“Het enige artwork dat ze konden leveren was een klonterige EPS die eruitzag alsof het ergens in de jaren 90 automatisch getraceerd was”, herinnert Christian zich, iets wat volgens hem niet verrassend is voor oudere merken. “Wat misschien een snelle, tijdelijke oplossing was tijdens de overgang naar desktopontwerptools, bestaat decennia later nog steeds.” Dit was de eerste taak van Commercial Type om het origineel getrouw opnieuw te tekenen, waarbij hij zich daarbij wendde tot vintage L'eggs-advertenties.
“Over een paar eigenschappen kon niet onderhandeld worden,” legt Christian uit. “De kommen moesten aanvoelen als perfecte cirkels; de krappe afstand die nodig is om te blijven; en g's zijn nodig om hun 'chicklet'-vorm te behouden,” – een verwijzing naar Ferriter en Lubalin. “De lijnuiteinden moesten waarschijnlijk ook in dezelfde hoek uitgelijnd blijven”, voegt hij eraan toe, terwijl hij zich in plaats daarvan concentreerde op het maken van omringende aanpassingen aan de verhoudingen, overlappingen en afstanden van het originele logo. Hierdoor voelt het type ondanks de vergelijkbare gewichten ruimer en lichter aan; een product van de optische aanpassingen van Commercial Type en de prioriteit die ze gaven aan de negatieve ruimte van het logo. “Ik benaderde de herzieningen letter voor letter”, herinnert Christina zich, terwijl ze stapsgewijs nieuwe micro-aanpassingscombinaties testte. „Ik heb de neiging om te denken door te tekenen“, voegt hij eraan toe.
Terwijl hij het proces verder bespreekt, legt Christian uit hoe het eerste wat moest gebeuren de reusachtige aflopende L was, die op beroemde wijze het oorspronkelijke logo domineerde. “Een typische sans l – een verticale balk – zag er echter dubbelzinnig uit”, voegt hij eraan toe, “dus voegde ik een gebogen staart toe, die de contouren van de e volgde”, waarbij ik vasthield aan de sfeer van de jaren ’70. „De relatieve grootte van de bovenste en onderste kommen in de g's zijn veel gelijkmatiger geworden“, vervolgt Christian, en ontdekt dat het oor niet vereenvoudigd kan worden zonder het kuikentje te verliezen. ‘We hebben naar zeven of acht verschillende vormen voor de apostrof gekeken’, besluit hij, ‘maar we waren het er allemaal over eens dat de oorspronkelijke driehoekige vorm het beste werkte.’
