Films vereisen een paar fundamentele kenmerken om als verhaal te kunnen slagen, waaronder – bovenal – conflicten en uiteindelijke oplossing.
De meeste films laten de reis van de helden gedurende de hele film zien en gedijen dankzij de tumultueuze obstakels waarmee een held wordt geconfronteerd in de loop van zijn verhaal. Dat gezegd hebbende: welke betere personificatie van conflicten is er dan een waardevolle slechterik? De kracht van een toekomstige antagonist fungeert als een formidabele wegversperring die de held in de weg staat en kan een hele film maken of breken. Als verder bewijs van dit feit, stel je eens voor De donkere ridder zonder de Joker, Star Wars zonder Darth Vader, of De stilte van de lammeren zonder Hannibal Lecter.
Helaas maakt niet elke film de hype rond de centrale slechterik waar. Van vijandige kunstmatige intelligentie-eenheden tot zeerovers die een midlifecrisis doormaken: hier zijn zeven fantastische filmschurken die voorkomen in verder verschrikkelijke films.
Armando Salazar (Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales)
Sommige acteurs zijn geboren om helden te spelen, terwijl anderen van nature uitblinken in de rol van slechterik. Een goed voorbeeld hiervan is Javier Bardem, die opnieuw pronkt met zijn uitmuntende acteerkwaliteiten in de panned Pirates of the Caribbean: Dead Men Tell No Tales. Bardems glibberige Armando Salazar, een spookachtige Spaanse marinekapitein die gedoemd is voor eeuwig rond te dwalen in de Bermudadriehoek, blijkt een net zo verleidelijke tegenstander te zijn als Hector Barbossa, Davy Jones of Cutler Beckett vóór hem.
Ultron (Avengers: Age of Ultron)
Gezien het enorme aantal films waaruit de MCU bestaat, is het geen verrassing dat sommige films van de studio beneden de verwachtingen van het publiek bleven. Helaas geldt dit zeker voor De Wrekers teleurstellend vervolg, Tijdperk van Ultroneen meanderend superheldenepos dat inhoud opofferde voor stijl. Maar zelfs toen zorgde James Spader zeker voor een ingenieuze toevoeging aan de MCU als de zwoele stem van de malafide AI, Ultron. Ultrons rijke persoonlijkheid, een bewuste supercomputer die de wereld wil redden door deze te vernietigen, is allesbehalve robotachtig, waardoor er genoeg momenten zijn om Ultrons eindeloze potentieel als personage te laten zien.
Kapitein Haak (Haak)
We gaan niet zo ver dat we bellen Haak een vreselijke film – maar zelfs de meest genereuze critici moeten toegeven dat de film achterblijft bij de andere, veel betere projecten van Steven Spielberg. Te lang en veel te complex voor een universeel publiek van kijkers, Haak's enige beste eigenschap is toch wel de rol van Dustin Hoffman als het vriendelijke en hartelijke titelpersonage. Hoffman vertoont de cartooneske kenmerken van Disney's Captain Hook en verdwijnt volledig in zijn rol als Peter Pan's aartsvijand, waardoor hij de aandacht van de kijker trekt op het moment dat hij op het scherm verschijnt.
Generaal Thade (Planeet van de Apen)
Naar verluidt heeft Tim Roth de rol van Severus Sneep afgewezen Harry Potter voor een kans om in 2001 de hoofdrol te spelen Planeet van de Apen remake. Hoewel we de logica van deze specifieke carrièrebeslissing niet zullen bekritiseren, zullen we ook de eersten zijn om toe te geven dat Roths rol als generaal Thade een van de beste dingen is aan deze flauwe fantasiefilm van Tim Burton. Roths onstabiele aapgeneraal vertoont de imposante lichamelijkheid van een echte chimpansee en zou wel eens de grootste slechterik kunnen zijn die we in de geschiedenis hebben gezien. Planeet serie nog; het is alleen jammer dat hij niet in een geheel betere film verscheen.
Heer van de duisternis (legende)
Laat het aan Tim Curry over om de beste te zijn in een rampzalige fantasiefilm. Ondanks dat hij begraven ligt onder dikke hopen make-up, laat Curry zijn natuurlijke charisma doordringen Legende's Satanische Heer van de Duisternis. Met een inherent charisma in zijn rol als vleesgeworden kwaad, belichaamt Curry perfect alle facetten van de persoonlijkheid van Darkness, van zijn stille intensiteit en angstaanjagende woede tot zijn manipulatieve verleiding en tactvol strategisch denken.
De sheriff van Nottingham (Robin Hood: Prince of Thieves)
In het verleden zei Alan Rickman dat de enige reden waarom hij een rol accepteerde Robin Hood: Prins der Dieven is omdat hem creativiteit werd gegeven carte blanche om te doen wat hij wilde als de sinistere sheriff van Nottingham. Rickman profiteerde van deze artistieke vrijheden en stal uiteindelijk het geheel Robin Hood van zijn respectievelijke medesterren, waardoor een onbedoeld hilarische slechterik ontstaat met zijn corrupte Engelse sheriff. Terwijl hij door elke scène slenterde als een middeleeuwse Yosemite Sam, slaagde Rickman er op de een of andere manier in om een personage op te roepen dat veel charmanter en sympathieker was dan de tweedimensionale Robin Hood van Kevin Costner.
Darth Maul (Star Wars: The Phantom Menace)
Dat George Lucas besloot Darth Maul weer tot leven te wekken De kloonoorlogen moet de kijkers alles vertellen wat ze moeten weten over zijn kritische positie in de film Star Wars'canonieke geschiedenis. Als een van de weinige verlossende eigenschappen van The Phantom Menace raakte het publiek gefascineerd door de sombere aanwezigheid van Maul, grotendeels dankzij zijn duivelse uiterlijk en unieke dubbelzijdige lichtzwaard. Hij had misschien maar een paar minuten filmtijd in de hele film, maar Maul werd een van de meest complexe personages in de film. Star Wars' uitgebreid universum, zoals te zien in de verschillende tv-shows, stripboeken en romans waarin de Sith-heer in actie voorkomt.
