In de periode van vier jaar tussen MadMax2 En Voorbij Thunderdome, niet één, maar twee post-apocalyptische actievoerders die duidelijk dank verschuldigd waren aan de beroemdste road warrior van Australië, werden vrijgelaten. Ze zijn allebei gemaakt door de Italiaanse exploitatiemaestro Joe D'Amato, die nooit een kans liet liggen om een succesvolle hit te scoren. Slechts zes maanden nadat de Big Apple in een nucleaire woestenij was veranderd Eindspelde man met vele pseudoniemen voorzag een toekomst waarin de Lone Star State overspoeld zou worden door maniakale misdadigers, gekleed alsof ze zojuist uit een BDSM-club waren gekomen. Die film zou de titel dragen Texaanse gladiatoren 2020.
Texaanse gladiatoren 2020 maakte deel uit van een golf van soortgelijke cash-ins die begin jaren '80 de VHS-koopjesbakken overspoelden. D'Amato, die pas aan boord kwam Texaanse gladiatoren Toen scenarioschrijver/co-regisseur George Eastman al snel ontdekte dat actiescènes niet zijn sterkste kant waren, gaf hij toe dat de film met een cynische reden in gedachten was gemaakt. „Ik heb deze vreselijke films alleen om financiële redenen geschreven… er is helemaal geen poging tot originaliteit gedaan“, later Eastman gezegd.
Maar hoewel je niet kunt discussiëren over het gebrek aan filmische kwaliteit of innovatie, levert de film met de verwarrende titel (hij heeft niets te maken met gladiatoren! Hij werd gefilmd in Rome!) grotendeels zijn vruchten af als het gaat om niet veeleisende, vermakelijke schlock.
Texaanse gladiatoren 2020 verspilt zeker geen tijd met het zetten van de schaamteloos losgeslagen toon. Een maniakale bende begint een klooster binnen te vallen in de openingstitels, gaat vervolgens over tot het kruisigen van een priester, het seksueel misbruiken van een non en het veroorzaken van een andere die met afgrijzen haar eigen keel doorsnijdt in haar plaats van aanbidding die nu lijkt op Satans hol. De film legt nooit uit hoe de mensheid zo verwilderd is geworden – maar waarom zou je je dan druk maken over het verhaal als je talloze hoofden hebt om eraf te blazen?
De samenleving is in een zodanige staat van degradatie terechtgekomen dat zelfs een van de burgerwachthelden die bekend staat als The Rangers, van wie gezegd moet worden dat ze hun tijd afwachten om te hulp te komen, snel overgaat naar de duistere kant wanneer hij wordt geconfronteerd met een van de vele , veel blootliggende borsten. Gelukkig wordt Catch Dog (Daniel Stephen) ervan weerhouden om op zijn impulsen te reageren door de rest van zijn bende – inclusief Halakron (Peter Hooten), Red Wolfe (Al Yamanouchi) en hoofdrolspeler Nisus (D’Amato-vaste klant Al Cliver) – en verbannen naar de vijand.
Vijf jaar later zijn Nisus en de vrouw die hij hielp redden, Maida (Sabrina Siani), nu ouders van een jong meisje en wonen ze in een industriële nederzetting genaamd Free Town. Natuurlijk wordt hun vreedzame bestaan verstoord wanneer Catch Dog en zijn mede ontbloot bovenlijf, fietsende handlangers van hun totalitaire leider de opdracht krijgen de energiebronnen van het gebied te stelen. En op alle mogelijke manieren.
The Black One (Donal O'Brien) is het soort boe-gesis-slechterik die je zou verwachten van zo'n kaal verhaal. Hij lacht als een Hammer Horror-schurk en hij spuugt zijn fascistische retoriek uit als een dollarwinkel Hitler. Toch is hij ongetwijfeld effectief: halverwege heeft hij elke overlevende man aan het werk gezet in de uraniummijn (uiteraard zonder shirt aan), elke vrouw verkocht aan de bar en, het meest schokkende van allemaal, de held vermoord.
Ja, in een gedurfde zet die ondergaat Texaanse gladiatoren 2020 afgezien van de meeste van zijn soortgenoten Gekke Max Na knock-offs wordt Nisus al na 35 minuten dodelijk neergeschoten (ongepast, op het geluid van een vrolijke synth-score) door de gemaskerde mannen van The Black One. Natuurlijk was feminisme nog steeds een onbekende term in de exploitatiecinema van de jaren 80, en dus: Terwijl Maida de dame in nood moet blijven spelen, krijgt de goede oude Halakron de taak om de dag te redden. Nou ja, hij en een nogal problematische inheemse stam, tenminste.
De Rangers bewijzen opnieuw dat het begin van de jaren 80 een heel andere tijd was en vinden onwaarschijnlijke bondgenoten in een groep pijlzwaaiende krijgers die overduidelijk Italiaanse mannen zijn die niet overtuigend cosplayen als Native Americans. Het is zelfs nog opvallender dan het verkeerd gespelde gevaarsbord 'Explosief'.
De film wordt iets progressiever in de richting van de shoot-em-up-finale. Een moeder van middelbare leeftijd (de enige vrouw op de foto die uiteraard niet schaars gekleed is) mag bloedige wraak nemen op de Neanderthaler die haar zoon zowel heeft verkracht als vermoord. En hoewel haar pistool aanvankelijk op het cruciale moment vastloopt, levert Maida uiteindelijk het dodelijke schot af aan de lafhartige Catch Dog.
Maar iedereen die heeft gewacht om te kijken Texaanse gladiatoren 2020 in ultrahoge definitie zal waarschijnlijk niet teleurgesteld worden door het duidelijk niet-pc-karakter ervan. De 4K-restauratie, die uiteindelijk deze maand voor het eerst op het format wordt uitgebracht, stelt exploitation-fans in staat te genieten van al het “grafische geweld, de ongebreidelde naaktheid… en de wetteloze Lone Star-verdorvenheid” die trots in de marketing wordt beloofd. Bovendien dragen archiefinterviews met D'Amato, Cliver en assistent-regisseur Michelle Soavi bij aan de mythologie van de B-film, terwijl je dankzij de begeleidende cd nu vanuit het comfort van je eigen duinbuggy kunt meeneuriën met de anachronistische soundtrack van Carlo Maria Cordio.
Het is natuurlijk onwaarschijnlijk dat Eastman een exemplaar zal kopen. Maar terwijl Texaanse gladiatoren 2020 was onvermijdelijk geen partij voor de door Tina Turner geassisteerde comeback die twee jaar later volgde (waarin wel gladiatoren te zien waren), het blijft een van de Gekke Max's meest plezierige trashy ripoffs.