Werkgevers geven jaarlijks ruim 800 miljard dollar uit aan gezondheidsvoordelen voor hun werknemers. En verrassend genoeg is de grootste drijvende kracht achter deze uitgaven dat niet kanker of hartziekte – het is rugpijn en andere aandoeningen van het bewegingsapparaat (MSK). Volgens een analyse van United Healthcare, de grootste particuliere verzekeraar van het land, kost de behandeling van MSK werkgevers gemiddeld $52 per maand per ingeschreven persoon. Kanker, moedervlekken en andere tumorachtige gezwellen zijn samen goed voor $43 per ingeschreven persoon per maand, en chronische aandoeningen van de bloedsomloop kosten ook $43 per ingeschreven persoon per maand.
Gelukkig kunnen werkgevers deze uitgaven drastisch verminderen en tegelijkertijd de kwaliteit van de zorg en de verlichting van de pijn die hun werknemers ontvangen verbeteren.
Ik ben hoofd fysiologie in het Hospital for Special Surgery, dat meer patiënten met orthopedische verwondingen en aandoeningen verzorgt dan welke instelling in het land dan ook. Mijn specialiteit richt zich op de evaluatie en behandeling van patiënten met wervelkolom- en sportgerelateerde problemen. En omdat ik met talloze patiënten heb gewerkt die het beu waren om ineffectieve behandelingen te proberen, heb ik uit de eerste hand gezien hoe het verhogen van de landelijke zorg naar de beste zorgstandaarden miljarden dollars zou kunnen besparen en de levenskwaliteit van Amerikanen zou kunnen verbeteren.
MSK-aandoeningen treffen één op de twee Amerikaanse volwassenen. Chronische rugpijn, artritis en andere MSK-aandoeningen hebben niet alleen invloed op ons werk; ze beïnvloeden elk aspect van het leven, van het ophalen van onze kinderen tot het genieten van onze favoriete hobby's.
Hoe kunnen we deze verborgen oorzaak van gezondheidszorgkosten en menselijk lijden aanpakken?
Uit onze ervaring blijkt dat de gezondheidszorgkosten die verband houden met MSK-aandoeningen aanzienlijk kunnen worden verlaagd – vaak met percentages in de dubbele cijfers – door een paar basisprincipes te volgen.
Ten eerste: wanneer iemand orthopedische pijn ervaart, is het van cruciaal belang dat hij of zij snel op weg naar herstel wordt geholpen. Momenteel doet Amerika het slecht: uit onderzoeken blijkt dat minder dan 10% van de patiënten met lage rugpijn binnen 90 dagen na de diagnose voor zorg wordt doorverwezen, ondanks bewijs dat vroege therapie kan de resultaten verbeteren en de kosten verlagen. We moeten prioriteit geven aan programma's voor vroegtijdige interventie voor patiënten met aandoeningen die niet snel verbeteren, of ze deze problemen nu op het werk, thuis of waar dan ook ervaren.
Ten tweede is het belangrijk om patiënten op de juiste manier te triageen. Niet elke rugpijnpatiënt hoeft onmiddellijk een wervelkolomchirurg of zelfs een arts te raadplegen. Toch stuurt ons huidige systeem patiënten vaak naar dure, soms onnodige behandelingen. Uit één onderzoek bleek dat tot 50% van de patiënten met chronische lage rugpijn ongepaste zorg krijgt die niet in overeenstemming is met de richtlijnen voor beste praktijken. Dit omvat onnodige beeldvorming, medicatie, injecties en zelfs operaties.
De sleutel is om mensen vanaf het begin het juiste zorgniveau te bieden. Voor veel MSK-problemen zou de eerste behandelingslijn een consultatie met een deskundige zoals een fysiotherapeut of fysiotherapeut moeten zijn.
Wilt u meer gezondheids- en wetenschapsverhalen in uw inbox? Abonneer u op de wekelijkse nieuwsbrief van Salon Lab-aantekeningen.
Ten derde eindigt effectieve MSK-zorg niet bij de initiële behandeling. Om te voorkomen dat het probleem zich opnieuw voordoet, is voortdurend beheer van cruciaal belang. Te vaak krijgen patiënten te horen: „Zie me over acht weken, dan zullen we zien hoe het met je gaat.“
In plaats daarvan moeten patiënten en hun artsen regelmatig controles uitvoeren om de voortgang te monitoren en de behandeling indien nodig aan te passen. Het houdt ook in dat individuen worden voorgelicht over zelfmanagementtechnieken en dat ze in staat worden gesteld een actieve rol te spelen in hun herstel. Patiënten die na een week of twee niet verbeteren, moeten opnieuw worden geëvalueerd.
In tegenstelling tot veel andere gezondheidsproblemen is de MSK-crisis bij uitstek oplosbaar. Uit onze ervaring blijkt dat de gezondheidszorgkosten die verband houden met MSK-aandoeningen aanzienlijk kunnen worden verlaagd – vaak met percentages in de dubbele cijfers – door een paar basisprincipes te volgen. En deze verbeteringen in de directe gezondheidszorgkosten verklaren niet eens de aanzienlijke winst in de kwaliteit van leven.
Simpel gezegd: de tientallen miljoenen Amerikanen met MSK-aandoeningen hoeven het niet ‘hard te maken’. Maar ze hebben ook niet per se meteen een MRI nodig.
Wat ze wel nodig hebben, is dat hun werkgevers – vooral de grote bedrijven die hun eigen zorgplannen ontwerpen of aanzienlijke invloed uitoefenen op de dekkingsbeslissingen van externe verzekeraars – een slimmere aanpak van het probleem aannemen.
