HoofdafbeeldingProjectwaterFotografie door Jamie Hawkesworth
Of het nu uit de lucht komt donderen, uit lekkende kranen druppelt, of elk gebouw vaag vochtig achterlaat, soms kan water in Groot-Brittannië een beetje te alomtegenwoordig aanvoelen. Sterker nog, de meeste Britten zouden je waarschijnlijk vertellen dat ze het grootste deel van hun dag proberen de regen te vermijden, in plaats van het te omarmen. Maar voor Cecilia Byrnewater is een kostbare hulpbron die gevierd moet worden. Haar enthousiasme voor het spul bracht haar er zelfs toe Endless Rhythm op te richten, een bedrijf dat waterzuiverende keramische vaten produceert.
Getiteld Projectwaterhaar aanstaande tentoonstelling in Dover Street-markt London toont haar schepen en een reeks afbeeldingen van haar partner, kunstenaar en modefotograaf Jamie Hawkesworthdie de waarde van water benadrukken. Om zelfs de chagrijnigste, doorweekte Brit een pauze te geven: alle opbrengsten van de printverkoop gaan naar The Cycle, dat duurzame water-, sanitaire voorzieningen en hygiënediensten biedt, evenals voorlichting over menstruatiegezondheid aan vrouwen en meisjes in India.
“Die waardering voor water en het element van teruggeven voelde altijd alsof het van nature ingebed moest zijn in de cultuur van Endless Rhythm, omdat water draait om nemen en geven”, legt Byrne uit, wiens tien jaar lange fascinatie voor water werd bevestigd. van haar tijd op een biologisch-dynamische boerderij. Daar werd ze blootgesteld aan de ideeën van de Oostenrijkse filosoof en grondlegger van de antroposofie Rudolf Steiner, die de manier waarop ze naar water keek voorgoed veranderden.
“Ze hadden deze biodynamische praktijk, waarbij ze regenwater in een vat verzamelen en het veertig minuten lang in de ene richting laten ronddraaien, wat orde is, en dan in de andere richting, wat chaos is,” zei Byrne. “Vervolgens spuit je dat water over alle gewassen en het zorgt voor een heel goede sfeer, dit water beschermt ze en helpt ze bloeien. Ik raakte geobsedeerd door dit water door alle dingen die ik meenam uit mijn ervaring in de biologisch-dynamische landbouw.”
Byrne geeft luchtig toe dat het allemaal in een “woo-woo” kan uitmonden. Toen ze in een onderzoekskonijnenhol terechtkwam, werd ze aanvankelijk geconfronteerd met een overvloed aan esoterische New Age-mystiek die wankelde in het fantastische. Maar toen ontdekte ze het werk van bio-ingenieur Gerald Pollack, die een vierde fase van water documenteerde, en de Oostenrijkse boswetenschapper Viktor Schauberger, die waterzuiveringssystemen ontwikkelde. Hun wetenschappelijke bevindingen ondersteunden haar nieuwsgierigheid naar de structuur van water. Water is tenslotte een geleider van elektriciteit – wie zegt dat het niet ook metafysische energie kan opnemen?
Endless Rhythm was het eindresultaat van haar bevindingen. Met de hand gegooid en gegoten keramiek geglazuurd in stoffig roze, mosterdgeel en oceaanblauw maakt gebruik van de zwaartekracht om water door houtskool en mineralen te filteren, waardoor het wordt gedestilleerd tot een zuiverdere vorm. Hawkesworth zegt dat hij geen expert op het gebied van waterfiltratie is. “Mijn betrokkenheid bij Endless River is dat ik slechts een paar ogen ben. Als Cecilia ooit mijn mening wil, geef ik die aan haar – maar alleen als zij die wil”, lachte de fotograaf. Maar toen Byrne hem vroeg om deel te nemen aan de tentoonstelling, leken de beelden die hij maakte in Kasjmir, India, perfect te passen.
Door zijn warme, gaasachtige lens vangen de acht beelden twee jongens op die plastic waterflessen uit het Dalmeer vissen. Terwijl hij rond het meer roeide, kwam Hawkesworth de jongens tegen en vroeg of ze een foto wilden maken. „Het is grappig omdat soms, vooral als je op overgangsplekken bent, zoals een meer waar iedereen in beweging is, sommige mensen willen kletsen en anderen druk bezig zijn met waar ze mee bezig zijn“, legt Hawkesworth uit. “Die kinderen waren bijvoorbeeld in het water aan het rommelen en deze flessen aan het verzamelen. Ze wilden niet met me praten, ze wilden gewoon doorgaan met spelen. Toen ik ze eenmaal op de foto had gezet, sprongen ze meteen weer het water in, en ik heb niet eens met ze kunnen praten.”
“Ik denk dat dat voor mij het plezier is van portretteren. Soms weet je dingen over mensen, soms niet. Je hebt een paar seconden zo'n relatie, en dan zijn ze weer weg in hun leven, 'zei hij.
Van een waterfobe Londenaar tot een vrolijk kind dat in een meer rondspettert: water is een geweldige verbinder. Het maakt tenslotte ongeveer 60 procent van elk lichaam uit. Project Water benadrukt dat water, of het nu op een foto wordt vastgelegd of in een kan wordt bewaard, water – vooral als het veilig is om te drinken – iets is om te koesteren.
Projectwater is te zien in Dover Street Market London van 29 november – 1 december 2024, en in Program Paris van 13 – 31 december 2024.
