Stel je een driegangenmenu voor, uitgesmeerd op een rijkelijk gedekte tafel – hoe uitbundig ze ook zijn – van top tot teen gedecoreerd met zachte servetten en kaarsen die een warm licht door de eetkamer laten schijnen; gesprek is er in overvloed. Hoe verrukkelijk het ook is, het middelpunt van de maaltijd is niet het eten zelf, maar het delicate bestek dat aan de zijkant van je bord ligt en wordt versierd met ingewikkeld gedraaide strikken aan de onderkant van elke vork, mes en lepel. Ook de kandelaars zijn uitgehouwen in kokette zilveren strikken. Elk stuk bestek en kandelaar is doordrenkt van een tederheid die wordt geserveerd in de vorm van reflecterend zilverwerk. Je zou kunnen aannemen dat dit het soort antiek is waar je naar moet kijken en niet moet aanraken, maar nee – dit zijn de etherische werken van Leo Costelloede Australisch-Ierse juwelier en kunstenaar die een decoratieve wereld van vrouwelijkheid ondermijnt als een manier om hun eigen queer-identiteit te verkennen.
Op het eerste gezicht zou Costelloe’s werk gezien kunnen worden als een bijproduct van de gigantische trend die alles draait om hypervrouwelijk en coquette, maar dit is zeker niet hun eerste uitstapje in de wereld van linten. De creatieveling verhuisde op 19-jarige leeftijd naar Londen om sieraden te studeren aan Central Saint Martins – nadat ze waren opgegroeid in de buitenwijken van Canberra, Sydney en Perth – waar ze zich in de bruisende queer-scene van Oost-Londen doken. Hier werkte Costelloe samen Simone Gooch als bloemist tijdens mijn studie aan CSM, wat op natuurlijke wijze bijdroeg aan hun sculpturale ontwerpesthetiek.
Met als doel hun klanten het gevoel te geven “Als een ster!”, zoals Costelloe verkondigt, overgieten ze poppen, halskettingen, tiara’s en bestek met zilver en sierlijke strikken. Denk aan poppen uit de jaren dertig die net zo goed uit een horrorfilm kunnen komen, of tiara’s gemaakt van prikkeldraad en zilveren linten. Costelloe bouwt dit intieme ontwerpvocabulaire op terwijl ze zilverwerk omhullen met linten, bloemen en alles wat sinister breekbaar is.
Te midden hiervan heeft Costelloe het afgelopen jaar hun artistieke tendensen geïnitieerd met een scala aan tentoonstellingen en films. Bij Neven-galerij, hun Speciale dag tentoonstelling probeerde de stijlfiguren en tradities die binnen bruiloften bestaan te ontleden. Een concept dat, voor Costelloe, het resultaat is van maatschappelijke druk, georkestreerd als een middel om vrouwelijke stereotypen te bestendigen. Gebruikmakend van de vrouwelijke iconografie als spiegel in Costelloe’s eigen intieme relatie met hun steeds evoluerende queer-identiteit, gingen de juwelier en kunstenaar met ons zitten om de inspiraties achter hun metaalwaren te onthullen; één prikkeldraadboog tegelijk.
“Sterling zilveren strikkandelaars” 2023, sterling zilver; “Gebreid fijn zilver en zijden lint” 2023, Fijn zilver en zijde; “Party Crown” 2023, Sterling zilver, Rookkwarts en zijde; “Kleine bestekset” 2024 Sterling zilver, zirkonia, parels; “Sterling zilveren strikketting” 2024, Sterling zilver
Over hun ontwerptaal
Ik maak veel werk dat ik niet noodzakelijkerwijs zou delen, omdat ik me er onzeker over voel of omdat ik besloot dat het mislukt is, of dat het nog niet af is/niet begonnen is. Het definiëren van een bepaalde ontwerpesthetiek is dus moeilijk omdat ik het gevoel heb dat dingen altijd veranderen. Ik zou graag willen denken dat het meer een kwestie van smaak is dan een bepaalde esthetiek. Er zijn wel bepaalde motieven die mensen volgens mij associëren met het werk, maar ik zou geen ontwerpesthetiek willen definiëren die gebaseerd is op een onvolledig oeuvre. Ik denk dat het maken van werk mij helpt te begrijpen dat sommige van mijn werken meer sculpturaal zijn. Mijn algemene regel is dat alles voor het lichaam er net zo mooi uit moet zien als aan. Kledingstukken moeten net zo decoratief zijn op het dressoir of in de kledingkast als op het lichaam. Ik geloof daar sterk in. Ik heb dingen die ik nooit zou willen dragen, maar ik vind ze leuk om naar te kijken, aan de muur te hangen of op het dressoir te zitten.
Over hun opvoeding en de impact ervan op hun werk
Ik zou graag willen denken dat ik besta in mijn werk, ik denk dat veel goed werk gaat over het naar buiten slepen van stukjes van jezelf en ervoor zorgen dat mensen ze begrijpen, dus als het werk voelt alsof het verbonden is met mijn eigen jeugd, doet het misschien wat het zou moeten? Maar ik denk niet dat ik een werk heb gemaakt dat gebaseerd is op mijn jeugd. Misschien wat werk gebaseerd op enkele liminale fasen van mijn leven. Ik beschouw strikken en poppen niet echt als bijzonder infantiel, ik denk dat die associaties patriarchaal zijn. Ik ben opgegroeid in overheidswoningen op het platteland van Canberra en later verhuisden we naar de buitenwijken. Een groot deel van deze tijd was turbulent en achteraf gezien moeilijk te begrijpen.
Vork getoond als onderdeel van “glamorous diner date in Los Angeles (met mijn baby)”, “General Assembly Gallery London” 2023, Sterling zilver en mensenhaar; “heavy duty Gemengde strikketting” 2024, Sterling zilver; “ketting van sterling zilver en zijden lint” 2022, Zijde, sterling zilver; “iets ouds, iets nieuws, iets geleend, iets blauws” Getoond in “Neven Gallery” 2024, Sterling zilver, zijde, parel, Foto met dank aan Dominique Cro
Over hun tijd bij Central Saint Martins
Ik denk dat studeren mij veel heeft geaard, een meer gedisciplineerde maker van mij heeft gemaakt en mij heeft geholpen mijn stem te vinden. Het heeft me beziggehouden met nieuwe materialen en ik heb een aantal mensen ontmoet die mijn begrip van mezelf en de manier waarop ik wil communiceren echt hebben beïnvloed. Schokkend, lol, ik ben niet echt een grote fan van sieraden. Ik vind het nogal luchtig, maar ik ben geïnteresseerd in sentimentaliteit, objecten en materialen, motieven en betekenissen, schoonheid en sieraden kunnen een geweldig voertuig zijn om die dingen te verkennen.
Over hun creatieve proces
Ik behandel het graag allemaal als één output, ik ben alleen aan het uitzoeken wat de beste manier is om die output tot uitdrukking te brengen. Ik wil niet te afhankelijk worden van een bepaalde techniek, want dat wordt saai en het voelt alsof ik mezelf herhaal, maar ik moet ook geld verdienen en ik moet werken volgens de instructies enz., dus ik merk dat ik veel van de dingen doe hetzelfde, maar dat is kunst en commercie en misschien zal het niet voor altijd zo blijven. Het hangt af van het stuk, ik gebruik veel zilversmeedtechnieken met het metaalwerk met de hand bouwen, smeden enz. Minimaal gieten om eerlijk te zijn. Het haarwerk is gewoon een terughoudende vaardigheid die ik in mijn showgirl-tijd heb onthouden bij het stylen van pruiken, er komt wat naaien en breien bij kijken en ook fotografie. Ik denk dat ik nog steeds aan mijn kenmerkende ontwerpen werk – ik vind het idee van een kenmerkende look wel leuk, het klinkt glamoureus.
Over de invloed van online cultuur in hun ontwerpen
Ik hou van internet, ik ben ermee opgegroeid en het was zo integraal voor mijn groei als tiener. Ik weet dat het slecht is, maar het heeft me echt verbonden met zoveel geweldige mensen en dingen. Ik hou van tiktok en Instagram. Ik hou ervan hoe sociale media alles plat maken, dus ik geniet van de eenvoud ervan. Ik bedoel natuurlijk dat het niet hetzelfde is als het echte leven, maar ik denk dat internet leuk is. Als dat niet zo is, probeer ik het niet te laten dicteren. Maar ik denk dat ik een voldoende sterk zelfgevoel heb en grip heb op het werk dat ik maak, dus ik maak me er op dit moment niet al te veel zorgen over.
“Iets ouds, iets nieuws, iets geleend, iets blauws” getoond in “Neven Gallery” 2024, foto met dank aan Dominique Cro, “Ik wou dat je hier ook woonde”, 2023, Zijden lint, sterling zilver, Roos, “Kupfer Gallery London ”, Foto met dank aan Peter Otto
Over de relatie tussen hun esthetische en persoonlijke stijl
Ik ben veel minder goed in elkaar dan veel van mijn werk, het is iets waar ik weer in probeer te komen, ik denk dat ik dat vroeger deed, maar ik besteed zo veel van mijn tijd aan werken, dus er is niet veel ruimte om me aan te kleden en ik ben altijd pisarm, als ik nieuwe schoenen of materialen moet kopen, koop ik altijd eerst de materialen. Tegenwoordig steel ik veel kleding van mijn vriend en knip ik de zomen van trainingsbroeken graag in driehoeken in piratenstijl. Vroeger droeg ik schattige linten om mijn nek en maakte ik prachtige eyeliner-looks, maar de laatste tijd heb ik het te druk. Ik heb echter mijn fantastische assistenten Erin en Winnie meegenomen om onze nagels te laten doen voor ons kerstfeest en ik hou ervan om kleine klauwen te hebben. Dus misschien ligt er een meer glamoureuze toekomst in het verschiet.
Over hun op maat gemaakte bestekontwerpen
Voor mij denk ik dat het bij bestek veel draait om spelen met decoratie en functie. Ik hou ervan dat het werk verschillende contexten doordringt en ik raak opgewonden als dingen moeilijk te plaatsen zijn. Ik denk dat bestek historisch complex is en het voelt spannend om er iets overspannen van te maken in combinatie met deze historische complexiteit. Ik hou ook wel van het idee van zilver en robijnen die in erwten- en hamsoep bungelen.
Over de toekomst van Leo Costelloe
Ik werk aan twee nieuwe oeuvres die ik volgend jaar zal laten zien, en aan een nieuwe sieradencollectie die hopelijk volgend voorjaar klaar zal zijn, als alles volgens plan verloopt.
