Als teken van hoe slecht de gekozen president is Die van Donald Trump De tweede termijn zal waarschijnlijk over de kwestie van de klimaatverandering gaan, zei de CEO van Exxon Mobil deze week: Hij drong er bij hem op aan zich niet terug te trekken uit de Overeenkomst van Parijs inzake de uitstoot van broeikasgassen en het nastreven van ‘gezond verstand’-oplossingen.
Toen het hoofd van de negende grootste uitstoter van de broeikasgassen in de Verenigde Staten zegt dat de nieuwe president het misschien wat lager moet zetten. U weet dat we geen productieve vier jaar tegemoet gaan als het gaat om de kwestie van de klimaatverandering.
Trump stelt dat klimaatverandering óf een hoax is, óf alleen maar ‘weer’, en noemt de inspanningen om deze te bestrijden een ‘oplichterij’.
Maar dat wisten wij al. Trump stelt dat klimaatverandering ofwel een „hoax“ of gewoon „weer“ en noemt inspanningen om dit te bestrijden a „scam,“ beweert dat ten onrechte windmolens veroorzaken kankerbedenkt vreemde hypothesen over elektrisch aangedreven botensuggereert dat er zelfs sprake zou kunnen zijn van een stijgende zeespiegel goed voor de vastgoedwaardeen heeft een conservatief aangekondigd met weinig milieurecord als zijn keuze om de Environmental Protection Agency te leiden. Hij rolde terug meer dan 100 milieuregels in zijn eerste termijn; zijn tweede termijn zal niet anders zijn.
Maar als Washington DC niet gaat helpen het opwarmende klimaat aan te pakken, zouden bezorgde Amerikanen in plaats daarvan kunnen kijken naar wat de toerismecampagnes vroeger 'het andere Washington' noemden.
Op dezelfde avond dat Trump een tweede termijn won, verwierpen de kiezers in de staat Washington een poging onder leiding van een hedgefondsbeheerder om een gedurfd programma in te trekken om de uitstoot van broeikasgassen tegen 2030 met de helft te verminderen. Tegelijkertijd kozen ze een democratische gouverneur die heeft beloofd de wet te blijven implementeren, ondanks een Republikein die dat wel had gedaan beloofde het in te trekken.
Dit is om verschillende redenen belangrijk.
Eerst en vooral is de Climate Commitment Act een van de meest serieuze inspanningen op staatsniveau om de broeikasgassen op realistische wijze terug te dringen. Het werkt door van vervuilers te eisen dat ze betalen voor vergunningen voor het vrijgeven van broeikasgassen, die ze aan andere bedrijven kunnen doorverkopen als ze niet worden gebruikt, waardoor een financiële prikkel ontstaat om hun uitstoot te verminderen. Dit idee, koolstofbeprijzing genoemd, bleek het meest effectieve voorstel op het gebied van klimaatverandering een onderzoek naar ruim 1.500 beleidsmaatregelen in 41 landen.
Maar het beprijzen van CO2-uitstoot is ook moeilijk te realiseren, omdat het de prijzen kan verhogen, iets wat, zoals we onlangs hebben opgemerkt, over het algemeen niet populair is. Een soortgelijk cap-and-trade-voorstel stierf in de Senaat tijdens de eerste termijn van president Barack Obama, terwijl Australië heeft zijn CO2-belasting ingetrokken in 2014, na jaren van politiek debat waardoor de strijd om Obamacare tam lijkt.
De wet van Washington probeert dat probleem te vermijden door het geld dat wordt opgehaald door de broeikasgasvergunningen te besteden aan dingen die kiezers leuk vinden, een strategie die 'cap and invest' wordt genoemd. De 3 miljard dollar die tot nu toe door overheidsfunctionarissen is toegewezen, is dat wel richting dingen gegaan zoals kortingen op elektriciteitsrekeningen, oplaadstations voor elektrische voertuigen en gemeenschapsprojecten op het gebied van zonne-energie die dit mogelijk maken tastbare voordelen aan gemeenschappen, de energiekosten verlagen en de inwoners van Washington helpen af te stappen van fossiele brandstoffen.
Er stemden meer kiezers voor het behoud van de klimaatwet dan voor de Democratische presidentskandidaat Kamala Harris.
Dat leverde de verdedigers van de wet sterke argumenten op over lokale projecten die verloren zouden gaan als ze de wet tegen intrekking verdedigden. In feite was de intrekkingsmaatregel dat wel verslagen door 62% van de kiezers. Dat betekent dat meer kiezers het behoud van de klimaatwet steunden dan stemden op de Democratische presidentskandidaat Kamala Harris of de succesvolle Democratische kandidaten voor gouverneur en senator in de overwegend blauwe staat.
Om eerlijk te zijn, Washington is slechts één staat en staat over het algemeen in de middenmoot als het gaat om de uitstoot van broeikasgassen door de staat, dus het is geen nationale oplossing.
Maar het succes van de klimaatwet is een model dat andere staten de komende vier jaar kunnen volgen, wat deze wet nog belangrijker zou kunnen maken. Californië en 11 staten in het noordoosten hebben al een vorm van koolstofbeprijzing ingevoerd, terwijl New York zich daarop voorbereidt een soortgelijk programma lanceren zoals dat van Washington in 2025. Deze staatsprogramma's kunnen helpen de dynamiek in de aanpak van de klimaatverandering te behouden, zelfs tijdens de tweede regering-Trump.
Ze kunnen ook de basis vormen voor een nog grotere inspanning. Nu de wet van Washington is gehandhaafd, is de staat vrij om verder te gaan met zijn plannen zijn markten voor koolstofvervuiling met elkaar te verbinden met die in Californië en Quebec, Canada, waardoor mogelijk een internationale markt ontstaat die op de lange termijn duurzamer zou zijn.
Zelfs nadat de regering-Trump is geëindigd, zal het Congres er wellicht niet snel in slagen een zinvolle prijs voor koolstof door te voeren, gezien de moeilijkheid om zelfs in een goed jaar een wet aangenomen te krijgen. Maar als voldoende staten actie ondernemen – op zichzelf of in samenwerking met elkaar – kunnen de Verenigde Staten hoe dan ook nog steeds betekenisvolle vooruitgang boeken op het gebied van de klimaatverandering.
Daarvoor kun je het andere Washington bedanken.
