We gaan een gevaarlijk moment binnen voor onze collectieve toekomst, en nu we het volgende Trump-tijdperk binnengaan, zullen we alles wat we kunnen van elkaar moeten leren om te overleven. Zoals Strangio heeft gedaan geschrevenhebben cis-vrouwen veel te leren van transgenders, die decennia lang hebben geleerd hoe ze zelf medicijnen moeten toedienen en hoe ze openlijk vijandige medische instellingen kunnen besturen, zowel binnen als buiten de wet. Bovendien hebben veel transgenders abortussen nodig. Het herkennen van deze verbanden en het organiseren eromheen verzwakt onze zaak niet. De beweging voor lichamelijke autonomie is sterker als zij de reikwijdte weerspiegelt van degenen die zij probeert te verdedigen.
Als we er niet in slagen deze gedeelde visie te verwoorden, zijn we kwetsbaar, zoals blijkt uit recente democratische misstappen, zoals het nalaten om de rechten van transgenders te bespreken wanneer we tijdens de campagne pleiten voor “lichamelijke vrijheid” of beloven dat mensen zou niet sterven in ziekenhuiskamers proberen toegang te krijgen tot abortussen – maar dat niet alle mensen hebben het mensenrecht om een volledig, vrij en bevrijdend leven te leiden. In plaats van een gedurfde visie voor de toekomst te presenteren, heeft de partij zich verdubbeld in het sturen van wapens naar Israël, een wreed immigratiebeleid en een volmondige steun aan fracking. Ondertussen blijft de publieke steun voor progressieve waarden robuust: 60% van de Amerikanen steunt de bescherming van transgenders tegen discriminatie, en de meesten zijn tegen overheidsverboden op genderbevestigende zorg voor minderjarigen, blijkt uit recente onderzoeken van Pew-onderzoek En Gallup.
Er bestaat publieke steun, maar we moeten diepere vormen van politieke moed en solidariteit in de praktijk brengen. In plaats van te capituleren voor rechts en de meest kwetsbaren onder ons in de steek te laten, kunnen we een alomvattende visie op de wereld eisen die bescherming biedt iedereen. Universele gezondheidszorg is dat bijvoorbeeld wel alom populair en zou miljoenen levens materieel verbeteren terwijl het garanderen van toegang tot genderbevestigende zorg en abortus. Volgens een Pew studie63% van de Amerikanen is van mening dat de federale overheid de verantwoordelijkheid heeft om gezondheidszorg voor iedereen te bieden. Een robuuste verdediging van lichamelijke autonomie is niet alleen moreel juist. Het is politiek onderlegd. Universele gezondheidszorg zou ook Amerikanen met reeds bestaande aandoeningen beschermen, die de premies zouden kunnen zien stijgen als de nieuwe regering-Trump de Affordable Care Act intrekt. Dit gaat niet alleen over transjongeren of mensen die op zoek zijn naar abortus; deze gevechten vormen een bredere visie op een wereld waarin iedereen, ongeacht geslacht of omstandigheden, beslissingen kan nemen over zijn eigen leven. Het beperken van de rechten van één groep vormt uiteindelijk de basis voor het beperken van die van iedereen. Het verdedigen van het recht van één groep om beslissingen te nemen over hun eigen lichaam verdedigt ons allemaal.
Om te beginnen is het minste wat we kunnen doen, voor elkaar opkomen. Vandaag zullen activisten zich buiten het Hooggerechtshof verzamelen tijdens mondelinge pleidooien voor VS versus Skrmetti en maak duidelijk dat de strijd voor lichamelijke autonomie niet verdeeld kan worden. “De rechtbanken opereren niet in een vacuüm. Sociale bewegingen hebben invloed op de manier waarop beslissingen worden genomen”, schrijft journalist Cora Currier. Om een oud gezegde te parafraseren: de beste tijd om de strijd voor trans- en reproductieve rechten met elkaar te verbinden was tientallen jaren geleden. Het op een na beste moment is nu.
Haal het beste uit wat vreemd is. Meld u aan voor Hen's wekelijkse nieuwsbrief hier.
