Na de teleurstelling van het EK wilden de Schotland-fans iets fris, nieuws en anders zien, vooral in de aanval. Het is gearriveerd in de vorm van Ben Doak.
Afgelopen zomer bracht Schotland in Duitsland het feest op de tribunes, maar het ontbrak aan echt scherpzinnigheid. Ze scoorden slechts twee keer voordat ze de groepsfase verlieten – en één keer was een eigen doelpunt. Er was een grote afhankelijkheid van talisman John McGinn, niet alleen qua afwerking maar ook qua creativiteit.
Nu heeft Steve Clarke zijn antwoord gevonden. De afgelopen week vond McGinn tweemaal het net op twee grote momenten voor Schotland – en beide werden op het bord gelegd door de 19-jarige Doak. Het voelt als een belangrijke stap voor dit team.
In Warschau hadden Doak en McGinn maandagavond slechts drie minuten nodig om te combineren, maar daar hield het gevaar voor Polen niet op. Vier minuten later was Doak weer bezig en zorgde bijna voor een nieuw doelpunt voor Lyndon Dykes.
Doak en Dykes zouden later in de helft combineren in een nieuwe gemiste kans, voordat de eerste een run-and-shot kreeg geblokkeerd door de Poolse doelman Lukasz Skorupski. De tienervleugelspeler was moe in de tweede helft, voordat hij van het veld kwam, maar hij verliet het veld met zijn reputatie even fris als altijd.
„Hij is een bedreiging, heel direct en hij valt verdedigers aan“, zei manager Steve Clarke na de overwinning op Polen. „Omdat ik zelf vleugelverdediger ben geweest, maakt een vleugelspeler die je zo aanvalt het moeilijk voor verdedigers. Hij brengt ons iets anders.“
„Ik zag hem in de eerste plaats als jongeling bij Celtic. Wat indruk op mij maakte was zijn eindproduct: een pass geven, dribbelen of proberen een schot te maken“, vertelde de voormalige Schotse aanvaller Steven Naismith. Sky Sports-nieuws op dinsdag.
„In de laatste twee wedstrijden hebben we dat gezien. En daarom krijgt hij de assists. Maar zijn algemene prestaties zijn van topniveau.“
Maar het was misschien wel de vertoning van Doak afgelopen vrijdagavond, onder de lampen van Hampden Park, die nog indrukwekkender was. Vooral vanwege de enorme hoeveelheid schade die Doak de Kroatische vleugelverdediger Josko Gvardiol heeft toegebracht.
De linksback, niet minder dan Manchester City, had de hele nacht moeite om met de getalenteerde jonge vleugelspeler om te gaan, inclusief het feit dat hij aan de verkeerde kant stond van een snelle draai en draai die viraal ging op sociale media.
Het eindigde toen Doak het nog een laatste keer tegen Gvardiol opnam voordat hij, net als in Polen drie dagen later, overstak naar McGinn om te scoren. Niet slecht voor iemand die vorige week 19 werd.
„Als je eenmaal op het veld staat, zie ik geen namen of gezichten“, zei Doak na de wedstrijd tegen Kroatië. „Ik zie gewoon dat een ander team ons probeert te verslaan, dus we moeten ze verslaan. Als ik aan de bal ben, merk ik niet tegen wie ik speel. Het is maar een tenue.“
De bal pakken en op verdedigers af rennen is de naam van het spel van Doak dit seizoen. Ook op clubniveau maakt hij wat dat betreft indruk.
Alleen Vinicius Jr en Bradley Barcola (respectievelijk Real Madrid en Paris Saint-Germain) hebben de bal vaker het strafschopgebied van de tegenstander ingebracht dan Middlesbrough's Doak, gehuurd van Liverpool.
De verborgen context van die statistiek is echter dat Doak dit seizoen 300 minuten minder heeft gespeeld dan Vinicius en Barcola. Geen enkele speler in Europa neemt de bal, rent ermee en brengt zo vaak en zo regelmatig naar goede gebieden als deze getalenteerde Schotse tiener.
Intrigerend genoeg staat Doak op deze lijst voor op Liverpool-vleugelspeler Mohamed Salah, wat de vraag oproept of de volgende fase in de progressie van de Schotse vleugelspeler het bereiken van het eerste elftal van Arne Slot is – vooral met twijfels over Salah's eigen toekomst op Anfield.
Eén speler die die stap zou kunnen helpen is de Schotse aanvoerder Andy Robertson, ook van Liverpool, die „altijd op Doaky zit, alleen maar vanwege de Liverpool-connectie.
„Ik vind het gewoon leuk om hem te volgen en te proberen het beste uit hem te halen“, voegde Robertson eraan toe vóór de wedstrijd tegen Polen.
„De kleine man vliegt en het gaat zo goed met hem, wat geweldig is om te zien. Hij heeft een mooie toekomst voor zich.“
Zo slim dat Doak waarschijnlijk op een dag McGinn zal vervangen als de talisman van Schotland. Velen vragen zich nu al af wat er afgelopen zomer op het EK zou zijn gebeurd als Doak zich vanwege een blessure niet had teruggetrokken uit de voorlopige selectie van Schotland.
Doak is een speler die houdt van de bal aan zijn voeten met ruimte om tegenaan te rennen. Hij zou de wereld aan zijn voeten kunnen hebben en de rest van zijn carrière kunnen aanvallen.