Er zijn pruimenparfums. Een stopgezet Tom Ford Plum Japonais heeft duidelijk veel aanhang omdat het op tweedehandssites voor hoge prijzen wordt verkocht. En de topnoot van Quentin Bisch's Nomade voor Chloé is pruim. Maar ik ben momenteel meer geïnteresseerd in zachte bloemblaadjes. En ik vind het nog steeds interessant dat ik de uguisu alleen in het echt heb opgemerkt omdat ik naar de schilderijen had gekeken. Ik moest eerst de kunst zien. Maar toen ik die middag het vogeltje zag, voelde of voelde ik wel de schoonheid van de wereld. En ik weet niet of ik 'on trend' ben of gewoon een persoonlijke voorkeur volg, maar ik ben op zoek geweest naar parfums die naar de natuur hebben gekeken. Chloé's Atelier des Fleurs maakt een groot statement over dicht bij de natuur en dicht bij bloemen zijn. Ik keek naar Chloé Iris Steve Guo uit de collectie. Dit is wat Chloé te zeggen heeft over het parfum.
“Tijdens het verkennen van het Atlasgebergte in Marokko ontdekte Steve Guo Iris x germanica en zijn prachtige, complexe geur. De gedenkwaardige geur maakte zo’n indruk op de parfumeur dat hij het wilde interpreteren als het onvergelijkbare Irisparfum.”
Ik ben nog nooit in Marokko geweest, dus ik ken iris x germanica niet. Ik moet Guo op zijn woord geloven dat dit parfum een liefdesschuld betaalt. Het is zeker iris in textuur. Iris zorgt voor het poederige gevoel. Zowel Chloé Iris als Chanel's Comète bieden een zachte wolk en verlichten deze met glinsteringen en accenten. Hoewel de Chloé donkerder is dan de Chanel, heeft hij geen heldere of ochtendtonen en zijn de kleuren zilver en grijs. Er zijn geen gouden bloemige glinsteringen (die zijn er wel, maar die zijn moeilijk te zien) en het is een gotische geur, een koele mist. De irisbloem ontleent zijn naam aan het oud-Griekse of mogelijk een ouder woord voor regenboog, omdat sommige irisbloemblaadjes de kleuren van de regenboog hebben. Iris was ook een godin, de boodschapper van de goden. Ze beweegt zich tussen werelden. Oscar Wilde gebruikte Iris als beeld om de dood in voor te stellen Dorian Gray1 wanneer Sibyl Vane (die binnenkort zal sterven) zich bewust wordt van een grote iriswolk. Ik vond iets soortgelijks in een tuinierdagboek uit de jaren twintig.
“Iris, het zal onthouden worden”, schreef Elma Loines2“was de dochter van Thaumas en de oceaannimf Electra, de boodschapper van de goden en de personificatie van de regenboog. En in onze lentetuin vinden we haar weer onze schakel tussen aarde en hemel.”
Ik heb nagedacht over de L'eau-formulering van Chanel. Chanel zegt dat het “de meest frisse en eigentijdse versie van No.5” is. Eén ding dat L'eau wel heeft, is een sensualiteit die heel nummer 5 is en bloemig of gedeeltelijk bloemig. Het betaalt een schuld aan de natuur, maar het is geen natuur. Het is parfum. Ik heb een soortgelijk gevoel bij de opening van Gucci's A Chant for the Nymph, een vergulde of barokke bloem; het hoort echt thuis in een van die Venetiaanse paleizen. Toen ik deze zomer in Napels was, zag ik de Romeinse beelden die ze in de aarde onder Italië ontdekten. Dezelfde werden bewonderd en bestudeerd door de kunstenaars van de Renaissance. Ik zag die puur marmeren figuren (ze staan allemaal in het Museo Archeologico Nazionale di Napoli). Ze staan ook dicht bij de natuur, maar ze zijn geen natuur. Ik veronderstel dat denken over kunst en natuur een heel oude manier is om naar de wereld te kijken. Maar ik heb het gedaan. De bloesems in de Japanse kunst, de essenties in bepaalde parfums, allemaal gezien door een mist, zoals Iris, de godin die oplost.
1. Je vindt de overweldigende iriswolk in hoofdstuk vijf van Oscar Wilde De foto van Dorian Gray (1890). Gepubliceerd in het julinummer van het Amerikaanse tijdschrift Lippincott's maandblad.
2. Het citaat van Loines komt uit Tijdschrift voor landschapsarchitectuurapril 1921, vol. 11, nr. 3. Uitgegeven door de American Society of Landscape Architects.
Collages van David Lock. Genomen uit nummer 73 van 10 Magazine – RISING, RENEW, RENAISSANCE – NU verkrijgbaar. Bestel uw exemplaar hier.
