Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Dit is Democratie nu!democratienu.org, Het Oorlogs- en Vredesrapport. Ik ben Amy Goodman.
We kijken naar de Israëlische oorlog tegen Gaza. Een speciaal VN-comité gemeld De huidige Israëlische acties in Gaza zijn “in overeenstemming met de kenmerken van genocide”, zonder aanhalingstekens. Een andere rapport van Human Rights Watch constateert dat Israël oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid heeft begaan door zijn massale gedwongen verplaatsing van burgers uit Gaza.
Dit komt omdat de regering-Biden heeft besloten Israël te blijven bewapenen, ook al zeggen hulpgroepen dat Israël er niet in is geslaagd de door de VS opgelegde deadline van 30 dagen te halen om de stroom voedsel en humanitaire hulp naar Gaza te vergroten.
We gaan nu naar Deir al-Balah in Gaza, waar we gezelschap krijgen van Arwa Damon, oprichter van INARAeen non-profitorganisatie die momenteel medische en geestelijke gezondheidszorg biedt aan kinderen in Gaza, waar ze voorheen 18 jaar werkte CNNinclusief tijd als senior internationaal correspondent.
Heel erg bedankt dat je bij ons bent, Arwa. Dit is je vierde reis terug naar Gaza sinds 7 oktober 2023. Vertel ons wat je daar ziet.
ARWA DAME: Weet je, Amy, je denkt dat het niet erger kan worden, en dan gebeurt het ook. Je denkt dat mensen simpelweg nooit met deze verslechterende omstandigheden om kunnen gaan, en toch doen ze dat op de een of andere manier wel. Het is een situatie waartoe ze gedwongen zijn.
De omstandigheden als het gaat om de toegang van humanitaire organisaties en ons vermogen om hulp te distribueren, de hulp die daadwerkelijk de strook binnenkomt, hebben het ongetwijfeld over de laagste niveaus tot nu toe. En dit is precies binnen het tijdsbestek dat de VS aan Israël hadden gegeven om de situatie daadwerkelijk te verbeteren. We hebben het aanzienlijk erger zien worden. We hebben het niet alleen over een tekort aan zaken als meel, voedsel, water, verse groenten, weet je wel, hygiënepakketten. We hebben het ook over tekorten in wat beschikbaar is op de commerciële markt. Dus zelfs als je op de een of andere manier geld had om te kunnen kopen wat je nodig hebt, is het er eenvoudigweg niet.
Wat betekent dat eigenlijk, deze ziekenhuizen waar we het steeds over hebben als gedeeltelijk functionerend? Het betekent dat als je bloedt, iemand binnenin zal proberen de bloeding te stoppen, maar hebben ze daadwerkelijk wat ze nodig hebben om je leven te redden? Nee. Ik was eerder vandaag en dit weekend op bezoek bij enkele kinderen hier in Al-Aqsa. Er is hier een kleine jongen van twee jaar, wiens hersenen je door zijn huid heen kunt zien pulseren. Zijn schedelbot werd verwijderd. Deze kleine jongen stabiliseerde zich niet goed omdat de IC Er ontbrak een tracheostomiebuis van kinderformaat. Nu hebben we er gelukkig een paar kunnen vinden, en hij is nu gestabiliseerd en hij is niet meer beademd. Maar dit geeft je echt een idee van hoe ernstig de situatie hier is.
Mensen komen bijeen om te demonstreren voor zaken als meel, voor brood, voor wat je maar kunt bedenken. De winter komt eraan. De regen komt eraan. Dit betekent dat er overstromingen op komst zijn. En naast de wateroverlast verwachten we ook dat de rioleringslocaties ook zullen overstromen. Hulporganisaties moeten over de capaciteit en het vermogen kunnen beschikken om deze locaties te verplaatsen naar gebieden waar ze geen nog groter gevaar voor de gezondheid voor de gemeenschap zullen vormen. Dus ik bedoel, het is een complete nachtmerrie. Het is meer dan een nachtmerrie.
AMJ GOEDMAN: Als je hier laatstelijk over kunt praten rapport? Het speciale VN-comité zegt dat de acties van Israël in Gaza “in overeenstemming zijn met de kenmerken van genocide”, die tegelijkertijd plaatsvinden met een bijeenkomst van Human Rights Watch. rapportEn UNRWA Er wordt gesproken over een dreigende hongersnood in het noorden van Gaza.
ARWA DAME: Dus als we het specifiek over het noorden hebben, de noordelijke provincie Gaza, dan is dit een gebied waar Israël bijna vier weken geleden zijn militaire operatie daar lanceerde. We hebben gezien dat mensen herhaaldelijk onder dwang uit hun huizen werden verdreven. Er is daar zeer weinig toegang tot medische hulp. Er is daar de afgelopen maand absoluut geen humanitaire hulp verleend. Mensen lijden honger. Ze sterven. En het zijn niet alleen bommen die mensen doden, het zijn ook ziekten.
Dus als we kijken naar de aard van wat er in Gaza gebeurt, kun je hier geen dag doorbrengen, Amy, zonder het idee te hebben dat je getuige bent van een bevolking die langzaam wordt uitgeroeid. En ik zeg ‘langzaam’, want ja, bommen doden snel, maar ziekte en hongersnood zijn langzame moordenaars. En dat is waar veel mensen hier mee te maken hebben.
En praat met wie dan ook in Gaza, en er bestaat absoluut geen twijfel in hun gedachten dat ze ten eerste hun eigen vernietiging doormaken, en ten tweede dat wat Israël in het noordelijke deel doet, elders herhaald zal worden. En dit is ook een deel van de reden waarom je een onwil onder de bevolking ziet om te willen evacueren, omdat Gazanen weten, Palestijnen weten dat wanneer ze vertrekken, ze niet naar huis kunnen gaan. Dit is wat de geschiedenis hen heeft geleerd. En er heerst een zeer reële, diepgewortelde angst onder de bevolking hier op dit moment, dat wat zij op dit moment doormaken niet het einde is. Er bestaat werkelijk een gevoel dat het ergste nog moet komen.
En ze voelen zich volledig en totaal in de steek gelaten door de internationale gemeenschap, door wereldleiders, om nog maar te zwijgen van de Verenigde Staten. En iedereen is ervan overtuigd dat Israël nu nog meer vrije hand krijgt om hier te doen wat het wil. Als je met mensen praat over wat ze doormaken, hebben ze het gevoel dat elk aspect van de poging om hier te overleven zorgvuldig door Israël is georkestreerd, zodat het in staat is om min of meer aan Amerika's absolute minimum aan normen te voldoen. om Amerika voldoende dekking te geven om te zeggen: “O nee, er is sprake van verbetering.” En toch is de kern ervan gewoon een andere manier om de bevolking te blijven vermoorden.
AMJ GOEDMAN: En als je het hebt over de Verenigde Staten, die tientallen miljarden dollars aan militaire hulp aan Israël hebben gegeven, hebben ze onlangs een deadline van dertig dagen gesteld om de stroom voedsel en humanitaire hulp naar Gaza te vergroten, maar de VS hebben besloten om Blijf desondanks Israël bewapenen en ondanks het aantal functionarissen van het ministerie van Buitenlandse Zaken en andere delen van de Amerikaanse regering die hierover zijn opgestapt.
ARWA DAME: Ja, en laten we eens naar de cijfers kijken. Laten we eens kijken naar wat er gebeurde toen de VS de tijd voor die deadline van dertig dagen instelde om de humanitaire hulp te verbeteren. We zagen heel kort daarna het aantal vrachtwagens dat Gaza binnenreed aanzienlijk dalen, tot 30 per dag, waarbij we in gedachten hielden dat een van de belangrijkste eisen van de VS was dat de hulp zou worden verhoogd tot ten minste 350 vrachtwagens. We zagen dus een daling van ongeveer 30 vrachtwagens per dag gedurende het grootste deel van de maand oktober. Nu, in november, is dat aantal gestegen tot ongeveer 60 tot 70, maar we hebben het nog steeds over een buitengewoon tekort, dat nauwelijks 20% levert van wat de bevolking hier nodig heeft.
We zagen minder toegang tot deze belegerde gebieden in het noorden, waar mensen feitelijk in de val zitten of feitelijk hun leven moeten riskeren. We hebben bijvoorbeeld talloze gevallen gehad waarin hulp werd geleverd aan het Kamal Adwan-ziekenhuis in het noorden, waar kort nadat de medische evacuatieteams daar waren aangekomen, stakingen plaatsvonden. Je hebt een zeer diepgewortelde angst die momenteel onder de mensen bestaat, vooral in het noorden, waar sommigen van hen zeggen: “Laat niets bezorgen, want direct nadat je hebt geleverd, vinden er stakingen plaats.”
En om te illustreren hoe het komt dat we proberen te verhuizen, dus als we bijvoorbeeld van het zuiden naar het noorden verhuizen, of zelfs als we ons binnen de noordelijke gebieden verplaatsen, moeten die verplaatsingsverzoeken door Israël worden goedgekeurd. En hulporganisaties zijn steeds huiveriger om zich te verplaatsen met wat wij auto's met een zachte huid noemen, wat eigenlijk het normale voertuig is waarmee we ons verplaatsen, vanwege de toenemende frequentie van gevallen bij Israëlische controleposten waar hulpkonvooien zijn beschoten door IDF troepen nadat ze groen licht hebben gekregen, het OK om door te steken, wat betekent dat voor veel hulporganisaties de bewegingsvrijheid beperkt is tot degenen die toegang hebben tot gepantserde voertuigen, voertuigen die veiliger zijn. En die komen in Gaza helemaal niet in grote aantallen voor. En we mogen niet meer binnenbrengen om onze capaciteit te vergroten, zodat we ons veilig kunnen verplaatsen.
Ik bedoel, hoe je het ook bekijkt, Amy, je wordt voortdurend geconfronteerd met talloze obstakels die er niet hoeven te zijn. Het voelt heel opzettelijk, om nog maar te zwijgen van de volledige en totale ineenstorting van de beveiliging. Nu hebben we talloze plunderingen van hulpvrachtwagens. We hebben de Israëlische kant herhaaldelijk gevraagd alternatieve routes te kunnen gebruiken, om beveiligde routes te kunnen gebruiken. Aan die verzoeken wordt niet voldaan. Ik bedoel, het is gewoon… het is zo'n onmogelijke situatie om in te opereren. Ik heb het gevoel dat ik elke keer als ik binnenkom steeds weer hetzelfde zeg. En de woorden om aan te tonen hoeveel erger het wordt, heel eenvoudig: ontbreken in onze woordenschat.
AMJ GOEDMAN: Je schreef ook een deel onlangs ‘De verwoesting van Libanon’, voor Nieuwe lijnen. En we hadden deze kop: De Washingtonpost rapportage Een nauwe medewerker van Netanyahu vertelde Donald Trump en zijn schoonzoon Jared Kushner dat Israël zich haast om een staakt-het-vuren-akkoord in Libanon te bevorderen als een geschenk aan Trump voorafgaand aan zijn inauguratie in januari. Uw reactie op de betekenis van de verkiezing van Trump en wat deze betekent voor de bevolking van Libanon en Gaza?
ARWA DAME: Weet je, in de eerste plaats weet iedereen die in het Midden-Oosten woont en iedereen die zich enigszins op het Midden-Oosten heeft gefocust, heel goed dat het eigenlijk niet uitmaakt wie er in het Witte Huis zit. Of het nu Republikein of Democraat is, dat zal het Amerikaanse beleid ten aanzien van deze regio werkelijk niet wezenlijk veranderen.
Maar wat we hebben gehoord, vooral als het gaat om de herverkiezing van Donald Trump, is dat hij in ieder geval niet tegen ons liegt. Wat Amerika Israël ook laat doen, het zal in ieder geval sneller worden gedaan. Dus als ons einde nadert, zal het in ieder geval sneller komen. Terwijl als het gaat om, specifiek de regering-Biden, het gevoel is dat de Democraten veel meer bereid zijn om deze langzamere, pijnlijkere dood toe te staan. Maar het eindresultaat, ongeacht wie het is, mensen zijn er volledig van overtuigd, is precies hetzelfde.
En het enige wat mensen nu echt willen is dat hier een einde aan komt. Mensen zijn verstikt. Ze zijn verpletterd. Ze kunnen zo niet doorgaan. En ze hebben heel erg het gevoel dat, weet je, wat het ook is, ongeacht wie het is, de Arabieren door de Verenigde Staten en de westerse wereld op de een of andere manier als minder dan worden beschouwd. Hun leven is niet zo waardevol. Je hoort voortdurend mensen in Gaza – en we hoorden hetzelfde in Libanon – opmerkingen maken als: “Nou, weet je, Amerika, het maakt niet uit of we leven of sterven. Het maakt niet uit hoeveel we lijden. Onze levens zijn voor hen niet belangrijk.” En dat is niet echt een perspectief dat zoveel verandert, ongeacht wie er in Washington zit.
AMJ GOEDMAN: We hebben maar 30 seconden, Arwa. Waarom gaf u de journalistiek op voor humanitair werk? Wat denk je te kunnen bereiken? INARA wat je als journalist niet zou kunnen doen?
ARWA DAME: Het is een bepaald voorrecht om lange tijd met mensen door te kunnen brengen en echt te leren kennen wie ze zijn. En ik heb het gevoel dat ik, als ik me in de humanitaire sfeer begeef, een ander begrip krijg van de emotionele reizen van mensen, van wat er feitelijk nodig is om hen hulp te kunnen bieden. En het heeft mij een andere manier geboden om de verhalen en ervaringen van mensen te kunnen blijven delen, maar ook om onmiddellijk in ieder geval te kunnen proberen hulp te bieden. Weet je, de uitdaging die we hebben als we als journalisten in het veld zijn, is dat je niet altijd de impact ziet. Maar als je in de humanitaire wereld zit, ontstaat er een bepaald soort magie als je een glimlach op het gezicht van een kind kunt toveren. En dat had ik nodig.
AMJ GOEDMAN: Arwa Damon, wij danken je hartelijk dat je bij ons bent. Let op je veiligheid. Bekroonde journalist, was bij CNN 18 jaar lang, maar nu opgericht INARAeen non-profitorganisatie die momenteel medische en geestelijke gezondheidszorg biedt aan kinderen in Gaza, en die met ons spreekt vanuit Deir al-Balah in Gaza, buiten het Al-Aqsa-ziekenhuis.
