Het beste scenario voor de eigenaar van een sportteam is zeldzaam, maar duidelijk: een lokale zakenman leidt het team als een gemeenschapsinstelling. In plaats van een afwezige huisbaas moet de eigenaar een gemeenschapsleider zijn. Dat is de visie die de nieuwe Orioles-eigenaar David Rubenstein verkoopt. Tijdens de play-offs zat Rubenstein, in plaats van zichzelf op te sluiten in een luxe box, op de tribune, tussen het volk. Oké, hij zat vlak bij de dugout van het huis, dus hij behoorde tot de rijkste groep mensen, maar het is een goede optiek.
En nog geen jaar na zijn ambtstermijn laat Rubenstein zien dat hij een bruggenbouwer is. Of het afbreken van muren. Of in ieder geval een muurverhuizer. Een van de meest dwaas bedachte en alom bespotte architecturale kenmerken van honkbal is op zijn retour. Mike Elias, executive vice-president en algemeen directeur van de Orioles, maakte vrijdag bekend dat de linkerveldmuur bij Oriole Park bij Camden Yards een knipbeurt krijgt en richting de plaat beweegt.
Glorie, glorie, halleluja.
Gimmickachtige outfield-muren zijn een van de beste dingen van honkbal. Hun oorsprong komt voort uit de honkbalvelden in het centrum, ontworpen en gebouwd in het begin van de 20e eeuw op percelen die niet groot genoeg waren voor het doel. Het Groene Monster van Fenway Park is het bekendste voorbeeld, maar ze waren overal. Toen MLB-teams in de jaren negentig begonnen met het bouwen van een nieuwe golf stadions die alleen voor honkbal bedoeld waren – een golf onder leiding van Camden Yards – mochten de architecten hun gradenbogen en Franse rondingen achter zich laten en een beetje creatief worden.
We hebben dus hoge scorebordmuren in Houston en Pittsburgh, en grappige hoeken in Philadelphia en San Francisco, ontworpen met het uitdrukkelijke doel om triples en inside-the-park homeruns te genereren. Om er maar een paar te noemen.
Sinds de begindagen is Oriole Park altijd hittervriendelijk geweest, maar in 2021 ging het iets te ver. Dat jaar verloren de Orioles 110 wedstrijden, terwijl ze een ERA van 5,85 staf toestonden (slechtste in honkbal met zeven tienden van een punt) en 258 homeruns die de leiding hadden in de competitie. De manier waarop ik me dingen herinnerde was dat 30% van Gleyber Torres' homeruns in zijn carrière waren goedkope muurkrabbers naar het linkerveld tijdens de negen wedstrijden die hij dat jaar bij Camden Yards speelde, en dat leidde er direct toe dat de muur werd teruggeschoven.
Dat is eigenlijk niet wat er gebeurde. Torres sloeg slechts acht homeruns op Camden Yards in de eerste twee jaar van zijn carrière, en helemaal geen homeruns in 2020 of 2021. En slechts de helft van die homeruns was links of links van het midden. Het is dus niet echt zijn schuld.
Hoe dan ook, er zijn twee manieren om te stoppen met het opgeven van een historisch groot aantal homeruns. Eén daarvan is het repareren van de pitchingstaf, maar dat is dan ook zo moeilijkman. Zelfs drie jaar en twee postseason-trips later heeft Elias dat slechts min of meer gedaan. Of je kunt de muur naar achteren verplaatsen, zodat het moeilijker wordt om homeruns te maken.
Dus vóór het seizoen 2022 verhoogden de Orioles de hoogte van de linker veldmuur van twee meter naar drie meter. Terwijl ze de foutpaal in het linkerveld op 100 meter van de plaat hielden, installeerden ze een scherpe dogleg naar een lang, vlak deel van het hek dat verschillende rijen stoelen in het linkerveld elimineerde. De veldmarkering links in het midden ging nog eens 6 meter uit, van 364 voet naar 384 voet. En in plaats van de nieuwe linker veldnis in de bestaande middelste veldmuur te laten opgaan, stak het hek loodrecht uit op de vorige richting, waardoor er diep links in het midden een hoek van 90 graden overblijft, op 120 meter van de plaat.
Dit is niet de eerste keer dat de Orioles met de afmetingen van hun honkbalveld spelen om het scoren te verminderen. Vóór het seizoen 2001 vervingen ze het speeloppervlak en het afvoersysteem en maakten van de gelegenheid gebruik om aan de afmetingen te sleutelen door de thuisplaat ruim twee meter naar achteren te verplaatsen. (Ik stel me voor dat Peter Angelos op de heuvel van de werper staat en met een potlood achter zijn oor met een hoofdaannemer praat en zegt: „Weet je, aangezien we dit toch allemaal doen…“ zoals Myrna Loy in Meneer Blandings bouwt zijn droomhuis.)
Die aanpassing duurde het hele seizoen, waarna de plaat weer naar de oorspronkelijke positie werd verplaatst en – Ik citeer hier van MLB.com – “het hele veld werd enkele graden verschoven naar de kant van het eerste honk.”
Het idee om een binnenveld te roteren zette mij aan het denken. Regel 2.01 regelt het speelveldwaarbij wordt gespecificeerd dat het binnenveld een vierkant van 90 voet moet zijn, en dat de afstand van de thuisplaat tot het tweede honk 127 voet, 3 3/8 inch moet zijn. Nu werd ik even opgewonden, omdat Regel 2.01 en Regel 2.04 (die “de werperplaat” regelt) niet zeggen dat de heuvel op één lijn moet liggen met het tweede honk. Maar dat wordt duidelijk gemaakt in een illustratie, bijlage 1, waarin alle metingen voor een juridisch infield worden uiteengezet.
Volgens bijlage 1 moeten de basis en de heuvel van links naar rechts symmetrisch zijn, maar het is mij niet duidelijk dat het grasontwerp van het binnenveld ook symmetrisch moet zijn. Ik citeer Regel 2.01: “De graslijnen en afmetingen die op de diagrammen worden weergegeven, zijn die welke op veel velden worden gebruikt, maar ze zijn niet verplicht en elke club bepaalt de grootte en vorm van de gras- en kale gebieden van zijn speelveld. ”
Is een schaakbord in het veld, met afwisselend gras en zand, legaal? Wat dacht je van een reeks strepen of willekeurige kromlijnige patronen?
Ik vermoed dat we er nooit achter zullen komen, omdat er geen andere praktische reden is om een asymmetrisch binnenveld op te bouwen dan nutteloos sadisme. Sterker nog, ik vermoed sterk dat elk team dat zijn voornemen daartoe aankondigt, ongeveer vijf minuten later een telefoontje zou krijgen van het kantoor van de commissaris met de strekking: „Hé, wees geen klootzak.“
Maar het is iets om over na te denken. Hoe dan ook, de Orioles hebben hun binnenveld in 2002 niet in een ruit veranderd. En als ze dat wel hadden gedaan, zou het beter zijn gegaan dan de nieuwe buitenveldmuur in 2022.
De gevolgen van de verandering waren onmiddellijk en duidelijk zichtbaar. Als je van schokkend scherpe hoeken houdt – zoals degene die deze winter van de linkerveldmuur bij Camden Yards is verwijderd – zul je deze grafiek van HR/FB% van de vliegende ballen naar het linkerveld gedurende de afgelopen tien seizoenen geweldig vinden.
Deze periode valt samen met de swing plane-revolutie en het juiced ball-tijdperk – om maar te zwijgen van de enorm wisselende speelkwaliteit van de thuisploeg. Het volstaat te zeggen dat er hier geen einde komt aan verwarrende variabelen. Dat gezegd hebbende: kun je zien wanneer ze de muur in het buitenveld hebben teruggetrokken?
Honkbalfans tolereren of omarmen zelfs een grote verscheidenheid aan door parken veroorzaakte offensieve omgevingen. We vinden het prima om de afmetingen van een stadion te veranderen, zelfs als dit opzettelijk wordt gedaan om de frequentie van homeruns te manipuleren. Architectuur maakt hier allemaal deel uit van het spel.
Maar de Camden Yards-muur van 2022-2024… Het spijt me dat ik ongevoelig ben, maar het was gewoon slecht. Het was duidelijk en anorganisch. Door de scherpe hoek bij de bullpens leek het alsof er op een dag een reus was verschenen met de grootste sabelzaag ter wereld en een snee uit de linker veldtribune had gehakt. (Ook had ik dit misschien in mijn gedachten omdat Elias zijn tanden sneed met de Astros, maar de linker velduitsparing in Baltimore moet behoorlijk goed passen bij de Crawford Boxes in Minute Maid Park, toch? Weet je? hoe Brazilië dankzij Pangaea als twee puzzelstukjes perfect in West-Afrika past.)
Omdat Walltimore zo overduidelijk kunstmatig was, was het niet voor de hand liggend wanneer een uithaal of een dubbel in 2022 het jaar ervoor een homerun zou zijn geweest. Nadat Elias vrijdag het herontwerp onthulde, Cespedes Family BBQ heeft een filmpje geplaatst van Trey Mancini een verdubbeling van de bovenkant van de concaafheid van het linkerveld. Bij die ogenschijnlijk vreugdevolle gelegenheid zag Mancini eruit (en omroeper Melanie Newman klonk) alsof Kerstmis was afgelast. Wat niet ideaal is, als je het mij vraagt. Als de populaire slugger van de thuisploeg een tweehonkslag slaat, is 'beroofd' niet de reactie van het publiek waar je echt voor gaat.
Het nieuwe veldhek vertegenwoordigt een middenweg tussen het vrolijke moppenstadion van vóór 2022 en de gapende kreet van wanhoop die het de afgelopen drie seizoenen heeft vervangen. De harde bocht naar links na de foutpaal blijft bestaan, maar het hek zal tussen de 100 en 100 meter van de thuisplaat staan, in plaats van 384 voet zoals het nu is. En het hek zal 2,5 meter hoog zijn in plaats van 13 meter, waardoor overvallen op huizen weer een rol gaan spelen.
Op ongeveer tweederde van de weg naar de bullpen zal er nog een knik zijn – deze keer een hoek van 120 graden – waardoor het hek naar binnen wordt getrokken tot 110 meter bij die hoek en tot 100 meter aan de rand van de bullpen. Dat brengt het hek ongeveer 26 voet dichterbij dan het momenteel is in die stroomstraat, met een hek dat na de hoek tot 1,80 meter hoog is.
Wat gaat dit betekenen? Nou ja, uiteraard meer homeruns voor rechtshandige powerhitters. Ik heb al een vloedgolf van hoop gezien waar deze verandering revolutionair voor zou kunnen zijn Ryan Mountcastle. De eerste honkman van de Orioles was een dead-pull hitter als minor leaguer; nu spuit hij overal schreeuwende line drives, maar hij presteert elk jaar 50 punten slechter dan zijn xSLG omdat zijn nieuwe pull-vermijdende aanpak hem het tegenovergestelde heeft gemaakt van Isaak Paredes.
Hoe blij ik ook ben met de terugkeer naar de (relatieve) normaliteit voor het linkerveld bij Camden Yards, en hoe graag ik Mountcastle ook verlost zou zien van de vloek die de goden van BABIP op hem hebben gelegd, ik wil waarschuwen voor overdrijven. de impact van deze verandering totdat we deze in actie zien.
Hoeveel homeruns zullen we nog zien dankzij deze veldconfiguratie? Nou, dat is onmogelijk te voorspellen, omdat het verplaatsen en verlagen van het hek de manier verandert waarop werpers, slagmensen en verdedigingen het spel benaderen. En slaap niet over de impact die het lagere hek zal hebben, zowel als voordeel voor hitters als als jachtgebied voor potentiële overvallers.
Laten we toch een goede inschatting maken. Over het grootste deel van de lengte van deze muur wordt het hek van 100 meter naar ongeveer 100 meter gebracht. Hoeveel flyballs en line drives naar het linkerveld bij Camden Yards hadden in de afgelopen drie seizoenen een verwachte afstand tussen 100 en 100 meter? Honderden?
Het antwoord, in 247 reguliere en 'postseason'-wedstrijden, is 48. Dat omvat 35 vangballen, 11 doubles, één triple en één single. En aangezien ik je al hoor afvragen hoe je een single van 100 meter haalt, is hier een video.
Ja, dat klopt, er rijdt een lijn van 180 km/uur voorbij Giancarlo Stanton. Dat is waarschijnlijk wat Willem van Ockham zou hebben geraden of ze in het 14e-eeuwse Engeland honkbal (of Giancarlo Stanton) hadden gehad.
Hoe dan ook, terwijl de muur naar binnen en naar beneden gaat, komt hij niet veel naar binnen en naar beneden. Dat gemiddelde van zestien homeruns per jaar houdt uiteraard geen rekening met de significantere wijziging in het linkermidden, dus daar zullen we waarschijnlijk nog een paar dingers krijgen. Maar er zal nog steeds een tegenslag van 12 meter zijn vanaf de foutpaal op het linker veld tot aan het hek, en dat zal veel ballen opslokken die er in veel andere parken uit zouden zijn gekomen.
Hier, heb een voorbeeld.
Op 14 juli van dit jaar, Lucas Wever gooide een dikke verandering en Mountcastle verpletterde het. Play-by-play-man Matt Vasgersian (deze game was exclusief voor Roku, God zegene de balkanisering van de MLB-uitzendrechten, dus geen Kevin Brown aan de telefoon) was ervan overtuigd dat het uit was. „Die gaat weg, groot (linker) veld of niet!“
Misschien had Brown, met meer ervaring bij Camden Yards, beter geweten. Maar ter verdediging van Vasgersian dacht Weaver ook dat het uit was. Ik pauzeerde toevallig de video terwijl de Yankees-verlichter het gezicht en de houding had van een kleuter die net te horen had gekregen dat hij moest stoppen met tekenen op de muren met magische stift.
Een passende reactie, aangezien deze bal volgens Statcast in 25 van de 30 Major League-parken een homerun zou zijn geweest. Maar niet Camden Yards. En ook Camden Yards in 2025 niet. Deze bal had een geschatte afstand van 100 meter, wat ongeveer 2,5 meter korter is dan waar de nieuwe muur zal komen.
Kortom, ik ben hoopvol, maar niet per se optimistisch. De muur gaat iets meer in het voordeel van de hitters spelen en ziet er een stuk minder belachelijk uit. Maar dit zal nog steeds een behoorlijk diep linksveld zijn vergeleken met de rest van de competitie. En dat is prima. Fans vinden het prima als de wankele afmetingen van het honkbalveld hun vreugde stelen; ze willen gewoon dat het park er minder duidelijk over is.
