid’ te beschermen en maakte in een verklaring duidelijk dat de wet een reactie is op censuur elders.
Door dit wetsvoorstel aan te nemen, sluit New Jersey zich aan bij de staten van Illinois, Maryland, Minnesota En Washington in het proactief dwarsbomen van conservatieve aanvallen op boeken die voornamelijk zijn geschreven door gekleurde auteurs en LGBTQ-auteurs. Hij noemt het een maatregel om ‘intellectuele vrijheid’ te beschermen, Murphy maakte dit duidelijk in een verklaring dat de wet een reactie is op censuur elders. ‘In het hele land hebben we pogingen gezien om de verhalen en ervaringen van anderen te onderdrukken en te censureren’, schreef hij, eraan toevoegend dat ‘er geen betere manier is voor onze kinderen om zich op de toekomst voor te bereiden dan door vrijuit te lezen.’ Hij vertelde het ook De geassocieerde pers dat deze wet “de antithese is van al deze boekenverbodsstaten die je ziet.”
Terwijl conservatieve politici een nooit eindigende oorlog voeren tegen iedereen genderbevestigende zorg voor transjongeren naar gezondheidszorg voor zwangere mensenProgressieven bevinden zich vaak in het defensief. Terwijl progressieven strijden om onze politieke mogelijkheden uit te breiden en repressieve wetgeving te onderdrukken, zouden wetten als de Freedom to Read Act van New Jersey een signaal moeten zijn voor wetgevers en gouverneurs in meer liberale staten dat het tijd is om aanstoot te nemen.
Progressieve wetgevers moeten niet blijven wachten tot conservatieve activisten hun volgende doelwit in hun cultuuroorlogen kiezen. In plaats daarvan zouden ze preventief kwetsbare bevolkingsgroepen en instellingen moeten beschermen, zoals New Jersey nu heeft gedaan. Of het nu gaat om het verankeren van abortusrechten, het verbieden van boekenverboden of het garanderen dat transgenders van alle leeftijden toegang hebben tot genderbevestigende zorg, liberale staten moeten zich ertoe verbinden hun conservatieve tegenhangers op agressieve wijze te slim af te zijn.
Wat de specifieke kenmerken van de wet van New Jersey betreft: er is niets nieuws aan het boekenverbod. De pelgrims verboden boeken. In de 19e eeuw waren er meerdere staten verbood de verspreiding van anti-slavernijpamfletten. De Comstock Act, aangenomen in 1873, verbiedt nog steeds dat ‘obscene’ of ‘immorele’ artikelen per post worden verzonden. Boekverboden zijn zo gebruikelijk dat de American Library Association heeft opgemerkt Week van de verboden boeken sinds 1982. Van enkele van ’s werelds meest gerespecteerde auteurs, waaronder William Shakespeare, Alice Walker en Toni Morrison, zijn hun werken verboden.
Ik ben een kind van de jaren negentig. Toen ik opgroeide, hielden mijn leraren op de basisschool en de middelbare school niet alleen verboden boeken in hun klaslokalen, maar moedigden ze ons ook aan om ze te lezen. Mijn leraar uit de vierde klas las ‚Harry Potter en de Steen der Wijzen‘ naar ons, hoewel het destijds werd uitgedaagd vanwege het bevorderen van ‘hekserij’. Mijn moeder gaf me een exemplaar van Judy Blume’s ‚Are You There God? Ik ben het, Margaret” toen ik in de zesde klas zat, hoewel het verboden is omdat het openhartig was over de puberteit en de menstruatie. We lezen ‚The Bluest Eye‘ van Toni Morrison” – verboden vanwege de weergave van seksueel misbruik van kinderen en ‘grafisch’ taalgebruik – in de negende klas. Bibliotheken in mijn omgeving toonden trots verboden boeken, en ik verslond er zoveel als ik kon.
Toen ik opgroeide, hielden mijn leraren op de basisschool en de middelbare school niet alleen verboden boeken in hun klaslokalen, maar moedigden ze ons ook aan om ze te lezen.
Echter, sinds 2022, de cultuur rond het verbieden van boeken is steeds venijniger geworden nu activistische groepen en hun schoothondjes-wetgevers bibliothecarissen en leraren met gevangenisstraf hebben bedreigd voor het lezen (of laten lezen van kinderen) van ‘controversiële titels’. In 2022 meldde de American Library Association dat dit wel het geval was bijna 2.600 boeken gericht op scholen en openbare bibliotheken, een nieuw record dat het aantal uitdagingen vanaf 2021 bijna verdubbelde. In 2023 steeg dat aantal naar 4.200 werken, en uit de definitieve cijfers zal waarschijnlijk blijken dat het in 2024 weer zal toenemen. De afgelopen twee jaar hebben wetgevers in 15 Staten, waaronder Florida en Texas, hebben wetsvoorstellen ingediend die bibliotheken en bibliothecarissen zouden straffen voor het dragen van ‘controversiële’ titels met de dreiging van het intrekken van de financiering of zelfs opsluiting.
Het is niet verrassend dat er een flagrante stijging is geweest in het aantal doelgerichte boeken dat is geschreven door auteurs uit gemarginaliseerde gemeenschappen. PEN America’s rapport over het boekverbod Tijdens het schooljaar 2023-2024 bleek dat veel boeken van gekleurde vrouwen voor het eerst op de jaarlijkse lijst verschenen, ook al waren er verschillende decennia eerder gepubliceerd. Niets hiervan is toevallig.
Door het lezen werd ik nieuwsgierig naar mezelf, naar mijn naasten en naar de wijdere wereld. Het verbieden van boeken is dus niet alleen een poging om te controleren wat kinderen lezen. Het is ook een manier om hun nieuwsgierigheid te onderdrukken en hun wereld kleiner te maken. Dat lijkt het uiteindelijke doel te zijn.
“Toegang tot diverse literaire bronnen is van fundamenteel belang voor het bevorderen van intellectuele groei en cultureel begrip”, zei Shavonda E. Sumter, parlementslid uit New Jersey, in een verklaring over de Freedom to Read Act. “We moeten dit recht beschermen en zorgen voor een eerlijke toegang tot diverse perspectieven. Deze rechten reiken verder dan de schooldeur en tot in onze openbare bibliotheken. We kunnen, mogen en zullen geen compromissen sluiten over een eerlijke toegang tot deze essentiële hulpbronnen.”
Toegang tot diverse literaire bronnen is van fundamenteel belang voor het bevorderen van intellectuele groei en cultureel begrip.
New Jersey-vergaderingsvrouw Shavonda E. Sumter
Openbare scholen en bibliotheken zijn omstreden terrein geworden, maar dat hoeft niet zo te zijn. Beide zijn cruciale instellingen die onschatbare hulpbronnen bieden aan kinderen van alle economische en raciale achtergronden, en dat is precies de reden waarom ze worden aangevallen. De conservatieve visie op Amerika omvat: beperkende mogelijkheden voor gekleurde kinderen, gehandicapte kinderen, kinderen met een laag inkomen En gender-nonconforme kinderen – en het richten op wat ze leren en wat ze lezen, verankert deze discriminatie alleen maar verder. In plaats van deze repressie als onze nieuwe realiteit te accepteren, moeten progressieven in machtsposities agressief zijn in het aanbieden van alternatieven.
Over de ‚Freedom to Read Act‘, zei Murphy tegen The Associated Press: ‚Ik ben ongelooflijk trots dat ik deze heb ondertekend, maar erken ook dat Amerika – en dit is weer een goed voorbeeld – een lappendekenland aan het worden is. Het maakt echt uit waar je woont.”
Het maakt wel uit waar we kunnen leven en hoe we kunnen zijn, en als liberalen willen benadrukken dat de staten die zij besturen de moeite waard zijn om naartoe te verhuizen en om in te leven, dan moeten ze beginnen met luid en trots te verklaren dat de vrijheid Lezen zonder gevolgen of inmenging is essentieel voor het opbouwen van de progressieve wereld die wij wensen, een wereld waarin geen enkel kind achterblijft.
