NATUURLIJK had Joe Biden gelijk toen hij zijn zoon gratie verleende

Ik geloof niet dat ik in de weken sinds de herverkiezing van Donald Trump een slechtere verzameling opnames heb gelezen dan de eindeloze reeks blanke columnisten en experts die zeuren over Joe Bidens gratie voor zijn zoon Hunter Biden. Het idee dat de ‘rechtsstaat’ op de een of andere manier wordt ondermijnd – in dit krankzinnige land dat zojuist een veroordeelde misdadiger heeft gekozen die heeft beloofd zijn politieke vijanden te vervolgen – door dit gewone gebruik van de buitengewone macht van het presidentiële pardon, is gewoon krankzinnig.

En toch is de brigade van institutionelen die met ineffectieve schrilheid hebben toegekeken hoe Trump met een voorhamer blijft hameren op het idee van een regering, diep verzonken in hun gevoelens over het pardon van Biden. Hier is de kop van De New Yorkervan Isaac Chotiner:

Biden’s gratie voor Hunter ondermijnt zijn nalatenschap verder
Door zijn zoon clementie te verlenen, plaatste de president zijn familie boven het Amerikaanse volk.

En dit is wat de doorgaans helderhoofdige mensen zijn Tom Nichols schreef De Atlantische Oceaan:

Het Hunter Biden-pardon is een strategische fout
Deze blunder zal de Democraten achtervolgen tijdens de volgende regering-Trump.

Het uitgangspunt van beide stukken, en van de vele, vele soortgelijke stukken, is dat het vergeven van de eigen familie inherent corrupt is. Belangrijker nog is dat de tegenstanders van Biden beweren dat zijn gebruik van het pardon voor Hunter op de een of andere manier de mythische “hoge grond” aan Trump overdraagt ​​en voor hem de weg vrijmaakt om de terroristen van 6 januari gratie te verlenen.

In wezen begaan deze experts dezelfde fout die de Amerikaanse media al minstens tien jaar plaagt: ze eisen dat de Democraten zich houden aan een reeks regels die de Republikeinen al lang hebben verworpen. En ik ben er moe van. Ik zal niet langer deelnemen aan het masturberende Kabuki-theater waarin wordt gedaan alsof er een objectieve reeks standaarden en normen bestaat waar sommige politieke actoren zich aan moeten houden, terwijl anderen vrij zijn om deze te negeren.

Voor het geval je het nog niet gemerkt had: er zijn geen “regels” – zeker niet meer. Er is alleen maar macht. Op dit moment heeft Biden het, en hij heeft het gebruikt. Had hij het de afgelopen vier jaar maar wat vaker gebruikt, in plaats van het grootste deel van die tijd te besteden aan het ‘herstellen’ van standaarden en normen die Trump had vernietigd.

Trump zal binnenkort alle macht hebben, en we hoeven niet te raden hoe hij de gratiemacht zal gebruiken, want hij is al gebruikt het voor zijn eigen, corrupte doeleinden. Weet je wat “erger” en corrupter is dan het vergeven van je familieleden? Vergeef uw criminele medesamenzweerders. Dat is wat Trump deed. Hier is de lijst van de gratie van Trump vanaf zijn eerste termijn. Het omvat zijn voormalige nationale veiligheidsadviseur Michael Flynn, die voor Trump loog tegen de FBI; voormalig adviseur buitenlands beleid George Papadopoulos, die voor Trump loog in het Robert Mueller-onderzoek; advocaat Alex Van Der Zwaan, die tegen Mueller loog; vuile bedrieger Roger Stone, die letterlijk met getuigen knoeide; en Trumps voormalige campagneleider Paul Manafort, die betrokken was bij een internationale samenzwering om de rechtsgang te belemmeren en belastingfraude te plegen.

Ik ben nog niet klaar. Wil je wat familiegratie? Hoe zit het toen Trump Charles Kushner gratie verleende, de vader van de echtgenoot van zijn dochter, die was veroordeeld op 16 aanklachten wegens fraude en valse verklaringen en represailles tegen getuigen? (Trump heeft Kushner trouwens net uitgekozen als zijn ambassadeur in Frankrijk.)

En we weten allemaal dat Trump zijn kinderen zonder enige aarzeling gratie zou hebben verleend als een van hen daadwerkelijk was vervolgd voor misdaden. Maar Bob Mueller, die zich aan het oude wetboek hield, weigerde dit te doen, en Merrick Garland verkoos zich vier jaar lang onder zijn bureau te verstoppen in plaats van zijn werk te doen, zodat Trump nooit de kans kreeg.

Nogmaals, dit zijn slechts enkele van de mensen die Trump heeft al vergeven. Maar de institutionelen willen mij dat vertellen nu hij “ongeremd” zal zijn in zijn gebruik van de gratiemacht omdat Biden zijn eigen zoon gratie verleende? Of dat hij op de een of andere manier bang was om de opstandelingen van 6 januari gratie te verlenen vóór dit alles? Gelooft iemand dat eigenlijk?

Trump gaat doen wat hij gaat doen – er is geen institutionele conventie die hem tegenhoudt, en hoe eerder mensen dat door hun dikke schedels krijgen, hoe beter het niveau van het discours in dit stomme land zal zijn. Het probleem waar ik me zorgen over zou moeten maken, is dat de Democraten een kortstondig hoog standpunt hebben verlaten dat hen in staat zou hebben gesteld bezwaar te maken tegen de gratie van Trump aan terroristen. Wie zijn deze mensen die denken dat zeuren vanuit een iets hogere positie effectiever is in het in toom houden van de ruwe politieke en militaire macht? Denken ze ook dat er magische beren bestaan ​​die regenbogen schijten en dat we autoritaire regimes kunnen overwinnen met de kracht van vriendschap?

Als institutionelen echt een institutionele oplossing voor het probleem zouden willen hebben, dan heb ik er één: de gratiemacht is anachronistische onzin en zou uit de grondwet geschrapt moeten worden.

Sprekend als iemand die een redelijk begrip heeft van hoe een rechtssysteem gebaseerd op gelijkheid onder de wet en een eerlijk proces (wat helemaal niet het soort rechtssysteem is dat we in dit land hebben) zou kunnen werken, is het gewoon antithetisch aan de beginselen van de rechtsstaat om één persoon te hebben die in een opwelling en met een handtekening het hele rechtssysteem kan kortsluiten. Presidenten (en gouverneurs) niet zou moeten hebben de macht om overtuigingen op basis van hun gevoelens ongedaan te maken. Als het rechtssysteem het bij het verkeerde eind heeft (zoals altijd), moet er een proces zijn dat vrijelijk en in gelijke mate beschikbaar is voor iedereen om veroordelingen ongedaan te maken, zonder dat speciale toegang nodig is tot de gedachtebubbels van de machtigste politieke figuur van het land. . Voor zover het systeem niet goed genoeg is, moet het beter worden gemaakt. Misschien moeten we iets nuttigs doen, zoals het federaal financieren van het Innocence Project, en tegelijkertijd de gratiemacht afschaffen?

Als de institutionelen een beweging willen starten om de grondwet te wijzigen en de macht van het presidentiële pardon af te schaffen, zal ik daar bij hen zijn. Als ze in plaats daarvan alleen maar willen klagen wanneer een Democraat hun macht maximaal gebruikt, terwijl de Republikeinen de hele tijd de volle omvang van hun macht gebruiken, kunnen ze mij volledig missen met dat zelfvernietigende argument.

Natuurlijk gebruikt Biden zijn gratiemacht niet echt ‘maximaal’, en dat is de basis daarvoor kritiek van links. Ze beweren dat Biden veel breder gratie zou moeten verlenen als een manier om enkele van de miljoenen mensen te helpen die onrecht is aangedaan door ons strafrechtsysteem, maar niet het voordeel hebben het DNA van de president te delen.

Ik sta sympathiek tegenover dat argument, maar meer dan dat Biden zijn gratiemacht gebruikte om gunsten en prijzen uit te delen aan degenen die hij waardig acht, had ik liever gehad dat hij de uitvoerende macht van de regering had gebruikt, in overleg met de wetgevende macht, om daadwerkelijk hervormen het strafrechtsysteem dat zoveel schade aanricht. Maar Biden deed dat niet. Het Congres deed dat niet, gedurende de korte twee jaar dat de Democraten beide kamers controleerden. Biden vragen om het strafrechtsysteem te hervormen door gebruik te maken van zijn gratiebevoegdheid, terwijl hij er niet in slaagde het te hervormen door gebruik te maken van al zijn andere presidentiële bevoegdheden, lijkt vreemd en nutteloos.

Biden is geen hervormer van het strafrecht, en dat is hij ook nooit geweest. Dit is de man die de beruchte misdaadwet uit 1994 schreef schreeuwde“Financier de politie!” op zijn State of the Union-toespraak, tenslotte. Iets Biden heeft altijd geweest, is echter een liefhebbende vader. Zelfs als je denkt dat Biden zijn ambt heeft vernederd door zijn zoon gratie te verlenen, ken ik geen ouders die niet precies hetzelfde zouden doen. Dat geldt des te meer in deze situatie, waarin Hunter Biden alleen maar werd vervolgd en lastiggevallen omdat hij is de zoon van een president. Als mijn kind vervolgd zou worden vanwege mijn baan, en ik zou het kunnen laten stoppen, zou ik het sneller doen dan Eddard Stark die Joffrey Lanni-err-Baratheon publiekelijk zou verkondigen als de ware. Heer van de Zeven Koninkrijken.

Mensen moeten ophouden met van de Democraten te vragen om andere regels te hanteren dan de Republikeinen, en ze moeten zeker ophouden met van Biden te vragen een slechtere vader te zijn dan wij in zijn situatie zouden zijn.

Dit is een goede vergeving. De gratie van Trump was slecht en zal dat opnieuw zijn. Als u het verschil niet kunt zien tussen het vergeven van uw zoon die werd vervolgd vanwege uw werk, en het vergeven van uw criminele medesamenzweerders of het vergeven van terroristen die op uw verzoek het Capitool hebben aangevallen, moet u uw hoofd uit uw reet halen.