De game, gemaakt in samenwerking met filmmaker Ruben Van Leer, is ontworpen om de ervaring op te roepen van ‘door een schilderij bewegen’, bereikt door een zijwaarts scrollend spel geïnspireerd op ouderwetse games. De game maakt deel uit van een breder “transmediaal verhaal”, dat bestaat naast een album, film En theater productie. Elk element verbindt, maar ze worden ook behandeld als op zichzelf staande werken die zich richten op verschillende aspecten van het verhaal. Het theaterstuk gaat over de kracht van Manush, de liefdesbelangstelling van prins Areg, terwijl het filmelement het verleden en heden van het Armeense landschap verkent. Het spel is meer introspectief: “Spelers ervaren de reis van Areg terwijl hij zijn schaduwzelf integreert – de 'vogel' binnenin”, legt filmregisseur Ruben uit. “Dit verhaal moedigt ons aan om naar binnen te kijken en opnieuw verbinding te maken met wat ons in stand houdt: de natuur, de gemeenschap en culturele wortels.”
De partituur van Tigran vormt de emotionele ruggengraat van het project en verweeft de universele thema's van het verhaal met de game-ervaring. “Het componeren van de partituur is een zeer persoonlijke reis geweest”, zegt hij. Tigran werd in 1987 in Armenië geboren en verhuisde op 16-jarige leeftijd naar Californië. Vier jaar geleden verhuisde hij met zijn gezin terug naar Armenië. Dit bood de kans om zijn erfgoed door middel van muziek te verkennen. “Dit volksverhaal spreekt, net als veel Armeense verhalen, over moed, opoffering en wedergeboorte”, reflecteert hij. “Ik wilde dat de muziek een scala aan emoties zou omvatten – van urgente, intense jazz-metal-rock tot rustige, etherische soundscapes die de reis van Prins Areg weerspiegelen.”
Illustrator Khoren deelt ook een diepe verbondenheid met het verhaal. “Als kind las mijn vader het mij voor… Ik herinner het me nog levendig”, zegt hij. Khoren conceptualiseerde de beelden als een directe reactie op de muziek van Tigran. “Als ik naar (zijn) composities luister, voel ik de behoefte om mezelf onder te dompelen in zijn flow en mijn werk op één lijn te brengen”, legt hij uit. “Sprookjes zijn fascinerend door hun gelaagde structuur, en er zijn talloze manieren om ze te interpreteren.”
Uiteindelijk is het verhaal zowel tijdloos als universeel. “Dit verhaal, de huidige toestand in Armenië en mogelijk de situatie van de hele wereld vandaag de dag, sporen ons aan om vragen van veerkracht en vernieuwing onder ogen te zien”, zegt Tigran. Aan het einde van het verhaal vindt prins Areg de vogel; maar het zijn niet alleen zijn vader en het koninkrijk die vrede vinden. In de mythologie symboliseert de vogel wijsheid. In die zin is de reis van Areg er een van persoonlijke transformatie, waarbij de vogel niet alleen het herstel van zijn koninkrijk vertegenwoordigt, maar ook zijn eigen innerlijke ontwaken – een boog waar we ons allemaal mee kunnen identificeren.
