Als Slecht aan de beurt is als de meest verwachte musical-naar-film-aanpassing van de 21e eeuw, dat vergeet je gemakkelijk voordat Slecht was een musical, het was een boek van Gregory Maguire.
Stephen Schwarz, die de musical schreef, koos en koos wat volgens hem de beste momenten van het boek waren om op het podium te verfilmen. Echter, de pre-tienermeisjes die liefhadden Slecht waren vaak te jong om het boek tegelijkertijd te lezen vanwege de volwassen thema's, zoals seks en complexe politieke lijnen.
Terwijl sommige Slecht Fans hebben het boek misschien later in hun leven gelezen, velen hebben het nooit aangeraakt en hoorden gemengde recensies van muziekliefhebbers. Maar producenten van de Slecht film, die in ten minste twee delen is opgesplitst, vertelde dat het aspecten van het boek zou bevatten die misschien niet in de musical voorkomen. Daarom hebben we zeven van de verschillen en overeenkomsten tussen de Slecht musical en boek om uit te zoeken wat de definitieve versie van de film zou kunnen worden.
Vergelijkbaar: de hoofdpersonen
Hoewel het boek en de musical voor het grootste deel enorm verschillend zijn, volgen beide Elphaba en Glinda in hun hart. In de musical is de vriendschap tussen Elphaba en Glinda het belangrijkste aspect en staat deze centraal in elk emotioneel keerpunt. In het boek wegen echter veel andere elementen even belangrijk. Maar toch spelen Elphaba, Glinda, Nessarose, Fiyero, Madame Morrible en natuurlijk The Wizard allemaal in de roman.
Anders: de Lore van 'Wizard of Oz'
In beide versies van Slechtde magie komt voort uit de manier waarop het aansluit bij het origineel Tovenaar van Oz het werd geïnspireerd door. De musical en het boek maken echter verschillende keuzes als het gaat om zaken als of Elphaba echt smelt van water. De musical suggereert dat dit slechts een belachelijk gerucht is, terwijl het boek bewijst dat het waar is. In de musical wordt Fiyero de Vogelverschrikker, terwijl Elphaba in het boek alleen door een vogelverschrikker aan Fiyero wordt herinnerd. Boq bestaat in het boek, maar een munchkin-man genaamd Nick Chopper wordt in plaats daarvan de Tinman. Zelfs de manier waarop de tovenaar beslissingen neemt en hoe Elphaba de vliegende apen vond, is anders.
Vergelijkbaar: de thema's
In zijn hart, Slecht is een verhaal dat wordt gedefinieerd door de thematische lessen: onder meer prioriteit geven aan vriendschap, het omarmen van individualiteit en opkomen voor waar je in gelooft. Deze onderliggende boodschappen bestaan in beide versies van het verhaal, ook al leunt het boek meer op de politiek van Oz en hoe deze de politiek van onze moderne wereld kunnen weerspiegelen, terwijl de musical meer gericht is op de relatiedynamiek. De manier waarop de maatschappij de machthebbers waarneemt – of het nu om beroemdheden of een politiek boegbeeld gaat – is echter de kern van zowel het boek als de musical.
Anders: de toon
Als musical, Slecht vangt de extravagantie en vreugde van muziektheater. Maar het boek is anders. Het boek is ongelooflijk donker met volwassen thema's en beschrijvingen, zoals de dood, seks, drugs en meer. Er zijn veel affaires en er zijn beschrijvingen van kindermisbruik. Dat klinkt allemaal heel anders dan de musical, en gelukkig is dat ook zo! Als de show in dezelfde duisternis zou leunen als het boek, zou het de magie verliezen die het zijn tijdloze erfenis gaf. De manier waarop Slecht generaties overstijgt en verbonden is met mensen van over de hele wereld, is wat het zo universeel vereerd maakt. Het boek heeft een andere, meer niche-aanhang, en hoewel velen er dol op zijn, maakt de toon het tot een controversiële keuze.
Soortgelijk: enkele iconische citaten
Terwijl de Slecht musical is nog steeds een van de meest citeerbare musicals aller tijden (dwz 'Je weet dat zwart roze is dit jaar' en 'Voor de eerste keer voel ik me slecht') – het boek inspireerde zelfs enkele citaten uit de musical. De Tovenaar zegt in beide: “Waar ik vandaan kom, geloven we in allerlei dingen die niet waar zijn… we noemen het geschiedenis.” Een ander populair citaat uit zowel het boek als de musical is: 'Ik weet dat je dit niet wilt horen, maar iemand moet het zeggen! Je bent niet meer onder controle! Ik bedoel, het zijn maar schoenen… laat het los!” En Elphaba zegt in beide: “Oké, laten we dit achterwege laten, nee ik ben niet zeeziek, ja ik ben altijd groen geweest, nee ik heb als kind geen gras gegeten.”
Anders: van perspectief wisselen
In de musical wordt het verhaal, dat Elphaba volgt, grotendeels verteld vanuit Galinda's perspectief, al zien we ook scènes die Galinda schijnbaar onbekend lijken. In de film wordt het verhaal echter vanuit verschillende perspectieven verteld Slecht roman, stuiterend tussen Elphaba, Galinda, Elphaba's moeder, Boq, en andere personages die misschien niet eens bestaan in de Slecht muzikaal. Hoewel dit apparaat textuur en meerdere onbetrouwbare vertellers toevoegt aan een toch al ingewikkeld verhaal, zou het bijna onmogelijk zijn om het in een muzikale bewerking op te nemen. Sterker nog, door het verhaal te vertellen van Slecht met de vertelling van Galinda krijgen we slechts een hint van wat de versie van Gregory Maguire heeft uiteengezet.
Vergelijkbaar: Hoge kwaliteit
Gelukkig is een van de grootste dingen de Slecht musical en boek hebben met elkaar gemeen dat ze van hoge kwaliteit zijn. Ondanks dat hij de Tony Award voor Beste Musical niet heeft gewonnen, Slecht heeft zijn eigen erfenis als een van de langstlopende hedendaagse musicals overleefd, waardoor het hedendaagse genre populair is geworden en een generatie millenniumvrouwen is ontstaan die nog steeds elk woord van ‘What Is This Feeling?’ kunnen zingen. Het boek, hoewel minder populair, slaagde er toch in de geest van velen te boeien als een vernietigende analyse van politieke corruptie door middel van een gelaagd fantasy-oorsprongsverhaal. Hopelijk maken de films hun voorgangers waar.
