“Ironisch, maar een van de meest intieme acts
van ons lichaam is
dood.
Zo mooi leek mijn dood, wetende wie ik dan zou kussen,
Ik stierf duizend keer voordat ik stierf.
'Sterf voordat je sterft', zei de Profeet
Mohammed.
Heb vleugels die ooit gevreesd hebben
de zon aangeraakt?
Ik ben geboren toen ik nog maar één keer was
vreesde – ik kon het
Liefde.“
―Rabi'a al-Basri
Toen we ons tiende nummer wilden maken – dat volgende week verschijnt – hadden we geen idee in welke wereld we het zouden uitbrengen. Hier in de Verenigde Staten voelt die wereld aan als een wereld die zijn adem inhoudt tegenover een regering die het risico loopt de zwaar bevochten vooruitgang van onze bewegingen te ondermijnen. En dus voelt het griezelig passend om te introduceren Atmos Deel 10: Het hiernamaalsdie een antwoord probeert te geven op de vraag: wat komt er daarna?
Ons nieuwste nummer is een meditatie over afval, upcycling, compostering en wedergeboorte. In de natuurlijke wereld gaat niets verloren. Materie valt voortdurend uiteen en neemt nieuwe vormen aan, die nieuwe doelen dienen. We kunnen veel leren van dit continuüm van transmutatie. In menselijke samenlevingen gooien we ons afval ‘weg’ naar een onzichtbaar hiernamaals, in plaats van de waarheid te accepteren: Het blijft.
En zelfs op een planeet die aan vele kanten gevaarlijk in evenwicht is, De verwondering blijft ook bestaan– zoals gerenommeerde biodiversiteitsexperts Elizabeth Kolbert en Craig Foster toelichten in ‘Vanishing Awe’. Deze randen en de schatten die ze bevatten worden verder onderzocht in de snel veranderende landschappen van het noordpoolgebied (“Thawing Out”), en de zalmbossen van de Pacific Northwest en de Canadese kust, waar leven en dood subtiel met elkaar verweven zijn (“Life-Giving Out”). Dood“).
Wedergeboorte is een rode draad door veel verhalen in dit nummer, zoals 'Beyond the Grave', waarin Katrina Spade, pionier op het gebied van menselijke compostering, en boeddhistische geleerde Stephanie Kaza sterfelijkheid en reïncarnatie bespreken. In ‘Witching Hour’ gaan auteur en visionair Adrienne Maree Brown en ik dieper in op de alchemistische kracht van transformatieve rechtvaardigheid, terwijl ‘Spirit Moves’ de buitenaardse dans verbeeldt die bekend staat als Butoh. En in ‘Embracing the End’ blikt duurzame mode-buitenbeentje Mara Hoffman terug op een jaar lang begin en einde.
Andere verhalen vragen dringend wat er daarna komt volkeren en populatieszoals degenen die momenteel een genocide in Gaza proberen te overleven (“Notes on Palestijnse Spectrality”), de transgemeenschap die op zoek is naar soevereiniteit en wettelijke erkenning in Colombia (“A Portal to a New Reality”), en onze mede-zoogdieren die met uitsterven worden bedreigd (“ Een nieuwe genetische levensondersteuning”).
De verwrongen relatie van onze samenleving met de dood wordt ook weerspiegeld in de afvalcrisis – in ons onvermogen om dit te begrijpen de volledige levenscyclus van de materialen waarmee we dagelijks omgaan (zie ‘Talking Trash’, ‘Rapt in Plastic’, ‘Waste Not’ en ‘The Messy Truth’). Maar als ik ergens in geloof, is het ons vermogen om te veranderen, om nieuwe werelden voort te brengen. ‘Zero Waste Town’ onthult er één: Kamikatsu, een Japanse stad die werkt aan een ambitieus nul-afvaldoel. En ‘Full Circle’ beeldt veel van dergelijke toekomsten af in een portfolio van geüpcyclede kleding over de hele wereld.
In met dood doordrenkte tijden waarin lelijkheid duidelijk wordt gemaakt en apathie ons bedreigt met zijn ijskoude omhelzing, zal ik me nog steviger vastklampen aan de schoonheid die nog steeds bloeit in deze wereld. En het is niet de esthetiek waar ik naar gebaar, maar de verhevenheid van heelheid – wetende dat we één zijn met de heilige cyclus van groei en verval. Ik hoop dat dat het enige ‘na’ voor ons is: het besef dat hier de hemel te vinden is, in de leem die onder onze voeten ligt. Leven, vanaf de dood.
Atmos Volume 10: Afterlife arriveert op maandag 2 december. Sluit u aan bij ons BIOME om een exclusieve cover te ontvangen.
