Decennia lang Digimon heeft in de schaduw geleefd van Pokemondie nooit helemaal dezelfde bekendheid verwierf, zowel in videogames als in animatie. Maar dat is eerlijk gezegd prima, omdat het Digimon in staat stelt zijn werken op een heel andere manier te benaderen – een aanpak die vaker wel dan niet ongelooflijk experimenteel aanvoelt. Digimon overleeft is het soort spel dat je simpelweg nooit bij Pokémon zou zien: een duistere en serieuze kijk op de franchise die er bovendien in slaagt een aantal leuke tactische gevechten te combineren. Het is een van de meest fascinerende Digimon-spellen die je ooit zult spelen, en het is gemakkelijker dan ooit om eraan te beginnen, dankzij de toevoeging aan PlayStation Plus.
Digimon overleeft begint net als elk ander deel in de serie, met een groep middelbare scholieren die tijdens de voorjaarsvakantie op een buitenschools activiteitenkamp gaan. Je speelt voornamelijk als Takuma Momozuka, een eigenzinnige jonge jongen die het beste uit zijn schoolreisje probeert te halen en goed overweg kan met de tien andere studenten daar, inclusief zijn vrienden. Op een dag besluit de groep een tempel te onderzoeken die is gewijd aan de zogenaamde Beestgoden, en ontmoet ze een mysterieuze man die alleen bekend staat als de Professor. Enkele seconden later wordt de groep aangevallen door de wrede Digimon, terwijl vriendelijkere wezens hen komen redden.
Het woord 'Overleven' in de naam van het spel is vrij letterlijk: dit is een spel dat puur uit is op overleven. Digimon overleeft geeft spelers keuzevrijheid, en afhankelijk van de keuzes die je maakt, kunnen meerdere hoofdpersonen omkomen. In feite is het zeer onwaarschijnlijk dat je iedereen tijdens je eerste playthrough in leven zult houden, wat betekent dat je het een paar keer moet doorlopen om te zien hoe alles zich afspeelt en om het algemene verhaal samen te voegen.
Maar dat verhaal is de drijvende kracht achter het doorspelen Overlevenen het is een veel donkerdere versie van Digimon die echt naar een aantal verrassende plaatsen gaat.
Overleven is niet bang om meteen in heel moeilijk materiaal te duiken – praten over het omgaan met trauma en verdriet, de aard van vriendschap en wederzijdse afhankelijkheid, en de gevolgen die keuzes hebben in ons leven. Het is een boeiend verhaal dat de inzet torenhoog stelt en er meestal in slaagt om het waar te maken – ook al kan het tempo soms wat muf worden. Maar hoe geweldig het verhaal van de game ook is, het is belangrijk om over de algehele gameplay-structuur te praten. Ik noemde het eerder een strategiespel, en dat is waar, maar waarschijnlijk niet op de manier zoals jij denkt.
Overleven heeft solide tactische gevechten, maar dit is duidelijk niet de focus van het spel.
Bandai Namco
Terwijl Digimon overleeft technisch gezien in het strategiegenre valt, neemt het gevecht waarschijnlijk ongeveer 25 procent van de ervaring in beslag. Voor alle doeleinden, Digimon overleeft is een visuele roman met strategie-elementen. Dit is een spel met veel tekst en een verhaal, en het belangrijkste wat je doet is dat verhaal doorlezen, beslissingen nemen en locaties verkennen vanuit het perspectief van de eerste persoon.
Jezelf onderdompelen in de wereld en karakters van Overleven is helemaal het punt, en de tactische gevechten zijn er om de inzet van het verhaal en je banden met je Digimon-metgezellen te accentueren.
Overleef De kleurrijke esthetiek verbergt op bedrieglijke wijze enkele van zijn duistere en ronduit gruwelijke wendingen.
Bandai Namco
De strijd is niet slecht; het is een perfect competente tactische RPG die niet echt iets nieuws doet. Jij en het vijandelijke team wisselen elkaar af, en je hebt een groot aantal verschillende karakters met verschillende sterke punten en vaardigheden. Wat echter interessant is, is dat je verhaalkeuzes van invloed kunnen zijn op hoe je Digimon evolueert, wat betekent dat je teamsamenstelling enorm kan variëren, afhankelijk van hoe je het verhaal doorloopt.
Digimon overleeft is niet het meest strategisch uitdagende spel dat er is, maar het is een fenomenaal verhaal dat je tegelijkertijd tactisch kan irriteren. Het is een onbezonnen, gedurfde en ambitieuze kijk op de langlopende serie die laat zien hoeveel potentiële series voor het verzamelen van wezens kunnen hebben met meer volwassen thema's. Het is op zijn minst een verfrissende verandering van tempo.
